 |
| Marcel Kittel wint de 3e etappe van de Tour de France van 2014 |
Zijn toch weer zes uurtjes
Even weg van Ab Oosterhaus en
Barbara Baarsma. Ben nu al mening- en duidingsmoe. Op SBS6 liepen Frank en
Rogier in de kringloopwinkel. De nog nichterigere en mindere grappige
equivalent van Geer & Goor is op zoek naar een rode stoel. Wat is erger, dacht
ik bij mezelf. Drie weken in quarantaine zonder toiletpapier of nog een
aflevering van Paleis voor een Prikkie. Ik twijfel nog steeds. Dat terzijde.
De muren van mijn ruime
bezemkast op de Hollenberg komen nu al op mij af. Ik schreeuwde vanmiddag
schaamteloos tegen een sok die pas na drie pogingen aan de waslijn bleef
hangen. “Flik dat nog eens”, riep ik met veel ergernis, zwaaiend met mijn
wijsvinger. Het dieptepunt moest echter nog komen: online onderwijs. Van de
dertig deelnemers kreeg één lul-de-behanger zijn camera niet aan. Dat was ik.
Via mijn microfoon deelde ik, in een lang monoloog, aan iedereen mee wat voor
digibeet ik was. Toen na twee minuten iemand spontaan door mij heen begon te
kwebbelen, kwam het besef dat ook mijn microfoon het niet deed. Als een dwaas
had ik in het luchtledige zitten lullen. In mijn ooghoek zag ik ook de
desbetreffende sok, die ik net nog van jetje had gegeven, weer naar beneden
dwarrelen. Ik gaf hem mijn middelvinger.
Omdat een goedlachse dokter,
die mij overigens geen hand wilde geven, mij afgelopen week een dolk in de rug
stak met de mededeling: “over vier weekjes kun je weer lekker beginnen met
hardlopen”, begint het duimendraaien nu echt ernstige vormen aan te nemen.
Veertien weken niet hardlopen, door een breukje zo groot als het empathisch
vermogen van minister Wiebes, is echt teveel van het goede. Ik verveel me de
kolere. Nou, nu eerste etappe drie van de Tour de France van 2014 terugkijken,
met Marcel Kittel als winnaar. Zijn toch weer zes uurtjes……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten