 |
| Een gedeelte van de groep |
Wat een kleine oproep op Facebook al niet teweeg kan
brengen. Stella Petric zag dat de heide begon te bloeien en vroeg wie er een
mooie route over de hei wist. Bertus van Elburg, organisator van de
Sallandtrail, meldde zich en binnen de kortste keren was er een spontaan
evenement ontstaan: de Paarse Trail. Op 6 augustus kwamen er op die manier
zomaar rond de 70 personen samen bij het Buitencentrum Sallandse Heuvelrug in
Nijverdal om samen een mooie tocht over de heide te maken. Het weer was prima, het zou een graadje of 20 worden en de
zon scheen volop. Ideale omstandigheden dus. De groep werd verdeeld in een
snellere die 25 km ging lopen en een groep die iets rustiger liep en 20 km zou
afleggen. Op die manier zouden we ongeveer tegelijk weer bij de finish zijn. Ik
voelde me goed genoeg om met de 25 mee te kunnen en mocht daarom met het
groepje van Bertus en Stella mee. Met een flinke groep vertrokken we, meteen
het bos in.
Het bos zat maximaal in het blad, niet veel last van de zon
dus. Mooie smalle paden en wat bredere paden voerden ons in de richting van de
heide. Intussen werden er al volop gekletst. Oude bekenden konden even lekker
bijpraten en daarnaast werden er ook volop nieuwe kennissen gemaakt. Met
dezelfde gezamenlijke hobby praat het immers heel makkelijk. Kans op het zien
van reeën en ander wild was wel tot een minimum beperkt door het kleurrijke
lint van lopers dat al keuvelend door het bos trok. De heide was nog niet volop in bloei, daarvoor was het nog
net te vroeg. Maar in het zonlicht kleurde de heide al wel behoorlijk paars,
waardoor het toch een echte Paarse Trail
werd. Op diverse plekken werd er even gestopt, om de lopers weer te verzamelen
en om iedereen even te laten genieten van het uitzicht over e Sallandse
heuvelrug. Genieten in optima forma.
De Sallandse heuvels zorgden met hun pittige klimmetjes
regelmatig voor het uiteenvallen van de groep. Voorin werd er stevig
doorgelopen, waardoor minder ervaren klimmers op achterstand kwamen. Maar
iedere keer werd er keurig gewacht of
‘stofgezogen’ zodat de groep weer bijeen kwam. De stemming bleef dan ook
opperbest. Tegen het eind van de 25 km was het toch al wel flink warm
geworden in de zon. Het voelde een stuk warmer dan de 20 graden die voorspeld
waren. Links en rechts begonnen mensen door het water te raken, maar we hoefden
toen gelukkig niet ver meer en het liep lekker naar beneden. Weer aangekomen
bij het buitencentrum zagen we ook de groep van de 20 km weer. Even een droog
shirtje aan en daarna naar het terras. Even lekker genieten van een koffie met
een heerlijk appelgebakje, zelfs de eerste biertjes werden al besteld. De dames
van de bediening waren er maar druk mee. Gezelligheid ten top dus. Eigenlijk
vind ik dit soort spontane evenementen nog leuker dan wedstrijden. Er zijn veel foto’s gemaakt door de diverse deelnemers. Een
verzameling hiervan is te vinden op deze pagina
Andre Bleumink
 |
| Bertus van Elburg |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten