Verslag van de 11e Pinksterloop in de Heelweg

Maria, Tracey, Erna en Jokezorgden voor een geweldige Pinksterloop

Historische Pinksterloop 2018

Met de pakkende Kerstslogan: “Komt allen tesamen!” nodigde 4-koppige directie van de Pinksterloop 2018 iedereen met enig hardlooptalent uit op maandag 21 mei jl. uit, om toch vooral naar de Heelweg te komen. In het Oostelijke gedeelte van dit prachtig stukje Achterhoek zou de traditionele Pinksterloop plaats gaan vinden. Dit bericht werd door een fijne groep van ruim 40 fanatiekelingen serieus genomen en zij voegden de daad bij het woord. Vanaf 09.36 uur sijpelden de atleten binnen per fiets, racer, auto en zelfs al hardlopend. Have Wossink was voor even een the place to be en het veelkleurige peloton maakte zich op voor een duurloop van 8 of 15 kilometer. Namens de organisatie nam Joke Balke het woord en gaf de spelregels heel gedetailleerd weer. Opvallende afwezige was eigenlijk Mister Heelweg, Dirk Vreman, die naar alle waarschijnlijkheid de bus gemist had. Hij kan immers lyrisch vertellen over zijn woonomgeving en gaat daarbij vaak zover, dat de tranen hem van emotie over de snuffert rollen.

Toen de kerkklokken het sein van 10.00 uur lieten horen was het tijd om te gaan vertrekken. Het gezelschap ging gelijk terug in de tijd, want er werd pas gezet op historisch grondgebied. Het bleek namelijk de doorgaande zandvlakte te zijn van de Romeinen op hun tocht van Bocholt naar Zutphen. Nostalgische paden dus en ook best jammer dat de club niet eventjes stil stond bij dit bijzonder stukje geschiedenis. Dit gebeurde ook niet bij de passage van herberg de Radstake, waar in de middeleeuwen de paarden tot rust kwamen en de magen werden gevuld. Volgens een enkeling, had ook Napoleon een eigen kamer in het onderkomen, maar die opmerking moet natuurlijk niet al te serieus worden genomen. Tot zover de historie. De stoet hardlopers trok immers de  Vennebulten in en het langkleurige lint volgde de gids over de paden, die bestonden uit zand en boomwortels. De begeleidende meefietsers hadden het bepaald niet gemakkelijk, maar dat gold ook voor de atleten, die een orkaan aan stof produceerden en hapten. De andere tegenstanders in dit skitterende stukje natuur waren de vliegen, muggen, torren, kevers en diverse andere insectensoorten , die te pas en te onpas naar binnen vlogen. Het was hoesten of doorslikken, meer smaken waren er niet. Gelukkig was er een stop voor het maken van een mooi plaatje en een slokje water. Dit duurde echter best lang, want er moest diverse malen van positie worden gewisseld en menigeen werd hier behoorlijk onrustig van. De gang werd er weer ingezet en de onoverkomelijke splitsing was een feit. Er werd voor even afscheid van elkaar genomen en het spul zette zich in beweging en al slingerend door het mooie buitengebied, werd er met een omtrekkende beweging Harreveld aan gedaan. Het kleine kerkdorp werd doorkruist en het was er nog opvallend rustig, terwijl de kermisattracties schreeuwden om klandizie. De tapkraan bleek nog enkele uren dicht te blijven en dat is ook maar beter ook, want als hardlopers het op een drinken zetten…

In het wereldberoemde survivalbos bleek dat Tarzan zijn liaan had laten hangen, maar gelukkig was er onder de noeste lopers een look-alike. Met ontbloot bovenlijf sprong de onverlaat in de sloot, die veel weg had van een open riool en begon zich aan het touw omhoog te hijsen. Na een mooie pose kroop de held weer aan de kant en bemerkte tot zijn grote schrik, dat er een bloedzuiger in zijn korte broek was gekropen en aan het knabbelen was geslagen. Afijn, er zijn ergere dingen, zullen we maar denken en eerste hulp bleek niet direct noodzakelijk. De droogte en warmte vormde intussen een flinke aanslag, zo bleek. Het peloton was finaal uit elkaar geslagen en het was gewoon overleven richting de finish. Op de teller stond aan het einde zelfs 16 kilometer en daarmee scoorde de organisatie toch wel een klein minpuntje, want 15 is 15. Dit bleek overigens het enige smetje, want het lopende buffet dat de deelnemers te wachten stond als beloning was meer dan voortreffelijk. Het team van de catering stond onder leiding van “de Fonz,” die in werkelijkheid de man van is. Allemachtig wat had hij de touwtjes in handen en bleek o zo bang, dat het iemand aan iets ontbrak. Tuurlijk was en bleef het heerlijk gezellig op het grote terras en net toen het signaal zou volgen, dat het vertrek aanstaande zou zijn, presenteerde de organisatie nog een smakelijke delicatesse: Argentijnse muffins. Werkelijk een streling voor de tong en een aanrader voor elk feestje. Emotioneel werd er afscheid genomen van Tracey, Joke, Erna en Maria die gevieren zorgden voor een geweldige Pinksterloop op historisch grondgebied!