Uitslagen van de Hunting Run in Zieuwent

Het podium van de 10 kilometer: 1.Bianca Piek, 2.Vera Meinen, 3.Eefke Bennink

Klik op de link voor de uitslagen

5 kilometer

10 kilometer

site organisatie

Deelnemers van Loopgroep Zandloper

Uitslagen van de 5e wedstrijd van de baancompetitie in Aalten

van links naar rechts Niek Kleinhesselink, Rinke ter Haar en Gerrit Ormel

Vrijdagavond werd de 5e baanwedstrijd van dit seizoen gehouden Helaas waren er maar drie deelnemers op de 3.000 meter.

De uitslagen:

1.Niek Kleinhesselink 10.36 minuten

2.Rinke ter Haar 11.39 minuten

3.Gerrit Ormel dnf

Video van de Hunting Run in Zieuwent

De beelden zijn gemaakt door Ingmar Groot Kormelink.

Meerkampster Marijke Esselink jaagt Olympische droom na

De 20-jarige meerkampster Marijke Esselink uit Winterswijk Meddo zit vol ambitie om de Olympische Spelen van 2020 in Tokio te halen. Ondanks dat de kans dat ze zich kwalificeert voor de zomerspelen in de ogen van haar coach minder dan vijftig procent is, is de droom voor de atlete springlevend. (bron Regio8)

Rondje Ooijpolder in Nijmegen

Het voormalige Nederland Hervormde kerkje in Ooij

Vanuit het huis van mijn dochter en schoonzoon loop ik door de binnenstad van Nijmegen in de richting van de Waalkade. Onder de Waalbrug door kom ik voor de Ooypoort te staan, een wandelbrug die ongeveer 5 jaar geleden is aangelegd en door voetgangers gebruikt kan worden om het grensoverschrijdende natuurreservaat de Gelderse Poort in te gaan. Dit is een prachtig natuurgebied waar je oog in oog kunt komen te staan met wilde paarden, runderen en honderden watervogels en wordt tot één van de mooiste natuurgebieden van Nederland gerekend.

Enkele kilometers verder kom ik in buurtschap De Vlietberg, dat een 10-tal woonschepen en ongeveer even zoveel huizen omvat. De buurtschap is gegroeid rond de vroegere gelijknamige steenfabriek. De steenfabriek bestond uit een reeks veldovens met droogrekken. De fabriek is tot 1974 in gebruik geweest. De schoorsteen van de vroegere steenfabriek De Vlietberg is een gemeentelijk monument. Het is een afgetopte, oorspronkelijk 55 meter hoge, gemetselde schoorsteen met achtzijdige gemetselde voet, gebouwd voor de afvoer van gassen uit de ringovens.

Ik kom onderweg erg weinig mensen tegen en opeens duikt er aan mijn linkerhand een uitkijktoren 'het Ooievaarsnest' op. Nieuwsgierig als ik ben beklim ik deze en heb een mooi uitzicht over de omgeving. Verderop ligt de buurtschap en het natuurgebied de Groenlanden. Het bestaat uit een groot aantal zand- en kleiputten met ooibossen en een open moeras. Een groot gedeelte ervan is niet toegankelijk. In de Groenlanden leven veel moerasvogels zoals de blauwborst en de kleine karekiet. 

Langs het prachtige voormalige Nederland Hervormde kerkje in Ooij (gemeente Berg en Dal), loop ik langs verschillende dijkhuisjes terug naar de Oude Waal. De nevengeul aan mijn rechterhand is het gebied van de Galloway en Konikpaarden en heel in de verte zie ik de Waalbrug al weer opdoemen. Via het park Valkhof en het museum de Bastei loop ik de stad Nijmegen weer in en heb er een prachtige tocht opzitten.

Klik op de link voor enkele foto's 

fotoalbum

Doorlopen in plaats van stoppen

Het is belangrijk om het dode punt, dat onherroepelijk een keer zal komen tijdens een training of wedstrijd, te doorbreken door jezelf af te leiden

We kennen dat gevoel allemaal: eigenlijk willen stoppen terwijl we nog niet aan het einde van de training of bij de finish van een wedstrijd zijn. Vermoeidheid en/of verveling spelen daarin vaak een grote rol. En hoe erger dat gevoel, des te langer het lijkt te duren voor er eindelijk een einde komt aan die martelgang. Want ja, zo voelt het op dat moment toch echt. Gelukkig zijn er een aantal manieren om dat gevoel te voorkomen.

Eén van de beste manieren om niet te veel aan je vermoeidheid of verveling te denken, is door op je ademhaling te letten. Zo bewust mogelijk, want hoe bewuster je dat doet, des te minder snel je verveeld zult raken. Je hebt tenslotte iets te doen. En je slaat twee vliegen in één klap, want een rustige ademhaling is ook nog eens cruciaal voor een betere prestatie. Win-winsituatie dus!

Wanneer je op je ademhaling let, zal je ook minder letten op waar je loopt en ben je je er dus ook minder bewust van hoe lang je nog te gaan hebt. Probeer wat minder op je horloge te kijken en loop vooral op gevoel. In plaats van met cijfers en schema's bezig te zijn, kun je om je heen kijken en genieten van alles wat er om je heen gebeurt. Geniet van de natuur, de lucht, de vogels of de mensen in de buurt. Tel de stappen die je zet of het aantal bomen dat je passeert. Echt, er is voldoende afleiding!

Met muziek lopen is ook zo'n mooie afleiding. Niet iedere loper vindt het fijn om muziek te luisteren tijdens het lopen, maar voor sommigen is het een geweldige uitkomst. Er zijn verschillende onderzoeken die aantonen dat het luisteren naar muziek je loopprestaties met ongeveer vijftien procent kan verbeteren. Niet alleen ideaal wanneer je jouw persoonlijk record probeert te verbeteren, maar net zo handig wanneer je 'gewoon' de vermoeidheid en verveling probeert tegen te gaan. Een goede tip: loop de eerste helft van je training of wedstrijd zónder muziek en doe je koptelefoon pas op wanneer je het idee krijgt dat het saai begint te worden. Dan heb je er het meeste profijt van.

Waar het op neerkomt: het is belangrijk om het dode punt, dat onherroepelijk een keer zal komen tijdens een training of wedstrijd, te doorbreken door jezelf af te leiden. Er zo min mogelijk aan te denken. En daar zijn dus tientallen mogelijkheden voor. (bron)

Verslag van de 36e Rozendaalse Veldtrail

Rob, Denise, Dirk-Jan en Wim

Al vele jaren wordt er door lopersgroep "De Bedriegertjeslopers",  2 x per jaar een mooie veldloop georganiseerd over de Posbank rondom kasteel Rosendael, dit in samenwerking met natuurmonumenten. Begin juni de Bedriegertjesloop en eind augustus de Rozendaalse veldloop. Het zijn echt mooie natuurlopen met twee afstanden en vooral mooie lopen die weer back to basic gaan. Omkleden in de buiten lucht en gewoon aftellen van 10 tot 0 en rennen,  bos bloemen voor de eerste drie en klaar. Al regelmatig aan deze wedstrijden mee gedaan , maar de laatste jaren was er wat de klad in gekomen, wat betreft mijn deelname. Een aantal weken geleden heb ik met Dirk Jan Robbe afgesproken dat we dit jaar weer mee zouden gaan doen. En gisteren was het dan zo ver. De afgelopen dagen regelmatig onderling contact gehad, met de vraag of we wel of niet zullen gaan? Want de temperatuur liep snel weer op naar tropische waarden, en omdat het een pittig parcours is, hadden we zo onze twijfels. De avond er voor toch maar de knop door gehakt en besloten om te gaan en dan deze loop maar te gebruiken als mooie duurloop. Denise en Rob van de Donk wilden ook graag mee en zo kwam Dirk Jan rond 17.30 uur mij ophalen om richting Rozendaal te gaan. 

Gelukkig viel het deze avond mee op de A 12 en konden we redelijk snel doorrijden en waren we ruim op tijd  aanwezig. Onderweg in Velp nog de nodige herinneringen opgehaald van de Postbankloop. Vooral Denise heeft hier goede herinneringen aan met een zeker Erben W). Na het omkleden kwamen we nog twee Aaltense lopers tegen namelijk Peter Ebbers en Anita Eeltink van de Zandlopers. Natuurlijk moest er even een groepsfoto worden gemaakt. Tijdens het inlopen kwam ik er al achter dat het parcours anders was, dan dat ik mij kon herinneren . Gingen we eerder langs de oude begraafplaats omhoog, nu gingen we bijna direct na de start linksaf het bos in, maar zeker niet minder stel omhoog. Dit duurde bijna 1,5 kilometer, voor dat we echt boven waren, dat belooft nog wat . Om 19.00 uur was er dan de start door de burgemeester en de kinderburgemeester en gingen we op pad. Rustig starten was het idee en gelukkig ging dit vanzelf door de klim en de hitte. Na ongeveer 3 kilometer kwamen we aan bij de heide en ook daar was weer een stevig klim, met veel los zand. Maar dat vergeet je snel als je ook oog hebt voor de mooie omgeving, vooral de heide die geweldig in bloei staat. Bovenaan stond een verkeersregelaar op het fietspad met de bemoedigende woorden: Nu wordt het even wat vlak. Na 8 kilometer was er weer een flinke klim van ongeveer één kilometer, maar hierna was het vlak of na beneden. Hoewel je ook hier goed moest blijven opletten waar je de benen neerzette, want er waren wortels genoeg in het bos en het begon ook al wat schemerig te worden. Helaas zat de steile afdaling over het fietspad richting de finish er niet meer in, maar na een klein stukje asfalt kwam deze toch in zicht. Dit was ook het enige stukje asfalt op het hele parcours, dus met recht een trail. 

Dik tevreden stond Dirk-Jan mij al op te wachten, hij had tot zijn eigen tevredenheid de 5,7 kilometer goed gelopen, ondanks de zware omstandigheden. Een droog shirt aantrekken na de loop was er eerst totaal niet bij, want we bleven maar transpireren. Er leek geen einde aan te komen, wat was het warm en benauwd. Even later kwam ook Rob over de finish en daar weer achter Denise. Rob had natuurlijk weer grootse verhalen en een bezeerde knie. Volgens zijn eigen verhaal was hij bijna in een ravijn gestort en had zich nog net op het laatste moment vast kunnen grijpen aan een tak. Op deze manier had hij zich zelf weer in veiligheid gebracht. Een bezoek aan de EHBO en wat water doet wonderen en je zag Denise al weer zuchten en opmerken: Het verhaal zal vanavond wel weer steeds spannender gaan worden. Hoe heet dat ook al weer? Grolse Wind of zoiets. Rond een uur of 9 zijn we weer veilig aangekomen in Aalten, mooi op tijd om ook nog even wat voetbal te kijken. Al met al was het weer een mooie avond en zeker een loop om vaker aan mee te doen.

Wim Brinkman

Rob bij de EHBO

Uitslagen van de 36e Rozendaalse Veldtrail

Staand vlnr Anita Eelrink, Peter Ebbers en Dirk-Jan Robbe. Zittend Wim Brinkman, Rob van der Donk, Denise van der Donk

Uitslagen AVA'70 leden en Aaltenaren:

5,7 kilometer: Dirk-Jan Robbe: 32.07 minuten

12,3 kilometer: Wim Brinkman 1:01:46, Rob van der Donk 1:03:43, Denise van der Donk 1:13:13, Peter Ebbers 1:24:12, Anita Eeltink 1:24:12

Klik op de link voor alle uitslagen

uitslagen

site organisatie

Foto's van de 36e Rozendaalse Veldtrail

Denise van der Donk

Klik op de link voor de foto's van Rob Jansen

fotoalbum

Wim Brinkman

Peter Ebbers en Anita Eeltink

10 gezonde loopgewoontes van hardlopers

In het kantoor, onder de autostoel, in de kofferbak, op vakantie, werkelijk overal neem je de hardloopschoenen mee 

Welke gewoontes passen goed bij een gemotiveerde hardloper? Iedereen heeft zijn eigen methodes in het beoefenen van hardlopen, maar welke gezonde gewoontes zijn voor iedere loper van belang? Benieuwd hoeveel gezonde hardloopgewoontes jij bezit?

We trainen gevarieerd

We lopen niet alleen hard. We veranderen onze routine door regelmatig andere sporten te beoefenen zoals zwemmen, skiën, gewichtheffen, fietsen, of yoga. Het stimuleert je geest en geeft je lichaam een pauze van dezelfde herhaalde bewegingen en houdt je training interessant. Cross-training helpt ook om meer kracht te ontwikkelen in je bovenlichaam en buik.  Wat weer bijdraagt tot een betere vorm en efficiënter lopen.

We zijn gestructureerd

Als je een ervaren loper vraagt wat hun geheim is, zal de kans groot zijn dat ze zeggen dat ze een consequent trainingsschema hebben. Maar dat betekent niet dat je elke dag moet trainen. Het betekent de oprichting van een routine, zelfs een dat losjes gestructureerd is, zoals het hebben van een lange run op zondag, een dag tempo op dinsdag en het gebruik van donderdag voor interval en snelheid. En als je eenmaal een schema hebt gemaakt, moet je het natuurlijk volgen. Inplannen in je agenda, net zoals een vergadering of afspraak, want je houdt je natuurlijk aan je afspraak. Een routine helpt je voor te bereiden op wat je mentaal en fysiek staat te wachten. Je accepteert het en je lichaam accepteert het. Je familie en vrienden accepteren het. Je partner zal er meer rekening mee houden. En voor je het weet, is je training een vast onderdeel van je leven. 

We staan open voor nieuwe dingen

Minimalisme, maximalisme, koolhydraten stapelen, Paleo dieet, op blote voeten lopen, door al die nieuwste theorieën kun je helemaal de kluts door kwijtraken. Toch is het nuttig om aandacht te besteden aan de meest recente onderzoeken en innovatieve producten. Als loper kan je natuurlijk gewoon bij je vaste routine blijven, maar door open te stellen en nieuwe trainingsmethodes uit te proberen, kan je een beter, gezonder en gelukkigere loper worden. Er is niet één perfecte manier om te trainen. Per persoon verschilt dat en dat maakt deze sport zo divers dat er voor iedereen iets nieuws te ontdekken is.

We hebben altijd een doel

Door trainen naar een bepaalde wedstrijd zorg je dat je structuur krijgt. Je hebt namelijk een doel en daar werk je naar toe. Je weet hoeveel weken je hebt en weet hoeveel kilometer je nog moet opbouwen. Het is moeilijk om gemotiveerd te blijven als je geen doel hebt. Als een hardloopwedstrijd niet jouw ding is, kan je ook naar iets anders toewerken. Je wilt bijvoorbeeld een nieuwe route ontdekken, kijken of je sneller kan lopen of een langere afstand kan volhouden. Het idee is om er een doel uit te halen. Daar krijg je energie van. Het is natuurlijk ook acceptabel om sneller te willen zijn dan je hardlooppartner. Niks mis met een beetje concurrentie. Toch?

We hebben één favoriete paar

Lopers zijn verzamelaars; we bewaren onze medailles, startnummers, trainingsschema’s, marathon T-shirts en belangrijker nog, onze schoenen. We houden ervan om nieuwe producten en schoenen te testen, maar we blijven altijd loyaal aan die ene vertrouwde paar. Want we weten, elke stap weer, dat we op deze schoen kunnen vertrouwen. Het is alsof het voor ons is gemaakt. Is de schoen versleten? Dan kopen we exact dezelfde (meestal met wat verbeterde aanpassingen). Je oude paar weggooien? Nooit, het wordt toegevoegd aan de stapel achterin je kast. Als aandenken aan die kilometers die jullie samen hebben afgelegd.

We hebben onze hardloopkleding paraat

In het kantoor, onder de autostoel, in de kofferbak, op de vloer, op vakantie, werkelijk overal neem je het mee of staat het al klaar. Je weet maar nooit wanneer je de kans krijgt om een paar kilometers te mogen lopen. Even een moment voor jezelf, een moment om je hoofd leeg te maken. Pure rust.

We vinden slaap belangrijk

Je weet dat je meer slaap nodig hebt, maar je hebt er gewoon de tijd niet voor. Volgens recent onderzoek is het krijgen van voldoende slaap niet alleen voordelig voor je concentratie, maar helpt het ook bij gewichtsverlies en om op gewicht te blijven. Daarenboven helpt het je lichaam te genezen en te herstellen van je training. Hoeveel slaap je nodig hebt, varieert per persoon, maar streef naar zeven tot negen uur per nacht.

Water is onze beste vriend

Water, ook wel H2O genoemd, is onze beste vriend. Want het helpt je bij alles. We kunnen er zelfs twee dagen niet zonder. Het helpt je in je leven om gehydrateerd, gezond en functioneel te blijven. Maar vooral nuttig tijdens je duurloop en je wedstrijden. Sportdrank is daarentegen ook onze vriend na een goede zweetpartij. Goed om je elektrolyten en zoutgehalte aan te vullen. Ook al heb ik de voorkeur voor water.

We richten op kwaliteit boven kwantiteit

Als loper heb je een bepaald doel voor ogen. Het aantal kilometers dat je loopt is van belang maar ook hoe je die traint en met welke intensiteit. Meer is niet slecht, maar het is niet altijd beter. Daarnaast is er de kans op overtraining en overbelasting en de daarbij behorende blessures kleiner.

Bij het plannen van je wedstrijdschema, focust een ervaren loper dan op een paar belangrijke wedstrijden. Maakt niet uit hoe ervaren je bent of hoe fit je denkt dat je zou kunnen zijn, je kan niet altijd 100 procent fit zijn, dus je zal ook niet elke keer een nieuwe PR kunnen lopen.

We nemen ons herstel serieus

Als ervaren loper weet je dat je goed moet herstellen, maar na een geweldige wedstrijd willen we dat graag vergeten. De adrenaline pompt nog door ons lichaam en we blikken terug op die geweldige race. We voelen ons onoverwinnelijk. Of terwijl beter bekend als de Runner’s High. Omdat je je zo goed voelt, realiseer je je soms niet dat je lichaam na zo’n intensieve trainingsperiode ook moet herstellen. Een ervaren loper weet dat de klap later zal komen en zal als loopgewoonte dan een stapje terugnemen en genieten van zijn overwinning.

Maar dit geldt ook als we vinden dat we een slechte prestatie hebben geleverd. We weten dat door meteen weer een nieuw rondje te gaan lopen en onszelf te gaan straffen voor deze teleurstelling, uiteindelijk averechts zal werken. Herstellen is belangrijk. (bron)

Aankondiging van de 7e Bert Timmer Memorialloop in Duiven

De flyer van de Bert Timmer Memorial Loop

Ter nagedachtenis aan Bert Timmer, organiseert de loopgroep FRoS  jaarlijks een Memorial Loop. Voor het eerst gehouden in 2013. Naast de 5 en 10 kilometer zijn er voor de jeugd twee afstanden én een scholencompetitie, ook is er een bedrijven/teamloop, voor bedrijven, clubs, vriendengroepen. Kortom een recreatieve hardloopwedstrijd voor de gehele familie. De locatie is het Horsterpark in Duiven. 

Naast sportieve prestaties zijn er informatie stands en er is vertier aanwezig.  Elk jaar gaat de opbrengst naar een lokaal goed doel. De wedstrijd wordt dit jaar gehouden op zondag 1 september.

Klik op de links voor meer informatie

programma

inschrijven

site organisatie

Aankondiging van de 36e Rozendaalse Veldtrail

De start in 2015 van de Rozendaalse Veldtrail

Op woensdagavond 28 augustus 2019 vindt in Rozendaal voor de 36ste keer “De Rozendaalse veldtrail” plaats: een van de oudste recreatieve lopen in de regio. Het parcours is een echt trailparcours dat goed te doen is voor iedere hardloper. Bijna geen asfalt meer, maar wel in de prachtige omgeving van het Rozendaalse Veld en de Posbank.

*Tijdwaarneming en persoonlijke finishfoto

*Start en finish vinden plaats in park Rosendael tegenover de Boerderij. 

*Starttijden: De 12,3km start om 19.00 uur en de 5,7 km om 19.10 uur

*Voorinschrijven t/m 27 augusutus 2019. Het inschrijfgeld bedraagt: 6,50 bij voorinschrijving en €10,- op de dag zelf

*Het parcours is bijna helemaal onverhard

*Parkeren en omkleedgelegenheid: Het is mogelijk om uw auto en natuurlijk ook fietsen dichtbij start en finish te parkeren. Op het start- en finishterrein is een omkleedtent aanwezig; geen douche.

*Medische verzorging: Bij start en finish is EHBO aanwezig.

*Na afloop: Water en sportdrank beschikbaar gesteld door Run2day en fruit beschikbaar gesteld door de Buitenplaats

Klik op de links voor meer informatie

voorinschrijven

parcours 5,7 kilometer

parcours 12,3 kilometer

 site organisatie

Verslag van de Stroomboek kwart triathlon in Doetinchem

Overall podium kwart triathlon: 1.Heleen Moes, 2.Cindy Brussé, 3.Marjan Doppen

Zondag stond de kwart triatlon van Doetinchem op mijn wedstrijdprogramma. Eigenlijk zou ik vorige week mijn laatste triatlon van het seizoen doen, de achtste van Giesbeek, maar dat werd een run-bike-run vanwege poep in het water. En toen ging het ook nog eens de hele ochtend regenen, waardoor het fietsen een vervelende aangelegenheid werd. Met 5 bochten per ronde, waarbij 1 bocht zelfs uit 4 subbochten bestond en daarbij de regen werd het een langzaam parcours. Nou had ik vanaf 1 juli speciaal veel op het fietsen getraind, dus dat het er dan door de omstandigheden niet uit kan komen, vond ik niet leuk. De week ervoor had ik ook geprobeerd hard te fietsen bij de sprint triatlon van Leiderdorp. Ook daar ging het niet lukken om een vlotte gemiddelde fietssnelheid neer te zetten, vanwege windkracht 5 die dag! Het was een heen en weer parcours waarbij de heenweg in 42.7km/u ging met een wat ingehouden vermogen van 175W en terug 29.9 km/u met een voor mij vol vermogen van 205W. Beide wedstrijden leverden een teleurstellend gemiddelde van 33.8km/u op. (En wel een 1e plaats overall te Leiderdorp, dat was leuk, maar mijn plan hard fietsen was niet gelukt).

Zo wilde ik het seizoen niet eindigen, dus schreef ik me op de valreep voor de kwart triatlon Stroombroek. Het zal toch niet 3x achter elkaar ongunstig fietsweer zijn?  En joepiedepoepie, het was fantastisch fietsweer en een heerlijk parcours om over te racen. Maar eerst moest er nog wel 1 kilometer gezwommen worden. Het bleek voor de organisatie lastig geweest te zijn om het parcours van de juiste lengte te maken. De snelle zwemmers van de achtste triatlon hadden al meer dan 8 minuten nodig (normaal sneller dan 6.30 minuten) en wij moesten behalve 2 rondes ook nog een extra verbindingsstuk zwemmen tussen het eind van de eerste ronde en het begin van de 2e ronde. Na meer dan 19 minuten stond ik weer op de kant na 1000 meter + 300 meter bonus gezwommen te hebben. Aangezien ik mijn voorsprong met het zwemmen maak, was dit een prima begin!

Toen de fiets op voor 4 rondes. De eerste kilometers is het altijd even inkomen, maar resulteerde toch in een 1e ronde ruim boven de 35km/u. Ronde 2 en 3 zelfs in 36km/u. Ik vond het toen al een helemaal geslaagd evenement! In ronde 4 nam ik even iets gas terug, want ik realiseerde me dat ik ook nog 10km moest gaan hardlopen. Met een gemiddelde snelheid van 35.8km/u sprong ik happy van de fiets. Als 1e dame begon ik aan het lopen. De eerste 2 kilometer gingen nog net onder de 4.30min/km, maar daarna liep het ietsje op. Aan het einde van de eerste ronde werd ik voorbij gelopen door Heleen Moes en lag ik op de 2e plek. Het gat werd in ronde 2 iets groter, bleef in ronde 3 gelijk en werd in ronde 4 weer wat kleiner. Uiteindelijk bleef er een verschil over van 22 seconden op de finishlijn, waar ik na 45 minuten en 16 seconden lopen over heen ging.

Collega en vriendin Marjan Doppen had het gat van 6 minuten na zwemmen en fietsen teruggebracht naar 3 minuten na haar supersnelle 10km en finishte als 3e overall.
Helaas deed men in Doetinchem niet aan overall podiums en stond ik op de hoogste trede bij de dames boven de 40 jaar. Dit fenomeen “geen overall podium” vinden de meeste dames van boven de 40 die hun stinkende best doen om de jonkies voor te blijven en daar ook in slagen helemaal niet leuk en voelt niet als waardering voor de geleverde prestatie. Wel positief was dat we een envelop met inhoud kregen en geen kitcherige-ik-verdwijn-in-de-prullebak-beker! Wie weet volgend jaar weer triatlon Doetinchem. Dan zit er vast een tijdsverbetering in als het zwemmen weer wordt teruggebracht naar 1kilometer!

Cindy Brusse

Klik op de link voor de uitslagen

achtste triathlon

kwart triathlon

site organisatie

Verslag van de Viking Steam Trail in Dieren - deel 2

Bij de Carolinahoeve kochten we een ijsje

Stoom, zon en zweten 

Stoom, zon en zweten, dat zijn toch niet direct termen die je associeert met Vikingen. Het was denk ik ook niet helemaal de bedoeling van Viking Adventure Sports om zo’n tropische run te organiseren als afgelopen zondag. Het was in de basis een geweldig idee: de stoomtrein van de Veluwse Stoomtrein Maatschappij afhuren en deze vol met traillopers vanuit Dieren laten vertrekken. Onderweg stop je een keer om de kortere afstanden (10/15 km) er uit te laten in Eerbeek en de langere afstanden (25/42 km) mogen er in Beekbergen uit. Voor alle afstanden gold dat ze via een toeristische route weer terug naar Dieren mochten lopen. Lekker ontspannen, geen uitslagen, geen tijdsregistratie, gewoon lekker een middagje buitenspelen. Henrie en ik deden weer eens de lange afstand, hoewel de laatste ervaringen op de Veluwe me nog vers in het geheugen stonden. De weersvoorspellingen waren met een temperatuur van boven de 30 graden niet optimaal… Rustig aan doen en het tempo aanpassen aan de omstandigheden was het devies. Bovendien hadden we gezien dat er naast de reguliere posten ook nog wat horeca gelegenheden aan de route lagen. De portemonnee ging mee in de rugzak voor een colaatje of een ijsje onderweg. 

Een hele groep clubgenoten en andere loopvrienden deden ook mee aan de kortere afstanden, het was dan ook heel gezellig op het start-/finishterrein. In de stoomtrein leek het wel een schoolreisje qua lawaai en of het toeval was of niet, maar wij bezetten met ons clubje zo’n beetje de hele restauratiecoupé. Helaas bleef de bar dicht tijdens de reis. Het was in ieder geval een hele belevenis om met het boemeltje naar de start te gaan, de stemming steeg net zo hard als de temperatuur. Nadat in Eerbeek de lopers voor de korte afstanden gelost waren werd het rustig in de trein. In Beekbergen mochten we zelf uitstappen. De temperatuur was inmiddels al boven de 25 graden… Na een stukje gezamenlijk lopen tot de oversteek van de grote weg mochten we echt van start, het bos in. In een rustig dribbeltje begonnen we aan onze marathonafstand, geheel op GPS. Deze keer geen lintjes of bordjes, maar zelf de weg zoeken. 

In het bos was het best lekker en nadat Henrie door wat opstartproblemen was begonnen we in een fijn ritme te komen. Op de vlaktes brandde de zon genadeloos en dat zou alleen maar erger worden. Niet overdrijven in het begin was dan ook het devies. De eerste post op bijna acht kilometer had alleen water, maar ik had nog bijna niets gedronken. Ik liep al wel vanaf het begin met waterkoeling: door een lekje in mijn waterzak werd mijn rug continu nat gehouden. Best lekker met dit weer, maar wel even in de gaten houden hoeveel ik dan in mijn bidons overhield. De heide was prachtig paars en het was gewoon een genot om naar te kijken. Maar toch verlangde ik bij ieder heideveldje weer naar het bos en de schaduw. En ik was niet de enige. Al heel vroeg in de wedstrijd zag ik links en rechts al mensen wandelen om even de temperatuur te laten dalen of even wat water over het hoofd te gieten. Heel verstandig. Ons eigen hitteplan trad in werking bij de eerste de beste ijsverkoper langs de route. Het eerste ijsje van de dag was een feit. 

De tweede verzorgingspost was bij de beroemde Brandtoren. Midden in een grote open vlakte. Het was ook meteen de splitsing tussen de 25 km en de 42. Hier namen we iets meer tijd om even te koelen en te drinken. Veel lopers besloten hier ook dat ze hun marathon gingen inkorten vanwege de hitte. Wij hadden het heet, maar voor ons gevoel hadden we het nog goed onder controle en besloten in een rustig ultrashuffletje de hele wedstrijd uit te lopen. Het was immers ook niet heel ver meer naar de Posbank. En daar was niet alleen een waterpost, maar ook horeca. Maar eerst nog maar zorgen dat we de vlakte zouden overleven. Eindelijk kwamen we het bos weer in. Even bijkomen in de schaduw. Het meest loopbare stuk hadden we inmiddels gehad en nu begonnen we in ons favoriete deel te komen. Heuvel na heuvel, mooie afdalingen en klimmen met heel veel wortels. Heuvelop rennen was niet te doen zonder uit elkaar te ploffen van de warmte, naar beneden ging nog wel. Maar je voelde wel dat de hitte langzaam maar zeker alle reserves weggevreten had. Het werd steeds meer een strijd tegen de elementen. 

Bij de Posbank was het een drukte van belang met toeristen die de paarse heide kwamen bewonderen, hordes fietsers en andere dagjesmensen. We kochten een flesje koude frisdrank en maakten uitgebreid gebruik van het ‘hondekraantje’ om water over ons heen te gieten en de bidons te vullen. Even goed koelen, heerlijk. De mensen keken ons lopers wel een beetje vreemd aan, geen idee waarom… Waar we het stuk rondom de Posbank bijna struikelden over de dagjesmensen, werd het daarna weer snel eenzamer in het bos. Op een enkele medeloper voor of achter ons na zag je bijna niemand meer. Het struikelen ging nu voornamelijk over de boomwortels. Ook omgevallen bomen en dergelijke zorgden voor de nodige afleiding. De klimmetjes zogen inmiddels de laatste energie uit mijn benen, maar we schoten nog goed op. 

Bij de Carolinahoeve kochten we maar weer een ijsje en een koude cola. De hondebak gebruikten we ook hier om water over ons heen te gieten. Als je maar doet alsof het normaal is vraagt niemand waar je mee bezig bent. Nog even een praatje met de laatste verzorgingspost en wat snaaien en op naar de finish. Nog maar een uurtje doorbikkelen of zo… Het nadeel van het feit dat we in dit gebied meer wedstrijden en trainingen gedaan hebben was dat we de weg wisten. Op onze gps konden we heel goed zien dat we allerlei lusjes liepen om aan de 42 km te komen. Meerdere keren wezen we elkaar op een afslag die vrijwel rechtstreeks naar de finish liep, maar we bleven eigenwijs vasthouden aan de route. Dat moest ook wel want Henrie zou bij het finishen de honderdste (ultra/trail)marathon bij kunnen schrijven. Afsnijden was dan ook geen optie. 

Ik zat er inmiddels aardig doorheen door de zon en had al een tijdje een weeiig gevoel in mijn buik. Teveel water drinken is ook niet handig, dan krijg je een klotsbuik. Als het tempo te hoog werd kreeg ik het gevoel dat ik even over moest geven. Maar als het tempo dan weer even zakte ging het wel weer. Dan maar rustig aan. Samen hobbelden we rustig de laatste kilometers naar de finish. Daar werden we hartelijk ontvangen door de organisatie en een handjevol lopers die er nog waren. Maar ze zouden blijven wachten tot iedereen binnen was. Wij gingen eerst maar eens rustig zitten bijkomen in de kleedkamer, lekker in de schaduw. Het feit dat uit de douche alleen nog maar lauw water kwam zagen we deze keer zelfs als pluspunt. 

Het was een prachtig parours met een goede organisatie, echt een wedstrijd naar mijn hart. Gelukkig is het evenement niet afgelast vanwege de warmte, dan hadden we toch maar weer een geweldig avontuur gemist.De temperatuur heeft niemand in de hand, daar moet je gewoon verstandig mee omgaan. En dat deed iedereen die ik zag onderweg ook. Een aantal mensen besloot niet te starten en ook een flink aantal stapte uit of kortte de route in. Heel verstandig, luisteren naar je lichaam. 

Andre Bleumink