Bergischer Wuppertraining

Na een 14 km dachten we een eerste stop te doen voor koffie, maar het etablissement was nog niet open

Het Bergische Land, net onder het Ruhrgebied bij Solingen, hebben we al eerder bezocht. Zo liepen Henrie en ik hier al een paar keer de Bergischer Wupper Marathon. De rivier de Wupper slingert zich door de heuvels van dit gebied. Vakwerkhuizen geven het geheel de look van ouderwetse ansichtkaarten. De stevige heuvels, en het feit dat het redelijk dichtbij is vanuit de Achterhoek, maken het tot een ideaal gebied voor een flinke heuveltraining.

Henrie, Heini en ik stapten ’s morgens om 8 uur in de auto. We hadden niet echt een fijne dag uitgezocht. Volgens de weerberichten stond er zo’n 15 mm neerslag op het punt om zich over onze hoofden uit te storten. Regenjas en regenbroek konden dus eindelijk weer eens uit de kast getrokken worden en we verheugden ons op serieuze modderpartijen. Ik kon me niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laast urenlang in de regen gelopen had.

Half tien liepen we de paden op, maar de beloofde regen viel reuze mee en de temperatuur ook. Zo vanuit de auto meteen flink heuvelop zorgde er voor dat onze temperatuur flink omhoog gejaagd werd. Na een paar minuten was dan ook al tijd voor de eerste pauze, eerst even een shirtje er onder uit. De heuvels in het Bergische Land zijn hoger en steiler dan in bijvoorbeeld het Teutoburger Wald.  Een stevige klim werd dan ook al snel een minutenlange powerhike. Hierbij liepen Henrie en Heini steeds makkelijk bij me weg, die kunnen enorm snel hiken. Maar ze wachtten steeds boven op me en in de afdaling kon ik dan weer even bijkomen.

Het gebied is ook behoorlijk rotsachtig. Goed oppassen dus op de paden, want niet alleen boomwortels, maar ook stenen verscholen zich onder het blad. De modder viel nog mee, maar je kon wel merken dat het al weer een paar dagen wat geregend had. De stroompjes en beken klaterden weer en ook de Wupper stroomde weer aardig.

Na een 14 km dachten we een eerste stop te doen voor koffie, maar het etablissement was nog niet open. Verder dus maar weer, een reep achter de kiezen en wegspoelen met water, en weer door. De combinatie van powerhiken om hoog en rennen naar beneden en op de vlakke stukken ligt ons vrij goed en we schoten dan ook lekker op. Echt makkelijk ging het niet, Henrie had niet echt zijn dag en mijn benen voelden ook niet top. Maar er was ook geen reden om het op te geven, echte pijntjes of zo hadden we niet. Een goede training in mentale weerbaarheid dus.

Bij 21 km hadden we eindelijk een plek waar we warme koffie konden scoren.  Maar binnenkomen mochten we niet, als we niet ook de brunch wilden nuttigen. Dat wilden we niet, dus werd het een Kaffee-to-go zonder Kuchen. Jammer, maar het was wel echte Nederlandse Beukenhorstkoffie uit de Achterhoek. Dat maakte een hoop goed.

Tijdens de koffiebreak besloten we dat 30 km een mooie afstand zou zijn voor vandaag. Gezien de vorm van de dag en de zwaarte van het terrein was het dan mooi genoeg. Zo gezegd, zo gedaan. We maakten nog een mooie slinger door de heuvels en stonden uiteindelijk na zo’n 31 km, een kleine 1100 hoogtemeters en 4:15 uur netto looptijd weer bij de auto. Niet slecht voor een doorsnee zondag. Lekker dagje buitengespeeld weer. En een mooie training in voorbereiding voor de Taunus Ultra begin Januari.

Andre Bleumink