Het avontuur naar en door het Zwillbrock

Na een kleine 11 km waren wij weer terug op locatie en werd ter afsluiting nog even een kiekje gemaakt van de groep voor het thuisfront

Marco zei mij het vorige week al. Volgende week naar het Zwillbrock! Daar gaat het gebeuren. Het voelde als een niet te missen evenement. Wat brengt hij dat toch altijd goed. Na het werk snel een boterham naar binnen gepropt en als een haas naar onze chauffeuse en medeloopster. Hier zat nog een popelende hardloopster “dying to go”. Geen auto zonder een “echte “man erbij die een beetje sturing gaf aan deze kippetjes. Ook moest er nog een hardwerkende meid opgehaald worden van haar werk. Na dit traject te hebben afgelegd ging het dan eindelijk richting het Zwillbrock en werden wij onderwezen door onze chauffeuse over de komst van de flamingo’s in dit bijzondere gebied. Waarom hier en niet in de tropen? Het blijkt dat deze galante vogel gewoon daar komt om de grote hoeveelheid meeuwenpoep die daar geproduceerd word. Is toch een raar natuurverschijnsel.

Net voordat wij richting Vreden gingen werden we bijna op de bumper gereden door een boze Duitse vrouw. Zij claxonneerde, schudde met haar hoofd en was een en al verontwaardiging. Totale onbegrip van onze zijde deed ons mannelijk gezelschap besluiten eens even heel erg hard op de claxon te drukken en met enkele woorden die ik nu maar even niet herhaal werd duidelijk gemaakt dat wij, en met name hij, hier niet van gediend was. Het liep met een sisser af, maar de testosteron was vrijgekomen. Aangekomen op de afgesproken plek, was het AVA gezelschap er na 2 minuten wachten er gewoon vandoor gegaan. Onze man moest nog even een kleine boodschap maar hij liep op de bak  af en verbaasde zich over de hoogte van het gat waar je in moest plassen. De Duitse norm was hier hoogmoed. Dit was toch iets te stoer voor hem. Dan maar in het gras.

Ondertussen werden de AVA troepen teruggeroepen door onze chauffeuse en werden we warm in de groep opgenomen. Slingerend door het Zwillbrock met vele vreemde vogels en ook de flamingo’s waren heel even zichtbaar, genoten wij van de mooie natuur. Happend naar adem en zand. Na een kleine 11 km waren wij weer terug op locatie en werd ter afsluiting nog even een kiekje gemaakt van de groep voor het thuisfront. Met zand in alle poriën gingen wij weer terug naar onze auto’s en bedankten wij André voor de route en Henk, Ingrid en Marco voor  het meefietsen. Onze haan nam meteen weer de leiding in de auto en ging weer voorin zitten. Hij zorgde ervoor dat de kippen het goed naar hun zin hadden door een hapje en een drankje te verzorgen en de nodige humor te verspreiden. Al met al een prachtige avond die ik al aan voelde komen en niet had willen missen.

Joke Balke