Verslag van de Devils Trail Maasduinen in Arcen

Eric Hoogerbrug

Zondag was het de primeur van de Devil’s Trail Maasduinen. Vanuit het immer pittoreske Arcen (uiteraard bekend van de tuinen en ook van een of ander biermerk) was een ivm de temperatuur langgerekt parcours uitgezet. Dit gaf eenieder de gelegenheid om bij verschillende “raakpunten” de route wat in te korten. Dat hiervan regelmatig gebruik werd gemaakt (onder andere door ondergetekende) was niet verbazingwekkend. De start was weer in de categorie typische trail starts. Kort voor de start werd iedereen naar de startboog bij de brouwerij van Hertog Jan geroepen voor een korte briefing over het parcours en het niets van rotzooi achterlaten op je pad. Op de vraag of er mensen waren die daar hun eerste trail gingen doen werden twee handen opgestoken. Deze mensen kregen een spontaan applaus van de andere deelnemers. Het is tenslotte niet effe een rondje park, zo’n 33km trail… Hierna werd het traditionele “running with the devil” van Van Halen ingezet en konden we vertrekken voor een qua gevoelstemperatuur voorbode van het vagevuur.

Het eerste stuk ging langs weilanden met een redelijk verkoelend windje. Daarna in het bos kon je nog was gebruik maken van de schaduw. Na de eerste drankpost op 4,5km (lijkt overdreven vroeg, maar was zeker niet overbodig) ging het afwisselend door bos en over de hei. Wat. Een. Plörishitte. Daar. Soms geen zuchtje wind, maar wel volle bak in de zon. Bospaadjes en lange (soms tergend lang in mijn beleving) paden over de hei met afwisselend hard zand, mul zand en nóg muller zand wisselden elkaar af. Na 8km begon de hitte, de buurtbbq van gisteren, slechte nachtrust door de Zeehondjes-griep (als je gaat liggen blaf je zo hard dat je bang bent dat ze je naar Pieterburen brengen) en een voorhoofdholte vol met niet te vertrouwen rommel zich te wreken. Hoofdpijn en stramme spieren gingen van af en toe afwisselen naar een geweldige samenwerking om het plezier in de loop stevig te vergallen.

Na de tweede verzorgingspost op 10km dan toch maar (voor de tweede keer dit jaar, ja mensen er is nog hoop….) een verstandig besluit genomen en de route van de 22km te volgen. De terugweg liep zonodig nog waardeloze dan de heenweg. Iedere lange helling (lees vals plat stukje) ging moeizaam en de wandelingetje werden steeds frequenter. Maar het genieten van de omgeving bleef ik gelukkig wel doen. Je komt iedere keer net weer een ander landschap tegen. Niet zo mooi en afwisselend als onze eigen Achterhoek, maar toch…. Met de finish in zicht rustig doorgehobbeld en eenmaal binnen was er een “cold-tub” en een koude douche waar je je even kon opfrissen. Dat was wel welkom na de uiteindelijk 23 km en een lichaamsgeur die niet echt meer naar bosviooltjes rook… Ook het finish drankje was goed geregeld. Je kon uit een aantal Hertog Jan biertjes kiezen, koffie, thee of frisdrank. Zelf heb ik het bij een Hertog Jan Bastaard (Radler) gehouden. Mein Gott wat smaakte die lekker….

Een compliment voor de organisatie van de Devil’s Trail, hij was eigenlijk zoals al hun evenementen weer strak voor elkaar! Netjes bepijld en met linten aangegeven. Erg vriendelijke en vooral positieve vrijwilligers (had ik af en toe best nodig) bij de verzorgingsposten en de verkeersregelaars. Super gedaan dames en heren! Hopelijk volgend jaar weer deze in het rijtje en dan hoop ik dat het 10graden minder warm is.

Eric Hoogerbrug