Column: Erwin’s zin en onzin - deel 187

 Zoals het een goede chauffeur betaamt, bestelt Rob, om 10:15 uur een gehaktballetje met pindasaus

Wat doe je als je de hele week als slecht in orde bent maar toch zin hebt in een duurloopje? Heel simpel,  dan ga je mee met de woensdagochtendloop van Geert en Rob. Die hanteren een tempo dat je met een gebroken been of hernia nog kunt bijhouden, dus voor mij – ziek, zwak en misselijk – een perfecte uitkomst. Zo gezegd, zo gedaan.

“Goedemorgen buschauffeur. Ik heb achterin de bus een paar handschoenen gevonden.” Evelien Hillen stampt met veel bombarie door de bus met twee beeldschone en peperdure zwarte handschoenen. Verrek, die dingen zijn van mij! Ik kijk nog een keer goed en kom inderdaad tot de conclusie dat het mijn handschoenen zijn. Ik heb ze gisteren in de bus laten liggen. Met het schaamrood op mijn kaken loop ik naar de chauffeur om mijn eigendom terug te halen. Ik wil als halve Bocholter deze bus nog wel eens pakken en ben dan regelmatig de enige passagier. Daarom ben ik ook niet geheel verrast dat mijn handschoenen pas 24 uur later worden gevonden. De toon voor de ochtend is gezet. 

We zitten in de grensoverschrijdende bus naar Bocholt. Vanaf daar gaan wij rennend terug naar Aalten. Omdat ik het richtingsgevoel heb van een dood kalf, kan ik helaas niet ingaan op de details van deze route. Kort samengevat: recht toe, recht aan naar Aalten. Angelique Vrijdag is in de bus paars aangelopen. Ze zegt geen woord en duwt haar dijen stevig tegen elkaar aan. De druk op haar blaas is in korte tijd ernstig toegenomen. Opgelucht verlaat ze de bus. Helaas voor haar en tot grote hilariteit van de anderen is er nergens een toilet te bekennen. Even later is ze de schaamte voorbij en springt ze over een willekeurig tuinhekje…. Dat lucht op. Evelien Hillen is bezig aan een verkapte striptease. Zij kleed zich altijd alsof ze de marathon van Siberië gaat lopen. Een hemd, een termoshirt met lange mouwen, een Noorse kabeltrui een regenjas, twee paar handschoenen een sjaal en wollen muts. Als ze er eenmaal achter is gekomen dat dit bij twaalf graden een tikkeltje overbodig is, neemt ze alle tijd om zich om te kleden, tot zichtbare ergernis van haar mede-lopers.

Het belangrijkste onderdeel van de woensdagochtendtraining is het koffiedrinken. Dit doen we bij de Hamelandstop, de officieuze grensovergang naar Nederland. Een bekende truckstop waar Rob Berkelder zich duidelijk als een vis in het water voelt. Zoals het een goede chauffeur betaamt, bestelt hij, om 10:15 uur een gehaktballetje met pindasaus. De rest houdt het bij een eierkoek. Rianne Fokkers krijgt een spontane wegtrekker als ze de vette gehaktbal van Rob ziet. Gelukkig is zij al snel weer de oude en kunnen wij onze weg vervolgen richting Aalten CS. Over een maand, woensdag 21 februari 9.00 uur, vertrekken Rob en Geert vanaf de parkeerplaats bij mijn oom Wok Wamelink voor een mooie route door het Woold. Je kunt je hier al voor aanmelden.