Verslag van de 3e King of the Beeklaan in Aalten (30)

Strakke gezichten tijdens de loting

De Beeklaan, wederom een emotionele achtbaan!

In 2016 begon het allemaal met overmoedig dronkenmanspraat: een sprintwedstrijd tegen de Beeklaan op, man tegen man, vrouw tegen vrouw. Geen leeftijdscategorieën, geen klok, geen kunsten…gewoon het recht van de snelste, van de sterkste. Nu, naar 3 spectaculaire King of the Beeklaan edities, mogen we stellen dat we een prachtige en unieke wedstrijd op poten hebben gezet!

Wat was het weer een spektakel, zaterdagavond 7 juli 2018! We hadden 52 deelnemers die de strijd aan durfden te gaan op de Beeklaan. De Beeklaan, een parcours van 200 m en een hoogteverschil van ruim 10 m tussen finish en start, volgens de hoogtekaart. Alleen bij deze wetenschap zakt je de moed al in je hardloopschoenen. De Beeklaan was wederom het podium voor bloed, zweet en tranen. En braaksel, onvrijwillig geproduceerd door de lopers die meer vroegen van hun benen dan het lijf aan kon. Er was ook verwondering en waardering, voor de prachtig gekleurde straat, door de kunstzinnige jeugd van AVA opgetekend. Er was verbazing, over de snelheid die de 50+’ers nog konden halen, de bult op. Verbijstering, over de waanzinnige duels tussen de jonge honden die niet van elkaar wilden verliezen. Er was berusting, teleurstelling, vreugde, trots en vooral veel plezier. Gruwelijk veel plezier, voor publiek en deelnemers. En dat allemaal op onze Beeklaan, het was een onvergetelijke emotionele achtbaan!

Met een grote glimlach denk ik terug aan de loting, op het kantoor van het sympathieke architectenbureau aan de Hofstraat. Normaal bruist het in dit kantoor van creatieve ideeën, nu bruiste het van zenuwachtige atleten. Dit jaar waren er diverse “new kids on the block” van de partij. Uiteraard waren de vertrouwde kanonnen aanwezig, zoals de King’s uit 2016 en 2017, Björn Demkes en Bram Wevers. Maar ook Sam ter Haar was er weer, Erwin Wamelink, Rudi Meinen, om zo maar eens wat gevaarlijke outsiders te noemen. Allemaal mannen die ’s nachts er van droomden om als King gekroond te worden. Er had zich een kanon van Argo gemeld; na enig gegoogel bleek deze Joeri een schier onoverwinnelijke 400 meter atleet te zijn. Ook Roel Verwer van AVH had zich gemeld, de recordhouder op het strava segment Beeklaan…

En er was een grote afvaardiging van 100B, het hok dat het Stratenvoetbaltoernooi 2018 met overmacht had gewonnen. Jonge jongens, testosteronbommen, turbo dijen, vetpercentages onder de 10%, niet gewend om te verliezen… Hoe moesten deze luidruchtige haantjes ingeschat worden? Bram, de huidige koning, normaal gesproken was het voor hem een kwestie van komen, zien en overwinnen. Hij zag nu toch wat witjes, met nu al een hartslag op wedstrijdtempo…   

Bij de dames was de spanning zowaar nog een graadje hoger. Door afwezigheid van Linde Klein Nibbelink lag de weg naar het koningingschap open. Linde had met overmacht de titel gepakt in 2016 en 2017. Zou nu Gerdy, de eeuwige 2e, haar omvangrijke prijzenkast kunnen uitbreiden met deze felbegeerde  sprintprijs? Zou ze Vera, uit het roemruchte hardloopgeslacht Saalmink, achter zich kunnen laten? Of zou Katja voor een verrassing kunnen zorgen? Katja, had zich op de dag zelf nog 16x afgemeld om zich vervolgens weer aan te melden. Wel niet wel niet…als bijbaantje kan ze altijd nog als knipperlicht aan de gang. Was het angst, onzekerheid, psychologische oorlogsvoering?

Tijdens de loting was het oorverdovend stil. Bij elke geduchte tegenstander die Gerdy uit de pot haalde, ging er een siddering door de tekenkamer. Kansen werden ingeschat, snerende opmerkingen werden gemaakt, de spanning was tastbaar. Geert Wevers, mijn favoriete hardloopneef, had een ingenieus schema opgesteld: alle deelnemers moesten minimaal 2x de beruchte bult op. In Geert schuilt niet alleen een groot hardloper, maar ook een geniale wiskundige en organisator; zonder hem zou de wedstrijd een grote puinhoop worden. Daarbij is Geert de grote enthousiasmeerder: dankzij hem doen er zoveel lopers mee. Zoonlief Bram mag dan wel de King zijn, vader Geert is de Keizer van de Beeklaan!

Nadat iedereen z’n laatste zenuwplasje had gedaan, gingen we gezamenlijk naar de Beeklaan. De strijdarena was prachtig opgefraaid door de kampkinderen van AVA. De kinderen mochten per leeftijdscategorie de bult op, als voorprogramma op de grote wedstrijd. Ook deze strijd, gadegeslagen door vele sportliefhebbers, werd zeer serieus opgevat. Er werd om elke meter gestreden, de prinsen en prinsessen van de Beeklaan maakten er een mooi spektakel van.

De dames begonnen als eerste met de strijd. We hebben moeten praten als brugman om de dames aan de start te krijgen. De meeste meiden hadden aangegeven dat ze “voor de lol” wel mee wilden doen. Toen ze echter bij de start stonden, was het lollige er echter wel van af. Als je daar eenmaal staat, en je kijkt omhoog naar de meedogenloze finish, wil je maar 1 ding en dat is winnen! Na een keiharde afvalrace bleven Vera en Gerdy over: jeugd tegen de wat rijpere jeugd, sprintdijen tegen de lange afstandsbenen… Na een taaie strijd bleek Vera de sterkste, een waardige opvolger van Linde. Denise van der Donk, een kwartfinalist, verdient een eervolle vermelding: ’s ochtends had ze geknald bij de triatlon in Didam. Sjappoo!

Bij de start stonden vervolgens 42 mannen te stuiteren om de titel King of the Beeklaan te pakken. Na 2 voorronden waren er 32 mannen over, de knock-out fase kon beginnen. Dit leverde al direct mooie affiches op. Zo moest Sam ter Haar tegen zijn oom IJsbrand. Oom en agent IJsbrand moest het ongenadig afleggen tegen zijn kleine neefje. Wat dat betreft kan Sam altijd nog boef worden, de politie kan ‘em toch niet krijgen.

Een van de hoogtepunten was de strijd tussen Stan Prinsen en Zowie ten Hove. Beide snelheidsduivels kwamen exact tegelijk boven, met het blote oog was niet waar te nemen wie er nu het snelste was. Na enig beraad werd er besloten dat ze beide door waren, en dat er in de volgende ronde 3 man naar boven moest om daar de snelste man uit te selecteren. Stan was erg diep gegaan en moest dat bekopen met een “overgeefbeurt”. Het voordeel hiervan was dat hij wel een kilo lichter de volgende ronde in kon. Ook was de strijd tussen King Bram en Joeri Veltman van Argo indrukwekkend. De King moest alles op alles zetten om Joeri van het koninklijke lijf te houden. Een schitterende strijd!

Als vader had ik een kippenvelmoment toen zoon Sam het op moest nemen tegen zoon Luka, door het lot bepaald. Sam, van 20, had bekeken gelopen, mede door de ervaringen met 2 eerdere uitvoeringen van de King of the Beeklaan. Luka, 19, doseren is niet echt zijn ding, had de geweldenaars Erwin Wamelink en Björn Demkes uitgeschakeld. Wat dat betreft had hij zijn team 100B al goed op de kaart gezet. Tijdens de run – ik was misschien nog wel zenuwachtiger dan de jongens – bleek dat Luka de pijp leeg had en Sam kon redelijk gemakkelijk winnen. Ik was trots op beide jongens, prachtig om ze zo te zien knallen. Sam zat na de strijd uitgeput tegen een muurtje; Luka lag languit op de straat, met de restanten van de laatstgenoten maaltijd bij De Admiraal om zich heen. Ik moest een traantje wegpinken…

In de finale stond wederom Bram Wevers, voor de 3e keer op rij. Dit is geen toeval meer, dus is pure klasse! Zowie ten Hove was de andere finalist. Helemaal leeg gestreden, maar een terechte finalist. Bram wist voor de 2e keer op rij de titel te pakken en oogstte een hoop respect bij de grote schare publiek en deelnemers. Een terechte winnaar!

Na de hevige strijd liepen we allen weer richting de Hofstraat, om daar uitgebreid na te praten over de prachtige strijd onder het genot van een fijn biertje. Het speculeren kon beginnen: wie moest Bram volgend jaar van de troon stoten? Zal Joeri volgend jaar met een auto vol Argo-kanonnen aanschuiven? Of Roel, met een lading snelle AVH mannen? Of zou de King uit hok 100B komen, na een jaartje proefdraaien? We gaan het volgend jaar weer meemaken!

Ik wil graag iedereen bedanken die mee heeft gedaan, want zonder jullie geen wedstrijd! Veel sterkte met het herstel van deze bovenmenselijke krachtsinspanning. Ook wil ik Dick Lubbers bedanken voor de prachtige foto’s, zo wordt de wedstrijd nog memorabeler. Ook alle bewoners van de Beeklaan, vooral de familie Kouters, voor de gastvrijheid. En natuurlijk mijn maatje Gerdy voor het helpen met het organiseren en vooral voor de spannende loting. Maar vooral neef Geert, maar dat had ik grootsmechtig gedaan. Mot ook neet te gek worden he…

Ik ga nog even weer die mooie foto’s van Dick bekijken…

Hartelijke groet,

Rinke ter Haar, voormalig King of the Beeklaan

Een van de hoogtepunten was de strijd tussen Stan Prinsen en Zowie ten Hove, beide snelheidsduivels kwamen exact tegelijk boven

De organisatie