Borculo 38e Deoloop - 12,7 km - 1:03:01 - 20e plaats

Rene Wenting, Wim Brinkman en Geert Wevers, samen met de winnares van de 12.7 kilometer Linda ter Haar

Mijn 25e en laatste wedstrijd van 2018 staat deze zaterdag op het programma en samen met Wim Brinkman reis ik af naar Borculo om mee te doen aan de 38e Deoloop. Ik heb hier tien jaar niet aan de start gestaan en zie dat de afstanden de laatste jaren zijn veranderd in 4.6, 9.1 en 12.7 kilometer. Het is al mijn zevende wedstrijd weekend en in overleg met Wim schrijven we ons beide in voor de langste afstand. We maken er geen echte wedstrijd van maar willen lekker en ontspannen lopen.

Net voor de start komt clubgenoot Rene Wenting achter ons staan en hebben we het even over het tempo dat we willen gaan lopen. Rond de 5 minuten per kilometer lijkt ons wel wat en we gaan dan ook samen op weg door het prachtige natuurgebied van het Galgenveld. Alle afstanden zijn gelijk gestart en in het begin is het even zoeken naar de goede cadans. Na de afscheiding van de kortste afstand zien we enkele leden van Loopgroep Zandloper voor ons lopen en als eerste gaan we Vera Meinen voorbij. Een paar kilometer verder zijn we bij Peter Ebbers en Linda ter Haar en alle drie sporen we aan om bij ons aan te sluiten. Ze blijven echter hun eigen tempo lopen, al wordt het verschil met ons nooit erg groot.

Onderweg is het echt genieten van de prachtige omgeving. Iets na de helft laat Rene zijn handschoenen vallen en moet zich omdraaien om ze op te pakken. We zijn even uit ons ritme maar we lopen gezamenlijk verder. Ongeveer 5 kilometer voor het einde komt ineens Linda bij ons lopen en op mijn vraag of ze weet in wat voor een positie ze loopt bij de dames is haar antwoord, op de eerste plaats. Als ik omkijk zie ik ongeveer 50 meter achter ons de tweede dame. We proberen Linda wat uit de wind te houden en een mooi tempo te houden. Mijn snelste nicht kan hier goed in mee en loopt langzaam bij haar achtervolgster weg.

In de laatste kilometers krijgt Rene het iets moeilijker en Wim geeft aan 'ga jij maar met Linda mee, dan blijf ik wel bij Rene lopen'. Zo gaan we de laatste kilometer in en Linda geeft zelfs aan dat er nog wel wat versneld mag worden. Met ruim een minuut voorsprong wint ze de langste afstand en krijgt ze aan de finish een mooie bon in haar handen gedrukt. Ze bedankt ons voor het 'hazen' en ook Rene, Wim en ikzelf kijken terug op een mooie wedstrijd. Wat is het toch heerlijk om iets langzamer te lopen dan dat we eigenlijk kunnen. Het is in ieder geval een stuk ontspanner en je ziet voor mijn gevoel toch meer van de omgeving. Misschien moeten we dat in de toekomst maar eens vaker doen!

Linda en Geert

Wim en Rene