Verslag van de 15e Bergrun in Winterswijk

Het podium bij de mannen, vlnr Gerben Schreurs, Pascal Schepers en Stijn Elferink

Pascal Schepers beste kuitenbijter in pittige 15^e Koopman Bergrun

Door Benno Stevering

WINTERSWIJK – Doetinchemmer Pascal Schepers was zondagochtend in zijn element. Hij versnelde in de slotfase van de 7,6 kilometer en liet zijn tegenstanders de hakken zien na een zinderend, spannende strijd in 27.19 minuten. Deze 15^e Koopmanbergrun over de voormalige vuilnisbelt met smalle paden, scherpe bochten en ruwe ondergrond, paste uistekend in het schema van de trialrunner: ‘’Het was genieten. Twee jaar terug had ik de benen niet! Toen kwam ik pas terug van mijn vakantie in Zwitserland. Nu was het de kunst om verzuring zo lang mogelijk uit te stellen. Het gaat er vooral om de krachten goed te verdelen. Gerben Schreurs van het organiserende Archeus en Stijn Elferink, de Nederlands Kampioen Survival  uit Lichtenvoorde en ik bleven lang bijeen na de start op de 23 meter hoge heuvel. Het hellingpercentage varieerde van 12,5 tot 24 procent.  De 5^e ronde was bepalend. Nadat Gerben heuvelafwaarts aanzette ontstond het gaatje op Stijn. In de laatste 400 meter sloeg ik toe. Ik wist toen ook dat ik niet helemaal verzuurd was. Het parcours was schitterend. Maar van mij mocht die singletrack op het parcours bij de Bergrun nog wel wat spectaculairder, maar ik weet dat dat dan te gevaarlijk wordt. Er doen immers ook recreanten mee. Ik ben blij met deze overwinning in Winterswijk. Het is een hele zware wedstrijd.  Ik ben nu goed gemotiveerd voor mijn ultieme doel de 100 kilometer lange ’ Trial des Fantooms’ in de Ardennen. Daar loop ik zaterdag 13 uur met een gemiddelde van 9 kilometer per uur. Dat wordt klimmen over gladde boomstronken, technische passages doorsteken en hard blijven lopen. Concurrentie loopt in de Alpen.  Een podiumplek hangt af van de deelname. Tijdens een 50 en 60 kilometer trial heb ik bij onze Zuiderburen al wel eens een vierde of vijfde plek behaald, het zou mooi zijn als er nog meer in kan zitten. Maar honderd kilometer is erg ver!’’ Schreurs die vier maal eerder won, werd 2^e in zijn kielzog met 27.34. ‘’Het was continue bikkelen, steady lopen ging niet.  Ik kon mijn tempo vasthouden en was met grote passen sneller in het dalen en pakte voorsprong. Het dalen ging snel. Door grote passen te maken, pakte ik een paar meter voorsprong. In verband met geringe training ben ik blij met dit resultaat. Maar Pascal was supergoed en ik mistte de power. Toen Stijn er af moest in de laatste ronde moest ik op adem komen. Het was immers in volle bak de afdaling in. De afgelopen periode heb ik veel met de mountainbike gereden en op de weg met de wielrennersfiets. Dat is dus een hele andere discipline dan het hardlopen. Binnenkort start ik in Enschede en Groningen voor de teamcompetitie duathon.’’ Stijn, derde in 27.47 gaf aan dat Pascal erg makkelijk omhoog liep, hij geen gevoel in zijn benen had en geen tempo meer kon maken heuvelafwaarts. ‘’Ik liet me gewoon vallen heuvelafvaarts. Ik had geen gevoel meer en kon me dan ook niet forceren. Pascal ging zo snel omhoog. In de laatste ronde moest ik me laten zakken. Gerben en Pascal hebben er nog een hele mooie wedstrijd van gemaakt. Ik had gehoopt hen bij te blijven, maar na de vierde ronde was ik niet meer in staat tempo te lopen. Dit is totaal anders dan in een bos op vlak terrein hardlopen.’’ De survivalrunners Hans Waalder (Aalten) en Dinand Huurneman (Beltrum) finishten uitstekend als vierde en vijfde.

Sandra Wassink uit Meddo van Archeus, won haar eerste Bergrun in 33.39 minuten. ‘’Deze wedstrijd in Winterswijk had ik nog nooit gelopen. Het is natuurlijk erg fijn om in eigen woonplaats te winnen. Af en toe loop ik hier een trainingsrondje.  Ik ben niet te snel van start gegaan omdat ik rustig het veld lopers bij de dames wilde verkennen. Lisa is natuurlijk een sterke tegenstandster. Maar als je zwanger bent, moet je het bewust niet gaan forceren. Zij had het parcoursrecord, maar daar kwam ik niet in de buurt. Trap opwaarts zette ik aan. Klimmen was zwaar en niet mijn ding. Het valse plat omhoog ervaarde ik als erg pittig. Op het vlakke gedeelte kon ik mijn tempo vasthouden. Na de afdaling was het op adem komen. In de zevenheuvelenloop te Nijmegen wil ik mijn persoonlijk record van 1.05 uur verbeteren.’’ Parcoursrecordhoudster Lisa te Molder uit Zieuwent werd 2^e met een halve minuut achter Sandra:^: ‘’Het ging lekker,  ben zwanger en voel mijn eigen lichaam. De eerste ronde heb ik ontspannen kunnen lopen, daarna liep ik per ronde tien tellen sneller.’’ De twee Bruggenloop is het volgende doel van de twee dames. Daar zullen ze elkaar weer tegenkomen. Zowel het record van Lisa van 31.09 minuten als die van Koen Vossers bleef intact. De 3,1 kilometer werd een prooi voor topbokster Linda Ooms uit Tonden in 11.39. ‘’Het ging wel goed. In verband met diverse baanlopen die op het programma staan heb ik bewust gekozen voor de 3,1 kilometer. De afdaling ging ook erg lekker. Ikheb al eens een Trial in Belgie gedaan over 20 kilometer dan viel deze heuvel wel mee. Ik ben vrij hard gestart en een voorsprong opgebouwd. In juli heb ik in het Duitse Bentheim nog een bokstoernooi meegedaan. De eerste wedstrijd van het toernooi won ik en in de tweede wedstrijd verloor ik op punten tegen de Duitse kampioen. Op 30 serptember wacht me nog een bokswedstrijd in Alphen aan de Rijn en het is nog niet helemaal bekend of de wedstrijd in Hoog Keppel tegen de Zwitserse kampioene doorgang zal vinden op 7 oktober. Eind oktober wacht met dan het Eindhoven toernooi waar ik in de 40 kg klasse boksen mee zal doen naar verwachting.’’ Haar partner Guus Beking uit Tonden won bij de mannen eveneens in 10.52. ‘’We gingen direct de afdaling in. Na de bocht ben ik op de heuvel weggelopen van de rest. Ik had een mooie voorsprong. Als je heuvelafwaarts grote lange passen kan maken dan heb je al snel de winst te pakken.’’  De loop was een ware uitputtingsslag voor de 162 deelnemende doorzetters. Dit waren vijf deelnemers meer dan vorig jaar.