Verslag van de 38e Marathon van Rotterdam

Zandlopers in Rotterdam

NN Marathon Rotterdam 2018: Een onvergetelijke ervaring

Eigenlijk was het de bedoeling om in oktober mijn eerste marathon te lopen en wel in Amsterdam. Maria Griffioen nodigde mij uit om hier samen voor te gaan trainen. Een mooie afleiding voor in het weekend omdat wij beiden afgelopen jaar helaas onze moeders hebben verloren. Ze had gelijk, het was een fijne houvast, het gaf me steun. Helaas gooide een enkelblessure roet in het eten en moest ik een maand van te voren nee zeggen. Als supporter en chauffeur ben ik mee geweest. Hier kon ik alvast even afkijken bij “hoe het moest” en werd ik tijdens het aanmoedigen van de nodige tips voorzien door Henk Lammers en Gerda Demkes. Het was een geweldige dag.

Een marathon lopen bleef in mijn hoofd zitten en voor mijn gevoel moest ik dit project nog afmaken, met mijn moeder in gedachten. Het liefst op korte termijn, want anders komt het er niet meer van mijzelf kennende. Vanuit AVA kwam er in voorbereiding tot de eerstvolgende marathon (Rotterdam 2018) voorlopig geen marathongroep. Wat nu? Alleen lopen, daar heb ik geen zin in en dan kom ik er niet. En daar was Henk Mengers van Loopgroep Zandloper. “Anders loop ‘ie toch met ons met?” Kleine twijfel in mijn hoofd. Kan dat wel, trainen bij AVA en de Zandloper? Tuurlijk kan dat wel. Rotterdam, kan ik dat wel aan? Drukte, chaos in the Big City? Wat als mijn darmen moeilijk gaan doen? Wat als ik niet goed word? Zal ik voor Enschede gaan op 22 april? Lekker dichtbij, voor het huis in de bus stappen en met 30 minuten eventueel ook weer thuis. Nee, ik heb een groep nodig. Toch maar Rotterdam. We gaan ervoor! Komt wel goed. 

8 april 2018: Het is zover!

Samen met de Zandlopers staan we gespannen bij het WTC, waar we om 9.00 uur verzamelen. Henk is ook nerveus, want als de lopers “losgaan”, heeft hij er geen grip meer op. Alle deelnemers staan in de app, schema met looptijden ernaast. Ik weet dat Henk ons goed in de gaten houd. Dus gedoseerd blijven lopen, niet te hard. Ik heb vertrouwen in hem, veel van hem geleerd.

Een groepsfoto, nog 3x een toiletbezoek en we wensen elkaar succes. Op naar Wave 4, het aantal Dixi’s die er staan valt erg tegen. Een rij van mensen met zenuwplasjes. Ik hou het wel op, laat maar zitten. Lee Towers begint te zingen. Wat een feest, nu al. Het startschot voor de toppers gaat en na 20 minuten mogen wij de Erasmusbrug op. Wat een volk! Samen met Wiljo en Peter loop ik op. Heel ontspannen. En daar staat Joke Balke al, geweldig! Wat gaaf.

Het loopt mij te ontspannen en dat voelt voor mij niet goed. Na 9 km ben ik bij Peter en Wiljo weggegaan en ben ik op gevoel gaan lopen, de tijd losgelaten. Niet meer op het horloge gekeken. Om mij heen gekeken, wat een feest. Na 15 km kreeg ik enorme dorst. Vanaf dat moment bij iedere drankpost 2 bekers water gedronken, naast mijn eigen drinkgel en overig voedsel. Het was warm en benauwd. Mensen lagen al op de grond, onwel. Nu al? Het zal wel, doorlopen! Blijven drinken en genieten. Wat een maffe mensen langs de kant, allemaal voor de maaaaraaathon (op z’n Rotterdams).  Bij km 23 zie ik André, Anky, Anita en Frank. Wat fijn die bekenden. Ze moedigen me aan. Op km 29 zie ik een AVA-vlag! Zie Erwin en Jerrel juichen, Maria is er ook. Wauw. Op km 30 zie ik de vlag van de Zandloper weer. Henk staat op het parcours, kijkt me aan: Ja, het gaat heel goed dacht ik. Rob geeft me nog een gelletje.

Het was letterlijk wachten bij de drankposten. Heb bij 1 drankpost stiekem 4 bekers meegenomen, 2 om op te drinken en 2 om over mij heen te gooien. Heerlijk. Op 32 km richting het Kralingse Bos kreeg ik het even moeilijk. Wat een saai stuk en geen drankpost. Dat was na 36 km voorbij, een filmpje met aanmoediging van de Zandlopers werd op beeldscherm getoond!  Op naar Crooswijk. Daar leek het wel de Tour de France, geen doorkomen aan. Veel bier en muziek. Nog maar 6 km. Dan moet het nu echt zwaar worden, want dat zei Rob. Dat gebeurde niet. Kilometer 41 al, daar staan ze: De Zandlopers en Rob! Ik ben er bijna. Werd wel een beetje emotioneel, ik ga het halen! Tevreden met mijn tijd 3.50.08. Ik had graag rond de 3.45 uur willen lopen, maar door de drukte kon het gewoon niet. Ben blij dat ik heb kunnen genieten, zonder echt heel diep te moeten gaan.

Finish

Na de finish, kramp in beide benen van onder tot boven. Kon niet zitten, kon niet lopen. Voelde me verder wel goed, alleen die kramp. Werd er misselijk van. Naar de EHBO gelopen en gevraagd om magnesium. Kom maar mee meissie! Magnesium kreeg ik niet, wel een hardhandige massage en dat hielp enorm. Hiervan was ik zo onder de indruk dat ik nadien de verkeerde kant op ben gelopen en niemand meer terug kon vinden. Rob had mijn tas met mobiel dus iemand bellen kon ik ook niet. Geen Rob, geen bekenden, wel veel blije onbekenden. En ik dan? Een lichte paniek en wat tranen kwamen vrij. Zes telefoontjes verder is het uiteindelijk allemaal goed gekomen. Een onvergetelijke ervaring. Henk, supporters Loopgroep Zandloper, AVA’70, loopmaatjes en Rob enorm bedankt!!!

Denise van der Donk