Het avontuur van het Rademakersbroek

Intussen was ook Ingrid gearriveerd. De noeste werkster was linea recta naar de Rademakersbroek gescheurd, om van de rest van het samenzijn toch maar vooral niets te hoeven missen

Rademakersloop ‘Alleen voor elite-mannen’

Hij stond er een beetje verloren bij.. Wegkapitein Peter Baten blaakt normaliter van zelfvertrouwen en heeft de touwtjes altijd strak in handen. Maar niet op deze prachtige donderdagavond. De Elite B-formatie van AVA`70, een selectie van lopers, die liever de natuur intrekken dan op de baan hun rondjes draaien, trainden op locatie. Jan Rademaker, een verdienstelijk lid met een enorme staat van dienst had het gezelschap uitgenodigd voor een fijne ronde in zijn trainingsgebied. Bijna een half uur voor aanvang kwam het gros van de groep al het fraaie tuinpad van de Rademakers op fietsen. Een strakke waaieretappe had er voor gezorgd dat een enkeling de tempobeulen niet had kunnen volgen en arriveerde wat later. Natuurlijk had deze loper een hele fijne smoes klaar, maar de meesten wisten niet eens dat hij kon fietsen. Om exact 19.15 uur zette zich het gezelschap in beweging, uitgezwaaid door Joke, de vrouw van. 

Petertje slofte een beetje in de achterste gelederen en had weinig te vertellen. De leiding was deze avond voor Jan. De uiterst sympathieke 60`er doet overdag iets met jachten, dus de groep besloot blind mee te varen op zijn richtingsgevoel. Dit ging echter al vrij snel gruwelijk mis. Na eerst al een tweetal uiterst gevaarlijk blaffende viervoeters zonder kleerscheuren te zijn gepasseerd, stonden we ineens middenin een weiland met gortdroog en  verschroeid gras. Omdat er overal draad omheen was gespannen, werd besloten er maar tussendoor te kruipen. Dat bleek niet eens zo lastig, behalve voor Henk Lammers. De goedlachse kilometervreter is nog altijd aan het acclimatiseren van zijn ijsberenspotten-in-Spitsbergen-marathonavontuur en besloot de selectie te begeleiden per fiets. Een mountainbike was absoluut overbodig, zo was hem meegedeeld, dus Henk kwam op een prachtig glimmend vehicle aanfietsen, niet wetende dat hij na een kleine 1200 meter al van de fiets moest voor het nemen van een lastig obstakel. Afijn, het liep allemaal goed af. 

De weg werd vervolgd over prachtig slingerende grindpaden, tussen de landerijen door. Er was ook nog een naam aan gegeven, maar verdere uitleg ontbrak. Na een dikke 6 kilometer volgde een drink- en plaspauze en daar werd dankbaar gebruik van gemaakt. een enkeling dribbelde door, want stilstand betekende dat tientallen muggen, vliegen en blinzen vrij spel hadden. En als je daar gevoelig voor bent…. Af en toe kwam ook Petertje nog even zijn gezicht laten zien. Hij begon zich, nadat de tijd vorderde, wat gemakkelijker te schikken in zijn rol, en dat sierde hem wel. We passeerden intussen het rustieke plaatsje Sinderen en draafden direct weer het volgende kerkepad op. Wat opviel was het grote aantal zitbankjes dat we tegenkwamen. Ze waren nergens bezet, maar Rademaker kende geen pardon en onderhield een strak tempo. We naderden de stal, want als je eenmaal op de wereldberoemde Seesinkvloetstraat bent, kom je langzaam weer in de bewoonde wereld. 

Onderweg hadden we eigenlijk ook wel gelijk boodschappen kunnen doen, want er was van alles te koop. Scharreleieren, aardbeien, linksdraaiende melk, iets minder fleurige bloemen dan normaal en diverse andere waar. Ja zelfs kerstbomen konden al aangeschaft worden, waarbij de keuze werd gelaten tussen een variant met kluit of een gezaagd exemplaar. Best opmerkelijk, als overal de mussen van de hitte uit de dakgoot vallen. In de verte was inmiddels het prachtig, fijne optrekje van de Rademakers zichtbaar en nog even werd het tempo ietske opgeschroefd. Collectief werd besloten om de laatste 60 meter wandelend de hartslag te laten zakken. Dit gold echter niet voor Geertje Wevers. Hij voelde al enige tijd lichte aandrang en hobbelde snel richting de finish, om rustig te gaan zitten. 

Intussen was ook Ingrid gearriveerd. De noeste werkster was linea recta naar de Rademakersbroek gescheurd, om van de rest van het samenzijn toch maar vooral niets te hoeven missen. Joke had het buitenterras tijdens onze afwezigheid gezellig ingericht voor de nazit. Nadat de kannen water waren leeg geslurpd, werd het nog gezelliger. De vakantieplanning werd doorgenomen en intussen werd er lekker geknabbeld aan kaas, worst, tomaten en olijven. Rond de klok van 22.16 uur werd het sein van vertrek gegeven. Er moest immers de volgende dag ook nog gewerkt worden en voor een enkeling ging de wekker al bijzonder vroeg. Aan een puike, sportieve en bovenal zeer gezellige zomeravond van de Elite B-groep kwam een einde. Jan en Joke Rademaker werden uitvoerig bedankt voor hun grote gastvrijheid en het peloton peddelde weer richting Aalten. En komende donderdag is het weer ouderwets: “Beter met Peter!”  (FR)