Verslag van de 15 kilometer van Wolphaartsdijk (Zeeland) (31)

Het fraaie kerkje van Wolphaartsdijk waar ik 5x langs moest zwoegen

De 15 van Wolphaartsdijk Zeeland - 1:11:08 - 25e heren 35+

Goed voorbeeld doet goed volgen. Met plezier lees ik de vakantieperiode de wedstrijdverslagen van grote neef Geert, die tijdens zijn vakantie vaak een loopje meepakt in de buurt van zijn vakantieadres. Dus ik dacht: “Kom, ik stuur mijn verslagje van mijn verdwaalde vakantieloopje naar Geert en wie weet is er iemand geïnteresseerd in mijn lijdensweg naar de 25e plaats bij de wat oudere heren van de 15 van Wolphaartsdijk…”.

Dit jaar ging onze reis met de caravan naar Zeeland, naar het eiland Walcheren. Vooraf had ik gezocht naar hardloopwedstrijden in de buurt en kwam alleen bij de genoemde 15 km wedstrijd. Dat was me eigenlijk wat veel van het goede. Ik had liever eentje van 5, max 10, maar wilde er ook niet te ver voor rijden. Deze wedstrijd was midden op de middag en dat kwam wel goed uit. En maar 20 minuutjes rijden, dus vooruit met de geit.

De dagen voor de wedstrijd was ik me tijdtechnisch aan het voorbereiden. Mijn enige serieuze 15 km wedstrijd was de Montferlandrun, eind vorig jaar. Deze had ik in 1:05:34 gelopen. Nu had ik niet de illusie dat ik dit nu in de benen zou hebben, maar op basis hiervan kon ik wel mijn rekensommetjes maken. Ik vind het – meestal als ik in bed lig – een fijne hersengymnastiek om uit te rekenen wat mijn tijd wordt als ik bijvoorbeeld 4.35 minuut / km loop. Om het lastig te maken reken ik vervolgens uit wat de tijd zou worden als het parcours bijvoorbeeld 200 m korter is. Hogere wiskunde dus in bed! Nu kan ik niet zeggen dat ik erg goed in bed ben, want meestal word ik tijdens deze rekenarij overmand door de onverbiddelijke slaap.

Ik was – met behulp van rekenmachine - tot de slotsom gekomen dat 1:10:00 tot de mogelijkheden moest behoren. Dit betekende 4.40 minuut per kilometer. Toen ik in Wolphaartsdijk aankwam zag ik nog niet zoveel mensen. Er deden er op de 15 km ongeveer 120 mee. Wat aan de magere kant, dat de kans op “alleen” lopen vergrootte. Deze wedstrijd had tot eind jaren ’90 een hoog aanzien, hoorde ik de speaker zeggen. Het parcoursrecord stond op naam van Tonnie Dirks, op ruim 44 minuten. Dirks was in de jaren ’80 / ’90 een bekende Zeeuwse hardloper die in die tijd Studio Sport nogal eens haalde. Die raffelde deze afstand dus af binnen de 3.00 minuut / km… Ik moest ook weer een beetje wennen aan al die strakke, afgetrainde mensen om me heen. Als je op de camping zit zijn de graansmoothie-buiken, de tattoo’s, afgezakte joggingbroeken de standaard. Als je dan in eens in een sportieve wereld ontwaakt, is het verschil ontluisterend!

Ik keek rond of ik ergens een Zeeuwse Hans Jentink of Patrick Weijers zag lopen. Ik loop graag achter deze snelle mannen aan om zelf ook tot een mooie tijd te komen. Toen we van start gingen kroop ik achter een vlotte 40-er die wel wat op Patrick leek, maar dan met kort haar. Het parcours bleek al gauw dodelijk saai: 5 rondjes van 3 km. De ronde bestond uit een stukje door het centrum, vervolgens een soort Driehonderdmeterweg van 1,2 km, vervolgens een stukje langs een soort van Hamelandroute, tot slot een stuk van een kilometer terug over een soort van Wolphaartdijkse Boterdijk. Tijdens de Grachtenloop, de Bredevoortse wedstrijd die dit jaar onder uitzonderlijk warme omstandigheden gelopen werd, hoorde ik de uitdrukking “tegen de zon in lopen”. Nou, dat was hier ook het geval. Bij een graad of 32 het eerste stuk tegen de zon in, en het stuk terug tegen de wind. En voortdurend een genadeloze zon op je dekkel.

De gekortwiekte Patrick vertrok op 4.30 minuut /km. Ik kon 2 ronden volgen en kakte toen in. Met 1:11:08 kwam ik binnen. 4.44 minuut per km dus. Wat een rustig trainingsloopje moest worden, werd ruim een uur zwoegen tegen zon en wind. Ik werd nog genoemd door de speaker: niet zozeer omdat het record van Dirks gesneuveld was, maar omdat ik een deelnemer uit Aalten was. Iets bijzonders daar in Wolphaartsdijk blijkbaar. Helemaal op en leeg reed ik weer terug naar de camping. Excuses genoeg voor de matige prestatie: gruwelijk warm, geen Hans, geen Patrick, een week slapen op een luchtbedje… Maar wel voldaan dat ik het gedaan heb. Maar toch, volgend jaar zoek ik toch maar een camping op in de buurt van een 5 km wedstrijd. En met een tentje voor Hans en Patrick!

Sportieve groet,

Rinke ter Haar