zondag 18 november 2018

Verslag van de 6e Lochem Trail in Brachem

De Groenlose groep 
Langzamerhand werd het tijd om langzaam mijn afstanden iets uit te bouwen voor de komende trailruns. De eerste die op het programma stond was de Lochemtrail. Binnen de zaterdagmorgengroep, waarmee we altijd in Lochem trainen, waren er wel meer wie hier zin in hadden en al snel hadden we een mooi groepje bij elkaar voor de 21km. Enkelen twijfelden nog en probeerden enkele zaterdagen van te voren al om de normale kilometers te verlengen met zo’n 5 km, om dan uit te komen op ruim 17 km.

Nu dat lukte, voor een aantal stond het licht op groen totdat we een appje van Annemarie kregen, met het bericht dat ze een breukje in haar voet had opgelopen op weg naar een training. Ap Scheers nam haar plaats in op voorwaarde dat hij een rokje aan zou doen. Maar met Vincent, John, Frank, Jan, Peter, Maria en ikzelf hadden we een mooie groep voor de 21 km. De dag ervoor ging ik nog snel even winkelen bij  Sport-balance in Breedenbroek voor een lange tight, een shirtje en een paar sokken. Aan de outfit kon het dus niet liggen.

Bij het ophalen van het startnummer kwamen we nog meer bekenden tegen. Zo deden Rene, Mark, Monique en Raymond ook mee, maar dan aan de 11 km, en Henrie deed zelfs de 31 km. Achteraf had ik nog een aantal bekenden gemist, volgens de berichtjes op Facebook. Het was dus weer een gezellig samenzijn. Maar veel tijd was er niet, we moesten op weg naar de start bij de Kale Berg. Nog snel nam onze fotograaf van vandaag, Carla, even een groepsfoto en toen gingen we op weg.

Stilzwijgend hadden we afgesproken om met de groep bij elkaar te blijven tot aan de drankpost, maar dat werkte niet. Peter was al snel in geen velden of wegen meer te zien en Inge en Vincent hadden ook een net te hoog tempo voor mij. Het is belangrijk om rustig te beginnen, omdat het venijn van deze 21 km in de staart zit. De eerste kilometers liepen we op voor ons bekend terrein, maar het was verraderlijk met al die bladeren op de boomwortels en dan ook nog vaak een verblindend zonnetje. Maar we hadden niets te klagen, het was perfect loopweer, droog een beetje fris en een lekker zonnetje.

Na het bos te hebben verlaten gingen we naar de overkant naar de toren en de ons bekende trap. Het liep tot nu toe wel lekker, maar ik kon geen tempo maken. De benen waren nog te zwaar van een training op vrijdagavond in de sportschool, achteraf dus geen goede combi. De laatste weken had ik een aantal weken weer op asfalt meegetraind, maar daar had ik toch last van met mijn achillespees. Ondanks dat ik goed had gerekt en warm had gelopen voelde ik deze wel, maar het was nog niet pijnlijk. Ik liet de rest van de groep lopen en ging mijn eigen tempo lopen samen met Ap. Ook hij had al lang deze afstand niet gelopen en had het ook zwaar. Bij het bungalowpark ging Ap zelfs onderuit, maar stond gelukkig meteen weer op.

Samen gingen we zo op weg naar de drankpost op zo’n 13 km. Er zaten lange rechte zandwegen in het parcours die keihard waren en dan ook nog stukken asfalt, dit liep niet fijn met trailschoenen aan. Ik was bang dat mijn achillespees zou gaan opspelen, maar dat viel mee. Bij de drankpost snel een stukje banaan en wat sportdrank genomen en toen weer verder. De stukken in het bos liepen lekker, al was het wel zwaarder aan het worden.

Na door een stal met koeien te hebben gelopen moesten we door een droge sloot en toen weer zo’n lange rechte zandweg. Ik hoorde achteraf van andere deelnemers dat zij die stukken fijn vonden om bij te komen, maar voor mij waren ze saai en te hard. Langzaam kwamen we weer op bekend terrein en de kilometers gingen snel voorbij. Op zo’n 16 km nam ik nog even een gelletje om zo de laatste kilometers een beetje extra brandstof te hebben. We namen nog een slokje water en maakten ons op voor de finale. Bij de oversteek van de Barchemseweg, moesten we even stoppen voor enkele auto’s, en toen merkte ik dat ik er doorheen zat, ook Ap had het helemaal gehad, maar we moesten nog een pittig stuk.

Aan de overkant wachtte ons een pittig klimmetje en dan het pad naar de toren. Er was die dag ook een wandeltocht en de deelnemers keken ons vol bewondering aan en moedigden ons ook hartverwarmend aan. Ik was blij om boven bij de toren te zijn en toen kon afdalen. Dat ging wel weer lekker, in tegenstelling tot Ap, want afdalen vindt hij maar niets, zeker niet als je niet goed kunt zien waar je loopt. Eenmaal beneden wachten we op elkaar om samen de oversteek te maken naar de Barchemse kant.

We kwamen steeds dichter in de buurt van de finish en konden de speaker al horen, maar we wisten dat we nog een extra lusje moesten maken. Op karakter liepen we de laatste kilometer en daalden als laatste af in de kuil achter de Kale berg en kwamen hand in hand over de finish. We waren beide kapot en moesten eerst even wat drinken om op adem te komen. De rest van de groep stond ons op te wachten en was al weer fris en fruitig.

Met een bekertje cola in de hand liepen we naar de camping om ons om te kleden, want het was toch fris. Met moeite kleden we ons om, we waren stijf en kapot, en namen een lekker bakje erwtensoep in de kantine. Nog even napraten, maar daarna gingen we toch snel op weg naar huis om te douchen. We hadden met de groep om 16:00 uur alweer afgesproken bij het Brouwersnös in Groenlo om te borrelen en wat te eten. De speciaal biertjes kwamen wel aan, maar smaakten ook heerlijk en het eten was perfect. Al met al een perfecte afsluiting van een mooie maar zware zondag. Er is nog ruimte voor verbetering zullen we maar zeggen.

Rik Delsing
Een perfecte afsluiting van een mooie maar zware zondag

Geen opmerkingen:

Een reactie posten