Tom, coördinator van het start- en finishgebied |
Om klokslag 8.00 uur vertrekken we op zondagmorgen met een leuke groep per trein naar Utrecht. Zonder oponthoud komen we op het Centraal station aan en gaan op zoek naar de bus die ons naar het Science Park op de Uithof brengt. In sportcentrum Olympos, het sportcentrum met maar liefst drie sporthallen van de Universiteit en Hogeschool Utrecht, is er nog genoeg tijd over om een bakje koffie te drinken en zien we even later ook Rob, Denise en Cindy die met de auto zijn gekomen. Van hieruit is het net geen kilometer lopen naar de start, waar we de laatste lopers van de 10 kilometer binnen zien komen.
Onze oudste zoon Tom is coördinator van het start- en finish gebied en het is leuk om te zien hoe hij daar mee om gaat. Ik kies er, net als vorig jaar voor, om met de pacers van de marathon, die twee ronden lopen, van drie uur mee te gaan. Het is een snelle start, dat me later ook kan gaan opbreken, maar wie niet waagt wie niet wint. Wim Brinkman en Cindy Brusse lopen in dezelfde groep. Vorig jaar kon ik nog een kilometer of zes met de pacers mee maar nu moet ik er na drie kilometer al af, dat kan wel eens een zware middag worden. Cindy en Wim lopen lekker verder. Even later komt Mark Geesink me voorbij en dat ziet er toch een stuk beter uit, hij loopt ook direct bij me weg. Verschillende atleten laten me ook hun hakken zien en af en toe haal ik zelf één in. Halverwege de wedstrijd lig ik nog mooi op schema maar erg gemakkelijk gaat het vanmiddag allemaal niet.
Bij kilometer 18 kom ik tot mijn verbazing Erwin Wamelink achterop, die er helemaal door heen zit. Hij heeft zijn erg snelle start, 5 km onder de 19 minuten, helemaal moeten bekopen en sukkelt in een drafje de laatste kilometers in. Aan de kilometerbordjes te zien kan ik nog steeds onder de 1:36 uur komen, maar achteraf blijkt dat deze niet allemaal op de goede plaats staan. Op de Cambridgelaan zet ik nog een eindsprint in maar kom ik net 22 seconden tekort. Vandaag heb ik gegokt en verloren maar de tijd valt me nog niet eens tegen want onderweg had ik steeds het gevoel dat ik in de richting van de 1:40 uur zou gaan. De tijd is 14 seconden sneller dan in Vreden maar het waren twee totaal verschillende halve marathons, terwijl de weersomstandigheden ongeveer hetzelfde waren. Als we volgend jaar weer naar Utrecht toe gaan dan wil ik eens met de pacers van de 3:15 uur mee gaan en kijken of ik in het tweede gedeelte van de wedstrijd nog wat kan versnellen. Cindy loopt een perfecte race en een dik PR (1:31:39) terwijl Wim later ook iets heeft moeten inleveren (1:34:05).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten