Viking Waypoint Challenge finale

Henrie Drenthel, één van de drie mensen die het lukte om alle 250 punten te verzamelen

Viking Adventure Sports had deze Corona periode de Waypoint Challenge bedacht. In diverse gebieden in Nederland waren Waypoints uitgezet die je kon ‘verzamelen’. De punten waren niet meer dan een lijstje met coördinaten, de route moest je zelf bedenken. Als bewijs moest je dan een selfie of een foto met een mascotte o.i.d. maken. Je kon op die manier door heel Nederland 250 punten verzamelen. Loopmaatje Henrie was één van de drie mensen die het lukte om alle punten te verzamelen. De hele Challenge werd natuurlijk via Facebook posts ondersteund en leverde een mooie voorbeeld van individueel iets doen en toch samen ergens mee bezig zijn. In deze Coronatijden een mooie uitdaging omdat zo’n beetje alle evenementen werden afgelast. De finale was 03-10-2020 met de Herfst Waypoint Trail en ging gelukkig wel door, zij het in aangepaste vorm. 15 Waypoints waren er te verzamelen op de Posbank en Veluwezoom, maar dan moest je wel een aardig eindje lopen.

Het verzoek van de organisatie was om niet te vroeg te komen om drukte te vermijden. Ook begeleiders/publiek was niet welkom. Toen ik ’s morgens aankwam in Dieren was het dan ook extreem rustig. Ik kon de auto op 50 meter afstand van de start parkeren. Met mijn mondkapje op mocht ik me melden en dat was snel klaar. Met max. 45 deelnemers voor de Waypoint Challenge en een handjevol deelnemers aan de 50 km van de Steamtrail was het zeker niet druk. Leuk om even de andere lopers te spreken, maar lang niet zo sfeervol als anders. Maar alles beter dan niets. Na een kort praatje en de huldiging van de drie personen die alle punten hadden verzameld konden we van start. Omdat iedereen zelf mocht weten hoeveel waypoints hij/zij ging verzamelen en in welke volgorde was na 100 meter het hele startveld al helemaal uit elkaar. Henrie en ik gingen samen een route lopen die volgens ons zowel mooi zou zijn qua omgeving als zo optimaal mogelijk qua kilometers. Eén van de regel was nl. dat je niet over verharde wegen mocht lopen, je mocht die alleen oversteken. Onderweg zouden er wel een aantal (onbemande) verzorgingsposten zijn, maar onze route was dusdanig dat we eigenlijk voor de hele route zelfvoorzienend moesten zijn. De rugzak was dus goed gevuld en woog meer dan ik de laatste tijd gewend was.

We liepen eerst richting de schaapskooi op de Loenermark. Het verste punt, dan hadden we dat vast gehad. Het was een fijne temperatuur om te lopen, maar wel zwaar bewolkt. Maar goed dat we onze handheld GPS hadden, want navigeren op de stand van de zon was onmogelijk en in het bos leek alles op elkaar. Opvallend was dat we enorm veel omgewoelde bosranden zagen, blijkbaar is de zwijnenstand weer erg hoog op de Veluwe. Maar we zagen er geen één. Het enige wild dat we zagen bestond uit een paar Schotse Hooglanders. Altijd goed voor een mooi plaatje, maar nauwelijks wild te noemen. Bij de schaapskooi op de Loenermark hadden we er al een 14 km opzitten en we liepen prima, zelfs voor op schema. De eerste drie Waypoints hadden we binnen en we waren op het meest noordelijke punt van de route. Tot nu toe zagen we af en toe twee andere deelnemers, verder niets. Richting het meest zuidwestelijke punt bij Velp zouden we zoetjes aan steeds meer waypoints tegenkomen en ook meer deelnemers aan de Steam Trail tegen kunnen komen.

De waypoints bestaan vaak uit kenmerkende dingen, zo kwamen we langs peilstation Teerose van de Duitse Luftwaffe tijdens WOll. Maar ook het beeld van de Highlander is altijd goed voor een mooi fotomomentje. Helaas kreeg ik het voor elkaar om het scherm van mijn iPhone tijdelijk te blokkeren dus helaas geen foto, maar wel goed voor een knipje op mijn waypoint kaart. Het terrein is hier erg open en meerdere keren dachten we terug aan de Steam Trail vorig jaar. Toen liepen we hier bij ruim 30 graden te bakken in de zon en hadden we het erg zwaar. Nu liepen we bij 14 graden en voelden we ons nog kiplekker. Het tempo zat er lekker in en, op een struikelpartij na, liep alles voorspoedig. We liepen gewoon volop te genieten. Plotseling zagen we drie felgele shirtjes lopen, dat moesten wel clubmaatjes zijn. Onze clubmaatjes deden de Steamtrail en waren goed bezig met hun ronde. Ook zij liepen te genieten. Zo’n ontmoeting ergens ‘in the middle of nowhere’ is wel heel erg toevallig. Dat vraagt gewoon om een foto.

Zoetjes aan gingen we richting Beekhuizen, het meest zuidwestelijke punt van de route. We doken het bos weer in en de heuvels werden weer steiler. Mijn hamstring begonnen te protesteren en ik kreeg een stevige dip te verwerken. Gewoon doorgaan, even wat meer letten op eten en drinken en dan komt het wel weer goed. Op het hoogtepunt van mijn dipje kreeg ik het voor elkaar om te struikelen over een steentje die ik later niet eens terug kon vinden. Mijn knie weer eens opengehaald, maar niets ernstigs. Gewoon doorlopen en proberen positief te blijven. Dan scheelt het enorm dat je met zijn tweeën bent. Na de verzorgingspost bij het Paviljoen ging het langzaam weer de goede kant op. Zowel letterlijk als figuurlijk. Het energieniveau kwam weer een beetje op peil en op de afdalingen en vlakke stukken begonnen de benen er weer iets meer zin in te krijgen. De laatste vijf kilometer ging het eigenlijk wel weer goed en net voor het begon te regenen kwamen we over de finish. 42 km, 600 hoogtemeters en 15 waypoints in iets meer dan 5 uur.

Bij de finish werden werd met koebellen en applaus ontvangen, maar eigenlijk was alleen de organisatie er nog maar. We waren zo ongeveer de laatste Waypoint deelnemers. En aangezien maar een handjevol deelnemers alle waypoints gelopen had was bijna iedereen al binnen en naar huis. Aangezien je niet mocht blijven hangen was het in de regen dus een beetje troosteloze finish. Maar we waren al lang blij dat we eindelijk weer een evenement konden finishen. De dames van de EHBO ontfermden zich nog even over mijn knie, maar na wat poetsen met een natte doek bleek uiteindelijk een pleistertje voldoende te zijn. Ook de deelnemers die na ons finishten kregen een hartelijke ontvangst van de organisatie. Complimenten voor de organisatie dat ze ondanks alles het toch voor elkaar gekregen hebben om een trailevenement op poten te zetten wat aan alle regels voldeed. Ik denk dat iedereen genoten heeft. Ik in ieder geval, volgend jaar weer zou ik zeggen.
Andre Bleumink

Andre Bleumink