dinsdag 21 januari 2020

Column: Erwin’s zin en onzin - deel 215

Ik verveel me de kolere!
“Ik ben godsgruwelijk chagrijnig en ik stink ook"

Ik verveel me de kolere. Het is toch geen porum om op zaterdagochtend half 11 een aflevering van Flikken Maastricht te bekijken. Ik vind de avonturen van Wolfs en Eva reuze boeiend maar ik kan mij wel wat leukers bedenken. Ik benijd de comakijkers en modeltreinfanaten, zelf speel ik echter liever buiten.

Na een dag of twintig gips is de nieuwigheid er wel af. Die klomp om mijn been is nog niet zo’n ramp en die voorgenomen marathon van Rotterdam kan ik ook missen als kiespijn, ik word vooral erg moe van mezelf. Nadat ik met gevaar voor eigen leven de trap ben afgekomen, kom ik erachter dat mijn telefoon nog in de badkamer ligt. Ook nog niet zo’n spul maar als dat drie keer per week gebeurt, wekt het enige irritatie. Laatst nog: met mijn wandelstokken vlieg ik richting de keuken en ik wrijf mij spreekwoordelijk in de handen voor een bakje koffie. Godsamme, hoe krijg ik die koffie nou terug in de woonkamer? Ik klim op het aanrecht en neem plaats naast het Senseo-apparaat, dan drink ik hier de koffie maar op.

Ik stink ook. Met vochtige doekjes punnik ik de meest hard geworden smeer tussen de tenen weg maar ik kan de graflucht dat onder het gips vandaan komt niet verbloemen. Als ik vijftien meter met krukken heb gelopen, begin ik te zweten als een Franse schimmelkaas die vier dagen buiten de koelkast heeft gelegen en van die geur word je gedurende de dag ook niet enthousiast, daar kan geen deo tegenop.

Aan Netflixen heb ik een hekel, Videoland is voor losers, ik heb geen idee wat het verschil is tussen een PlayStation of een Xbox en kruiswoordpuzzels…. Ik ben volgens mij het type niet voor acht verticaal en zes horizontaal. Verder gaat het prima hoor, het is slechts een breukje dus waar gaat het over, maar ik ben godsgruwelijk chagrijnig. Gelukkig kan ik dat goed verbergen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten