 |
| Het Tri-fa team met 2e van rechts Cindy Brusse |
Zondag 30 april: raceday! De
eerste wedstrijd van 5 van de eredivisietriathlon stond op het programma in
Arnhem. Een teamprestatie (475m- 20km-5km) waarbij steeds 1min 15sec later het
volgende team van 4 in een volgende baan in het buitenzwembad van start ging.
Om 15.37.30 ging voor het Tri-fa team bestaande uit Rahel Bellinga, Petra
Aaldring, Tessa Kortekaas en ik, het startschot. Mijn taak was om het zwemtempo
als voorste aan te geven en de anderen zoveel mogelijk van de slipstream te
laten profiteren en dat kan alleen als er vlak achter de voeten van de
voorganger gezwommen wordt. Na elk keerpunt was het wachten tot Rahel weer op
de voeten tikte. Zo,n koppelkeerpunt wat ik maak scheelt steeds zeker 1sec. Een
paar honderd meter liggen we keurig in een rijtje en dan breekt de groep tussen
nr 2 en 3. Ik probeer wat in te houden, maar Rahel heeft de smaak te pakken en
blijft op mijn voeten meppen! Oei, dit is een lastige situatie! Uiteindelijk
gaan we de laatste baan in en mag ik even vol gas om snel op de kant te klimmen
en plaats te maken voor de volgende. We hebben namelijk een trap in onze baan
die afgesloten is en er is dus maar plek genoeg voor 1 om op de kant te
klauteren.
Rahel klimt soepel op de kant,
de rest zal dat ook goed doen, dus ik sprint weg de heuvel omhoog naar de fiets
om mijn wetsuit, badmuts en bril in de plastic bak te dumpen (erbuiten betekent
strafseconden), doe de helm op en sprint met de fiets weg. Afgesproken is om in
de wissel niet op elkaar te letten omdat het opstappen op de fiets op een erg
smal heuvel af parcours is met snel 2 bochten. Als je dan bovenop elkaar zit en
je bent bezig je voeten in de schoenen te wurmen (die zitten met elastiekjes
vast op de fiets) dan geeft dat een grote kans op geslinger en ongelukken. Ik
doe mijn best om in de schoenen te komen, heb vaart, maak de 2 bochten, trek de
klitteband sluitingen strak, zet aan en kijk om...... waar is de
rest???......... Ik kijk nog 3 a 4 keer om en
zie een stuk verder 2 teamgenoten en daar weer achter nog 1. Ik blijf heel
rustig doorpeddelen, ze komen dichterbij, dan is het aanzetten en yes we zijn
compleet en het gas kan erop!!!!
En daar begint het grote
afzien voor mij! De anderen zijn de superfietsers. Uit de wind in het wiel op
een vlak parcours is dat voor mij goed bij te houden, maar de helft van het
parcours bestaat uit lange stukken vals plat omhoog. De eerste ronde gaat goed.
Het meeste kopwerk wordt door Rahel en Tessa gedaan. Ook Petra draagt een goed
steentje bij. De eerste ronde kom ik goed door, maar heeft al veel energie
gekost. We beginnen de 2e ronde en die begint weer met een dikke km omhoog. Ik
dreig uit het wiel te raken, begin geluid te maken bij het ademen en slaak een
kreet 'hooo', die er voor het team nogal lachwekkend uitkomt en heb dit later
op de dag nog vaak moeten horen. De hoooo wordt niet helemaal begrepen, maar we
zijn gelukkig boven, ik ben er nog bij en ik kan gelukkig naar beneden weer
bijkomen. Het scenario van vorig jaar gaat niet opnieuw plaats vinden.
Toen
werd ik gelost door mijn teamgenoten en kwam ik 2 minuten later binnen. De 2e
ronde leggen we volgens Strava af in 36.5km/u. Met zo'n heuvel op en af
parcours vind ik dat een mooie prestatie! De wissel komt eraan, de schoenen
laten we op de fiets, spingen er af, rennen naar ons rek, hangen de fiets op,
helm in de plastic bak, schoenen aan en sprinten weg. Tessa sluit de rij, maar
is na 1km weer bij de groep. Daar moet Rahel het wat laten lopen. Met zijn 3-en
houden we het tempo hoog en het loopparcours blijkt nog erger dan het fietsen
met heuvelachtigheid. Aan het lange stuk omhoog komt geen eind, vervolgens
rollen we hard naar beneden om net voor de het ingaan van ronde 2 weer omhoog
te gaan. Het is afzien als we het publiek daar passeren. En dan volgt nog zo'n
zelfde ronde. In deze ronde duwt Tessa eerst Petra en bij de laatste heuvel
krijg ik haar steun in de rug. Na 19.41 min lopen en een totaaltijd van 1.02.21
komen we met 3 over de finish. De derde tijd geldt. Rahel volgt een half
minuutje later. We zijn mooi 5e geworden! De teams 5-8 zaten binnen 40 sec van
elkaar en wij trokken aan het langste eind! Het team van Ferra Mosa uit
Maastricht won de strijd en 2e werd Twente met hun nieuwe aanwinst: Rachel Klamer!
Het was een geweldige dag!
Cindy Brusse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten