Verslag van de kwart triatlon van Woerden

Cindy Brusse

Maandag 2e pinksterdag was de kwart triatlon van Woerden. Mijn eerste triatlon van het seizoen! Na maanden training is het altijd spannend hoe de vorm en snelheid is. Het was heerlijk weer met 26 graden en we begonnen met 1 km zwemmen in de gracht. Het plan was om niet als een komeet van start te gaan en binnen een paar honderd meter al flink in de verzuring te zitten. Gelukkig hield ik me aan het plan en kon in 1 tempo blijven malen. Richting het eind kwamen we met 3 zwemmers dichtbij elkaar te liggen en toen ik mijn mond wijd open deed om te ademen werd er zo een volle plens grachtwater naar binnen geharkt en ik slikte het meteen door, oeps! Door mijn hoofd schoot de presentatie van de microbioloog van ons ziekenhuis, die in een recente stafvergadering vertelde dat er in 1 ml zeewater 1 miljoen microben leven! In grachtwater zal het wel niet veel beter zijn en al die microben zwommen nu in mijn maag. Veel tijd om verder na te denken had ik niet want er moest de kant opgeklauterd worden om vervolgens naar de parkeergarage te rennen en erin te verdwijnen voor de 1e wissel. 

Na ruim 3 minuten kwam ik weer uit en ging op weg over het aanloopstuk naar de 1e van 4 fietsrondes: in totaal 40km. Het begin was zeer moeizaam en ik werd al snel voorbij gefietst door Marijke. Het voelde als niet mijn dag op de fiets en ik zag erg op tegen wel 4 rondes. Gelukkig ging het elke km een beetje makkelijker en vlotter en begon ik er zowaar toch lol in te krijgen. Fietsronde 2 en 3 gingen rapper dan vooraf gehoopt met zelfs een ronde van 35.8 km/u gemiddeld, wat voor mijn doen goed is. Elke ronde dronk ik 250ml sportdrank. In de loop van de wedstrijd begon ik me steeds voller te voelen en in het begin van de 4e ronde ging het mis. Een grote lading sportdrank belande vanuit mijn maag zo op mijn stuur! De banaan die ik een uur voor de wedstrijd had genomen kon ik er niet in ontdekken. 5 min later volgde een 2e episode, jakkes. Dit alles had gelukkig geen invloed op mijn fietstempo en het luchtte vooral op. Ik nam het besluit om niet meer te drinken om niet misselijk aan het lopen te beginnen. Echter wetende dat ik in 2 uren tijd bijna 2 liter aan vocht verlies, was dit geen goed vooruitzicht voor het looponderdeel. In eerdere wedstrijden bij te weinig vochtinname waren krampen namelijk eerder regel dan uitzondering. 

Als 4e dame ging ik de 2e wissel in en kwam er als 3e uit. De eerste ronde lopen verliep prima met een goed looptempo (10.03) dat me ook goed vol te houden leek. Ik was op zoek naar de 2e dame en kreeg haar halverwege de 1e ronde in het zicht en ruim voor het ingaan van de 2e ronde was ik er voorbij. Het gat met nr 1 was toen nog 1 minuut en in de eerste ronde ronde met 30 sec afgenomen. De 2e ronde begon helaas al wat moeizamer aan te voelen en dat was terug te zien aan de rondetijd (10.18). Wel was het gat naar nr 1 geslonken naar 35sec en kreeg ik de fietser die haar begeleidde in zicht. In de 3e ronde viel het doek. Ik begon me behoorlijk belabberd te voelen. Het looptempo daalde verder en ik begon me zorgen te maken of ik wel de finish zou gaan halen. Bij het ingaan van de 4e ronde was ik niet meer bezig met de wedstrijd en het inlopen op de nr 1. Het gat was inmiddels geslonken naar 25 sec (rondetijd 10.35). Het enige dat telde was het halen van de finish. Het liefst was ik allang uitgestapt, maar er blijft altijd een stemmetje zeggen dat dat geen optie is. Het tempo daalde verder en diverse keren trok er een krampje in een spier. Desondanks bleef het slalommen om de deelnemers die op 1,2 of 3 rondes achterstand liepen in te halen. Na een rondetijd van 10.53 kwam ik met 25 sec achterstand als 2e dame over de finish en zocht meteen de grond op om uit te rusten. 

Er was belangstelling van de organisatie of het nog wel goed ging en sponsen en water werd aangerukt. Binnen 2 minuten ging het alweer een stuk beter en kon ik mijn ervaringen delen met m’n supporters (tante Diny, ome Cor, nicht Joke en Dennis van Kapel). Na de finish moest ik niet denken om weer een triatlon wedstrijd te gaan doen, maar nu we inmiddels 3 dagen later zijn, heb ik er nu alweer heel veel zin in! Achteraf de vraag waarom er maagproblemen zijn ontstaan? Zijn het de 100ml x 1miljoen microben uit de gracht geweest, was het de warmte in combinatie met de inspanning of het type sportdrank? In ieder geval zal ik tijdens het zwemmen volgende keer beter oplettend zijn en niet zo ineens buitenwater doorslikken en ook zal ik de sportdrank van de trainer gaan aanschaffen.

Cindy Brusse