 |
| Niek Kleinhesselink |
Zaterdag
5 oktober even na half 12 in de ochtend. Vlak
voordat ze het startvak instappen, staan Te Brake en Kleinhesselink nog rustig
met elkaar te praten en is er zelfs tijd voor een fotootje. Het AVA`70-duo gaat
deelnemen aan de Kustmarathon Zeeland en het is vrijwel zeker, dat ze tijdens
de wedstrijd weinig tot niets voor elkaar kunnen betekenen. De klassieker is in
feite een enkeltje van Burgh Haamstede naar Zoutelande van 42,2 kilometer, maar
wel eentje van de zwaarste in zijn soort. Het parcours is loodzwaar en dat
weten onze clubgenoten maar al te goed. De bekkies staan dan ook strak, want
het wordt afzien en dat is het enige zekerheidje van de Kustmarathon.
Zowel
Niek en Jan kiezen er voor, om gelijk na het startschot op zoek te gaan naar
een geschikt groepje met een tempo dat past bij het schema. Deze opzet slaagt
en het tweetal loopt lekker verscholen tussen een clubje atleten, zodat er niet
teveel onnodig werk hoeft te worden verzet. Na een kilometer of 6,5 wordt het
eerste gedeelte van de Oosterscheldekering bereikt en verloopt de wedstrijd
naar wens. Lekker tempo volgens planning en prima weer met een graadje of 12. Tenminste,
nu nog. Bij de Neeltje Jans wacht het Aaltense duo een kleine verrassing.
Junior Michiel Wellink staat hier ineens met zijn broer en moeder, om Niek en
Jan aan te moedigen en hij heeft daarvoor een luidruchtige microfoon uit de
kast gerukt. Daarnaast een mooi spandoek en tevens een geel-blauwe AVA-vlag om
vooral ook gezien te worden. Uiteraard ziet en hoort het duo dit mooie tafereel
van de jonge clubgenoot en zijn familie glimlachend aan, vooral omdat de
wedstrijd tot dan toe naar wens verloopt.
Bij het tweede gedeelte van de geasfalteerde
wateroversteek blijkt dat het weer in het nadeel van de atleten is gewijzigd.
De koperen ploert doet ineens geweldig zijn best, maar erger nog, de wind is
volledig gaan liggen. De windmolens leveren tijdelijk helemaal niets op en
zelfs de vlag van de Kustmarathon hangt slap langs de mast. Veel lopers hebben
het shirt al drijfnat en het zweet gutst van de voorhoofden. Deze onverwachtse
tegenstander maakt de wedstrijd nu al zwaar, terwijl het echte werk nog moet
gaan beginnen. Na een kilometertje of 20 draaien de dravers het strand op en Niek
loopt een klein stukkie voor Jan. De concentratie is duidelijk van de gezichten
af te lezen, want via het rulle zand moet er worden gelopen naar het gedeelte
waar de vloed net heeft gezorgd voor een smal paadje met een vlakke, doch
zanderige ondergrond. De vermoeidheid begint inmiddels een rol van betekenis te
spelen. Helemaal als je bedenkt dat het stuk over het strand, langs de
waterrand, een lengte heeft van bijna 10 kilometer.
Vlak voor Domburg voert het
parcours nogmaals dwars over het strand naar de duinen, die je echter pas echt
bereikt na het beklimmen van een steile houten trap met 26 treden. Het kunnen
er ook 27 zijn geweest. Kleinhesselink en te Brake hebben de aanslag van het
strand op het gestel ogenschijnlijk goed overleefd. De sfeer in “het Saint
Tropez” van Zeeland is buitengewoon gezellig, maar daar zullen de dappere
strijders niet altijd evenveel oog voor hebben gehad. Niek oogt nog tamelijk
fris en helder. Anders is het immers niet te verklaren, dat je met een
leeggeslurpt gelletje netjes langs een prullenbak rent om het papiertje hierin
te deponeren. Ook te Brake heeft nog tijd voor een glimlach en geeft aan dat
hij klaar is voor de finale. Zit het zwaartepunt in de klassieker altijd na de
30 kilometer, bij de Kustmarathon is dat zeker het geval. Na Domburg volgt er
allereerst een stuk door de duinpannen, waar geen meter vlak is en de kuiten
het dus extra zwaar te voorduren hebben. Daarna een stuk asfalt richting
Westkapelle, waarbij je even op adem zou kunnen komen. Zou, want dit is
natuurlijk op dit punt in de wedstrijd eigenlijk niet meer mogelijk.
De finale
naar Zoutelande wordt ingezet bij kilometertje 36 en is als je nog niet
gesloopt bent, dan overkomt je dit hier wel. Hoge duintoppen en diverse trappen
vormen verschrikkelijke obstakels en terwijl je in de verte de finish ziet,
moet er ook nog een 683 meter over het strand geploeterd worden. Af en toe moet
je zelfs de gepijnigde romp nog draaien om je tussen de zandbrekers door te
wurmen. Op de dijk komen de helden langzaam dichterbij en Niek klautert als
eerst de laatste geasfalteerde heuvel op. Nog een halve kilometer scheiden hem
van de entree in de schitterende finish-arena, waar duizenden mensen de atleten
met applaus ontvangen. Kleinhesselink neemt nog snel een slok water om
vervolgens de klok stil te laten staan op 3 uur, 41 minuten en 6 seconden. Jan
te Brake komt 10 minuten later in het zicht van de vaste camera en ook hij
baant zich een weg omhoog. Het laatste stukje is een ware zegetocht voor de vermoeide
AVA-jaan, die zijn eindtijd van 2016 met een kleine 20 (!) minuten aanscherpt
tot 3 uur, 52 minuten en 40 tellen.
De
kustmarathon had het Aaltense duo flink gesloopt, maar Kleinhesselink en te
Brake leverden een geweldige prestatie en hebben de strijd tegen de Zeeuwse
elementen met glans overwonnen!
Frank Roos
 |
| Bij Neeltje Jans staat Michiel Wellink met zijn broer en moeder, om Niek en Jan aan te moedigen |
 |
| Jan te Brake |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten