46 atleten van het Track & Field Team trokken naar het midden van Duitsland voor een zesdaags uitje |
Het is maandagmiddag even na drieën als de hardlopers zich voor het eerst in sportkleding hijsen in het epicentrum van het kamp: de jeugdherberg van Erbach. De toon wordt gezet als na een duurloop en teambuildings-oefeningen een nieuw onderdeel op het menu staat, wat het hele kamp op zijn kop zet. Spelleider Gertjan gooit een heus moordspel op tafel, dat meteen erg serieus wordt opgevat door de potentiële moordenaars. Het reglement is simpel: je krijgt een kaartje met een naam van een teamlid en die moet je zonder getuigen vermoorden. Dit idee sloeg als een bom in bij de groep en zorgt voor een nog actievere werkhouding. In een sprint-à-deux bleven Tijn en Sam B. over en had eerstgenoemde het lootje gelegd.
Door de vele regen in Hessen
moesten de sporters op de maandagavond uitwijken naar binnen voor een
geïmproviseerde barbecue. Het weer deerden Gertjan en Jerrel niet, want die
namen de ondankbare taak op zich om in de regen het vlees te grillen. Op
dinsdagmiddag presenteerden de werklui van ons onderkomen zich en konden we
daar aanschuiven voor de broodnodige voeding. Dit was zeker nodig, want die
middag stond er een pittige baantraining op het programma. Tot vreugde van de
T&F-ers was de atletiekbaan gauw gevonden en konden we zonder te veel
wandelmeters beginnen aan de loopafstanden. De jonge talentjes kregen 600-tjes
voor de kiezen, terwijl de ouderen hun vorm bewezen op de kilometer. De frisse
benen maakten in de namiddag plaats voor gevoelige kuiten en ook voortekenen
van fikse spierpijn werden gegeven. Desalniettemin stonden de jongsten na de
training klaar voor een potje voetbal.
De volgende inspanning moest
worden geleverd in de bossen van Erbach. Een steile beklimming boezemde de
atleten angst in de benen. Deze, op voorhand gevreesde, kuitenbijter, moest een
keer of tien worden bedwongen. Het melkzuur kwam halverwege de training al bij
de atleten uit de oren maar natuurlijk brachten alle atleten de training tot
een goed einde, wat het groepsgevoel nog maar eens versterkte. De deelnemers
aan de heuvelsprintjes concurreerden als in een 1500 meter finale en liepen
werkelijk het snot en opspattend modder voor ogen. Nadat iedereen was uitgerust
aan de bosrand van het meer konden de sportievelingen in duurlooptempo weer
terug naar de jeugdherberg, waar een warme lunch op de planning stond.
Die
middag bleven de hardloopschoenen in de kast, want toen werd ruimte gemaakt
voor wat ontspanning. De AVA ’70-lui trokken naar het plaatselijke zwembad,
waar ze heer en meester waren en hun spring- en zwemkunsten konden laten zien.
De krachttrainingen van Mees kwamen tevens goed van pas, want de
enthousiastelingen stonden in de rij om als gewichten de lucht in te worden
gegooid. Nadat even na zevenen de honger werd gestild met broodjes knakworst,
werd de verjaardag van onze Tim gevierd. De goedgemutste 12-jarige werd
overvallen met taart en cadeaus en hoefde vanzelfsprekend even later niet mee
naar de supermarkt.
’s Avonds konden we genieten
van een vermakelijke presentatie over placebotape, verzorgd door Europees
kampioen Obstacle Run Barend Westervelt. Zijn fascinatie over het Amerikaanse
wondermiddel tegen spierpijn werd niet altijd even serieus opgevat en leidde
tot een beginnende bonte avond met reclameslogans. De vier ‘overlopers’ binnen
het stel werden nog even aan de tand gevoeld over hun leus ‘helden van de
toekomst’. (De studenten gaan elk jaar mee op kamp omdat ze oorspronkelijk lid
van buurtvereniging Atletico ’73 waren, echter verlaten ze achter elkaar – om
onduidelijke redenen – deze sympathieke vereniging). “Helden van de toekomst? Dat
moet nog maar blijken!”, was de gevatte opmerking van ondergetekende.
Gitaristen Jop en Stef vermaakten de groep met muziek en kregen vooral Jerrel
luidkeels aan het meezingen. Na een korte lachtherapie verzorgd door het duo
Wamelink en Balke, werd de pret gedrukt met een enkeltje naar bed.
De vrijdagmiddagtraining was
vrijgemaakt voor Barend, die een uurtje bootcamp had ingelast. Voor de eerste
oefening verplaatsten we ons naar de klimwand bij de herberg, waar de armen
werden versterkt. Buikspieroefeningen, hardlopen, balstoten: het kwam allemaal
aan bod bij deze krachtsinspanning. Met een zware kruiwagenrace verplaatsten we
ons door de straatjes van Erbach, totdat er een flinke puist opdoemde.
Opperbaas Barend verdeelde de groep in tweetallen, die elkaar de heuvel op
moesten tillen. Een enkeling zakte letterlijk door zijn of haar hoeven, tot
hilariteit van de anderen.
De fanatieke C&D junioren,
inclusief enkele anderen die zich daarbij voelden aangesproken, moesten
noodgedwongen worden geremd en vanwege het hoge aantal (hoogte)kilometers werd
op de dag van vertrek een alternatieve training ingelast. Terwijl de ouderen in
de natte sneeuw de laatste hoogtemeters maakten in de vorm van een
wisselduurloop, speelde de rest een potje Weerwolven. Dit onderdeel werd in
actieve vorm afgewerkt, want er kon uiteraard geen uitzondering worden gemaakt
en van de trainingsschema’s worden afgeweken.
In no-time had iedereen de
spaghetti achter de kiezen en begon de motor van ons luxe vervoersmiddel te
pruttelen. In een kleine 5 uur, inclusief een korte pauze bij de Subway, stapte
de delegatie weer uit bij de AVA ’70-basis en werden de ervaringen
hoogstpersoonlijk gedeeld met het thuisfront. De atleten zijn weer
klaargestoomd voor het nabije baan- en wegseizoen, waarbij de zware trainingen
zijn vruchten moeten afwerpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten