Waarom je van lopen zo gelukkig wordt

Lopen maakt gelukkig!

Lopen maakt gelukkig. Dat vermoeden wij niet alleen, dat vermoeden ook wetenschappers die lopen als anti depressivum onderzoeken. En andere wetenschappers zijn juist op zoek naar de verslavende werking van het lopen. Veel lopers zijn als junks op zoek naar ‘Runner’s High’.

Waarom lopen gelukkig maakt echter, moeten we misschien wel niet in stofjes zoeken, maar gewoon in de psychologie. Zo schreef de Amerikaanse psychiater Edward Hallowell eens een boek over de vijf dingen die een kind moet ervaren om later gelukkig te worden: verbinding (deel uitmaken van een groep), spel, oefening, meesterschap en erkenning. Al die punten blijken verrassend goed op te gaan voor lopers. Ga maar na:

Verbinding met andere hardlopers

Zo gauw je hardloopt, word je – bewust of onbewust – deel van de loopgemeenschap. Andere hardlopers zullen je in het voorbijgaan groeten. Misschien sluit je je zelfs wel aan bij een loopgroep. Of neem je, uiteindelijk, met duizenden anderen deel aan een loopevenement (nu dan even niet vanwege het coronavirus). Je deelt een diepe zucht, of een bekertje water – en je voelt vanzelf dat je er als loper zelden helemaal alleen voorstaat.

Hardlopen als spel

Hardlopen is spelen. Het is niet voor niets een sport. Jij bepaalt het tempo, de richting, de duur. Alles mag, niets moet. Zie je dat bankje, in de verte? Je kunt er heerlijk op neerploffen om even bij te komen. Maar er eerst zo hard mogelijk naar toe sprinten mag natuurlijk ook.

Sterker na iedere oefening

Trainen is niets anders dan oefenen. Na iedere oefening past je lichaam zich aan. Eerst wordt het moe en dan – als je rust – besluit het zichzelf niet alleen te herstellen, maar ook om net iets sterker te worden dan het eerst was, zodat het de volgende keer niet meer zo van die oefeningen schrikt. Oefening is goed, zo weten psychologen. Het geeft een mens vertrouwen en routine – en dus rust.

Meer lopen zorgt voor meesterschap

Oefening baart kunst. En meesterschap. Als je meer loopt, zul je vanzelf ervaren dat het je makkelijker afgaat. Maar je moet het wel dóen. Het elke keer weer opbrengen. En als je dan hebt doorgezet en voor het eerst 3, 5 of zelfs 10 kilometer hardloopt, zul je met recht trots op jezelf kunnen zijn. En trots zijn maakt gelukkig, uiteraard.

Erkenning van anderen én jezelf

Trots op jezelf zijn is één ding, bewondering van anderen oogsten een ander. De eerste keer dat je – luid toegejuicht – over de finish komt, een medaille ontvangt of een trotse zoen van vrienden of familie: het zal al die eerste stappen meer dan waard blijken te zijn. Lopen doe je niet voor anderen, maar wow, wat kan het heerlijk zijn als iedereen het je ziet doen. (bron)