Column: Erwin’s zin en onzin - deel 201

Liggen mijn beste jaren achter me of wordt het hoogtijd om weer wat meer te gaan trainen? 

Geniet ervan zolang het duurt!

Geluk zit ‘m in kleine dingen. Een briefje van vijf in de binnenzak van je zomerjas, een pak Taxi tegen de nadorst, vijf cafémunten die plots opduiken tijdens de grote voorjaarsschoonmaak. Ik waan mij de gelukkigste op aarde als zoiets zich voordoet. Af en toe slaat helaas de realiteit toe, vermoedelijk bij mij wat vaker dan gemiddeld.

Zo sprong ik vorige week een gat in de lucht toen ik zag dat de Staatsloterij €7,50 had bijgeschreven op mijn rekening. Ik was een winnaar. Even later kwam het besef dat het lot mij €17,50 had gekost en dat ik per saldo een tientje had verloren. Het geluk van even daarvoor werd keihard tenietgedaan. Het kan nog veel pijnlijker. We gaan terug naar het jaar 2016. Via een website vernam ik dat de band Muse naar Nederland zou komen. Geweldig! Die gasten adoreer ik en nu ga ik ze ein-de-lijk in levende lijve zien. Ik sloot mijn ogen en zag mezelf al vooraan het podium staan. Met de luchtgitaar stevig in handen, zong ik alle psychedelische teksten mee, minstens zo hoog en zuiver als zanger Matthew Bellamy. Toen ik mijn ogen weer opende was ik onderaan het artikel beland en las ik de volgende zin: “de concerten van Muse, die plaatsvinden op 7, 9 en 10 maart in de Ziggo Dome in Amsterdam, zijn al een halfjaar uitverkocht.” Het geluk van even daarvoor werd wederom keihard tenietgedaan.

Vorige week vrijdag, de 5000 meter op de Ava-baan. Een kleine zeventien rondjes ploeteren, beuken en huilen. Na drie rondjes denk je al aan uitstappen en vier rondjes later zinspeel je op het doorsnijden van de polsen of het nemen van een overdosis slaappillen. Kortom: de vrolijkheid ebt wat weg gedurende zo’n 5000 meter. Echter, als je een paar minuten later klaar bent, viel het allemaal eigenlijk wel mee. Met een gebald vuistje passeer ik de finish. Eindtijd: 18:42 minuten. Eventjes ben ik gelukkig. Als de hartslag weer wat is gedaald realiseer ik mij dat ik drie jaar geleden, op de kop af, anderhalve minuut sneller was. Het geluk van even daarvoor werd opnieuw keihard teniet gedaan. Liggen mijn beste jaren achter me of wordt het hoogtijd om weer wat meer te gaan trainen?  Het moge duidelijk zijn, geluk is soms van zeer voorbijgaande aard, geniet ervan zolang het duurt!