Henrie Drenthel loopt de Grizzly 100 kilometer in Sint Gravenvoeren (België)

Henrie Drenthel loopt de 100 kilometer binnen de 15 uur!

Grizzly-100; Griezelig geweldig

De beer is los! Na een door een voetblessure ingekorte 100 km run van de La Chouffetrail in juli besloot ik een tijdje rustig aan te doen om in het najaar weer eens richting de 100 km te gaan. Oorspronkelijk stonden de Infinityloops op het programma maar door een minimale vooraanmelding en een concept van 7 herstarts zag ik dat toch niet zitten en besloot ik dat het toch maar een ééndaagse moest worden. Periode oktober beviel vorig jaar met de Bergischer Ultra ook prima dus na even zoeken kwam ik uit op de Bear Trail. Een ruim opgezet evenement met diverse afstanden, 16-25-39-58-83 km en voor de Die-Hards 100 km, oftewel de Grizzly-100. De start is zaterdag 27 oktober om 6.00 uur ’s ochtends en de maximale looptijd bedraagt 18 uur, oftewel 0.00 uur zondagmorgen. Start en finish zijn in Sint Gravenvoeren in de Belgische Voerstreek ietsje ten zuidwesten van Maastricht. Het parkoers liep eerst ‘bovenlangs’ in oostelijke richting naar het Drielandenpunt in Vaals alwaar er een omloop van 18 km over Duits grondgebied gemaakt moest worden en daarna weer westwaarts richting de finish.

Vrijdag 26 oktober:

Na een langdradige reis met veel oponthoud en file parkeer ik omstreeks 18.30 uur op de parking bij de voetbalclub SK Moelingen en installeer direct alles voor de nacht. De organisatie is al druk bezig met opbouwen en ik heb geluk nu al mijn startnummer etc. op te kunnen halen, scheelt morgen vroeg weer wachten. Inmiddels is het gaan regenen en voelt het guur aan. In een nabij gelegen Vlaamse pub hebben zich al meer lopers getroffen en eet ik even een lekker Limburgse pasta en wat plaatselijke biertjes waarna ik rond 22.00 uur onder de wol kruip, het is immers om 4.30 uur weer dag.

Zaterdag 27 oktober:

De wekker loopt af en echt overdreven warm heb ik het niet. Even de neus buiten de deur en ik weet direct dat het jasje aan kan met de start. M’n drop-bag had ik al klaar gemaakt dus die kon ik om 5.45 uur snel afgeven en daarop is het nog maar kort tot de start om 6.00 uur. 124 lopers stonden er op de startlijst. In het donker is het slecht te zien hoeveel het er echt zijn want ook de 83 km start gelijk met ons. Vanaf het begin loop ik heel relaxed met de rem er op in het donker en blijf mijzelf in prenten vooral rustig te blijven want om mij heen vliegt iedereen naar voren. Ik weet uit de vele beginnersfouten die ik al heb gemaakt dat ik hier nu niet aan mee moet gaan doen. In het donker gaat het gestaag op en af en we komen door enkele kleine plaatsjes als Sint-Martens-Voeren, De Plank, Teuven waarbij de laatste na ruim 25 km de eerste verzorgingspost is ingericht. Ik klok ongeveer 3.20 uur, en dat is ongeveer wat ik verwacht had.

Verder gaat het richting Drielandenpunt en het parkoers wordt behoorlijk heuvelachtig. Lijkt veel op de Koning van Spanje en de X-Trails Vaals. Niet gek natuurlijk, want dat is in dezelfde streek. Het gebied is veel natuurlijker en bosrijker geworden. Prachtig. De zon komt er langzaam flauwtjes door maar echt warm wordt het niet. Ten noorden van Gemmenich staat de tweede (en derde) verzorgingspost. Heerlijk in een grote partytent met allerlei lekkers; soep, koffie, Chouffe, pasta en een hete lucht kanon. Ook mijn drop-bag ligt hier en ik besluit even een droog shirtje en dun jasje aan te trekken en het eerste, nat bezweette setje uit te doen. Dat ging allemaal nog best soepel en ik begin aan het Drielandenpunt-lusje van 18 km. Ken het hier een beetje en weet dat er redelijk wat hoogtemeters aan komen dus doe rustig aan. Toch nog even een giga-dip waar ik na een half-uurtje en wat Beef-Jerky doorheen ben. Het 50 km punt passeer ik na 7.12 uur. Op de helft dus en op de terugweg.

Bij de tweede keer Gemmenich neem ik wat meer pauze; kleed mij om naar lange tight en thermoshirt. Ook weer koffie en soep en verder gaat het weer. Mijn loopmaatjes uit de eerste helft zijn al iets eerder vertrokken maar ik besluit toch mijn eigen tempo te volgen. Na een km of 68 loop ik zo’n 100 meter achter een andere loper en blijf hem braaf volgen. Totdat hij bij een parkeerplaats komt en in z’n auto stapt. Het was gewoon een loper die lekker op zaterdagmiddag in het bos liep. Of het een dip was of een black-out weet ik niet maar plotseling was ik de blauwe markeringen kwijt. Pak gauw mijn GPS en zie al gauw dat ik mooi op de paarse lijn loop, gelukkig. Een kwartiertje verder bij Cottessen komt mij de omgeving wel heel erg bekend voor, hier heb ik vanmorgen ook nog gelopen??!! Zoom uit op mijn GPS en zie het al, heb de verkeerde richting van de paarse lijn gevolgd en zodoende een stuk van de ochtendroute tegengesteld gelopen, sukkel! Gelukkig kun je met zo’n GPS ook weer redelijk gemakkelijk de juiste route terug vinden en probeer redelijk op gevoel weer op de juiste afstand in te voegen. Na een uurtje is dit ook gelukt en kan ik de oorspronkelijke route weer volgen.

Richting laatste verzorgingspost in Veurs loop ik via een boerenerf waar de koeien op springen staan na blijkt. Direct achter mij doet de boer in overleg met de organisatie het pad dicht en mogen Bertha 11 t/m 57 eerst richting melkrobot voordat de lopers weer verder mogen. De ‘verloren’ tijd wordt door de organisatie hersteld naar blijkt. Bij de laatste verzorging begint het behoorlijk donker te worden en is het nog maar een graad of 4. Ik besluit mijn regenjas er bij overheen te doen en steek mijn hoofdlamp aan. Het gevoel is nog goed. Nog ruim 15 km te gaan en ik weet eigenlijk al dat ik het, normaal gesproken,  ga halen. De meeste hoogtemeters hebben we wel gehad. Heuvelop gaat het stevig doorstappend in het donker en de afdalingen gaan voorzichtig dribbelend want er liggen erg veel keien onder het herfstblad. Wil ook nog niet vlak voor het eind uitvallen. Loop in op twee Belgen en de laatste 5 km lopen we samen. Nu blijkt de laatste 5 km ook nog eens 500 meter langer te zijn en prachtig is het om te zien hoe een ultraloper zich daar druk om kan maken. Uiteindelijk komen we gedrieën binnen in 14 uur en 53 minuten waarbij ik de tweede 50,5 km in 7.41 uur heb afgelegd, oftewel een verval van 29 minuten. Dik tevreden duik ik met een “Bere”-grote medaille onder de warme douche.

Henrie Drenthel