 |
| Cindy Brusse (links), de dag voor de start |
Afgelopen zondag triatlon 13:
WK Olympische afstand voor agegroupers te Rotterdam: een mooie beleving, maar
ook veel gedoe!
Zondag om 9.36 stond de start
gepland voor de vrouwen van de agegroup 40-44 jaar. Zoals je bij een lokale
triatlon 1 uur voor de start je startnummer kan afhalen en vervolgens je
spullen in het parc fermee neerzet, gaat het bij een groot evenement even anders.
Een dag voor de wedstrijd moesten de startbenodigdheden op worden gehaald aan
de ene kant van de Maas en de fiets geplaatst aan de andere kant van het water
in Transition 1. Een boemelpondje bracht ons heen en weer. De volgende ochtend
rond 7.00 moesten de schoenen worden geplaatst in Transition 2 nabij het
Euromastpark en gingen we vervolgens met de Spido naar Transition 2 op de Kop
van Zuid om daar nog de schoenen en helm aan de fiets toe te voegen. Vervolgens
door naar de start vlakbij Hotel New York. Een half uur voor de 15 minuten
uitgestelde start kon het peloton gele badmuts vrouwen plaatsnemen in de rij
achter een peleton blauwe badmutsmannen en een peleton groene badmutsmannen. Op
mijn wegwerpslippertjes lukte het om de warme voeten te houden. Na elk
startschot schoven we een startvak op. Toen het onze beurt was mochten we het
lange startponton op en werden we 1 minuut voor de start verzocht het 16 graden
frisse water in te gaan.
Om 9.51 was daar het startschot. Het zwemmem ging
lekker. Oud Olympische spelen zwemster Madelon Baans nam de leiding. Daarna
volgden Sandra Wassink-Hitzert, Sione Jongstra. Daar achter zaten de 90 andere
dames. De wissel was de langste ever en duurde wel 4 min 40! Wat was het een
eind lopen op onze blote voeten over de blauwe matten. Vanwege de kou leek het
net of de voeten er niet meer aan zaten. Eenmaal op de fiets kon begonnen
worden aan een rit met ontelbare bochten en 6 bruggen, waaronder de
Erasmusbrug, Willemsbrug (2x) en Brienenoordbrug (2x). Vanwege het onrustige
fietsen was het lastig ook nog eens tussendoor de gels te nemen en te drinken.
Op een klein recht stuk ben je blij eindelijk in de tijdrijpositie te liggen en
wil je niet overeind komen om de bidon te pakken, maar in de bocht is dit ook
geen goed idee. Hierdoor heb ik zeker 400ml te weinig gedronken. Daarbij had ik
ook te weinig in de uren voor de start gedronken. Aan het einde van het fietsen
bij het los maken van de fietsschoenen kreeg ik te maken met het eerste
krampmomentje. Vervolgens me de wisselzone ingesneld en ging op zoek naar rek
24....of was het nou rek 17? Ja, bij een rode prullebak, 17 dus. Maar kon
vervolgens mijn loopschoenen niet vinden. Aan de andere kant van het rij
(zonder nummering) dan maar door naar rek 24. Daar herkende ik de oranje fiets
van Sione uit mijn startserie. Joepie, de schoenen gevonden. Ik realiseerde me
dat rij 17 de goede rij bij de 1e wissel was. Helder nadenken blijkt lastig bij
een hoge hartslag. Volgende keer het maar even op mijn hand schrijven.
De 10 km lopen kon beginnen en
ik merkte meteen aan beide kanten krampaanvalletjes in de bovenbenen. Ik kreeg
een deja vue van vorig jaar, waarin ik de hele race rustiger heb moeten lopen
om de kramp niet volledig toe te laten slaan en alleen nog stilstaan mogelijk
is. Wisselend bleef ik gedurende deze race last houden van de krampen, wat het
onmogelijk maakte om in een hoog tempo door te lopen. Echt super jammer. Na een
looptijd van 41.40 kwam ik na een totaaltijd van 2.18.06 ik over de finish en
eindigde als achtste van 92 dames van 17 nationaliteiten in mijn agegroup. Een
klassering waarmee ik tevreden was. Met de tijd was ik minder tevreden, want
die was 1 min 40 langzamer dan vorig jaar. Analyse van de verschillen liet zien
dat wissel 1 vorig jaar 3 minuten duurde en nu 4 minuten 40. Dus eigenlijk was
de tijd vergelijkbaar met vorig jaar en best oke! En dan nu de vraag, zou ik
ooit weer meedoen aan zo'n massaal evenement met veel gedoe? Het antwoord is
ja! Het is een hele mooie belevenis met de atleten en supporters uit heel de
wereld. Volgend jaar dan maar naar het WK OD voor agegroupers in Australië? Nou
nee! Dat vind ik dan weer een beetje te ver en tijdrovend. Het EK in Weert in
juni 2019 lijkt me weer een mooi doel! En dan in de leeftijdsgroep 45-49.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten