The road tot the Midlife Marathon - deel 2

van links naar rechts Roy Mengerink, Jaap Oberink, Wim Brinkman en Rinke ter Haar

De volgers van dit sympathieke weblog van neef Geert weten het misschien al: ik ben me aan het voorbereiden op mijn eerste marathon. Net zoals vele anderen had ik graag meegelopen met de marathon van Rotterdam, maar om bekende redenen gaat deze niet door. Het idee was om voor mijn 50^e verjaardag een eerste marathon te lopen. Ik geef het toe, het is wel een beetje een midlife dingetje. Als je de 50 nadert, ga je je toch allerlei dingen afvragen. Onder andere tot welke fysieke prestatie je nog in staat bent. Ik heb me er al bij neergelegd dat ik geen profvoetballer meer kan worden, maar een marathon zou misschien moeten lukken.

Dus heb ik een degelijk schema gemaakt. In december 2019 al begonnen met trainen, voor de marathon in april. Deze ging dus niet door, werd verzet naar oktober. Dus stug doortrainen. Ging ook niet door! Toen zelf maar wat gepland: op 12 december ga ik op Ameland de Amelandroute lopen, een fietsroute van 41 km. Met heen en terug naar het hotel kom ik aan de 42,195 km. Met mijn lief als personal coach op de fiets. Ook mooi! Ik merk trouwens wel dat mijn lijf wat vermoeidheidsverschijnselen begint te vertonen. Dit jaar staat er al 1.750 km op de teller. Dat is voor een lichaam dat eigenlijk gemaakt is voor een explosieve sprint best veel.

Vandaag, 22 november (een week voor mijn verjaardag!), stond de 30 km op het schema. Het oorspronkelijke plan was om 2 ronden van 15 km te lopen en dan wat gastlopers erbij te vragen. Omdat we maar met 4 personen buiten mogen sporten, heb ik dit plan moeten wijzigen. Gelukkig waren er 3 bikkels die wel mee wilde lopen. Wim Brinkman, de ervaren wegkapitein (25 marathons!), Roy Mengerink (3 marathon, hij heeft de midlife crisis al gehad dus) en Jaap Oberink (1 GUV marathon, en 13 jaar jonger…). Neef Geert had spontaan aangeboden, zo is tie, om halverwege te zorgen voor de ravitaillering. Dus ik heb hem zaterdagmorgen een toete met bananen en AA drink gebracht. Om 10.00 uur kwamen we aan op het afgesproken punt. Geen Geert! Ik had me helemaal verrekend. Ik had zitten rekenen met gemiddelde snelheden die wel aardig klopten, maar toch kwamen we een half uur te laat aan. Geert kon zijn cliënten natuurlijk niet in de steek laten, dus hij kon zolang niet wachten. De cliënten en Geert hebben vanmiddag waarschijnlijk boekpiene van de bananen en de AA. En wij hadden dus geen opkikker! Gelukkig hadden Wim en Roy wat bij zich, dat hebben we ons op een coronaproove wijze gedeeld. ”Een goede training”, was onze conclusie. Soms heb je de omstandigheden niet in de hand en moet je je aanpassen. Wie weet welke omstandigheden ik tref op Ameland: storm, regen, springvloed, band plat van mijn coach…Afijn, ik kan er nu mee omgaan!

Samen de 30 km kwamen we mooi door. Al pratend tikten de kilometers mooi weg. Je hebt in goed gezelschap geen aandacht voor pijntjes of negatieve gedachten (“Waarom doe ik dit?”, “Zo lange nog?”). Waardevolle tips meegekregen van de mannen die ik mooi mee kan nemen naar Ameland. (“Vooral niet te hard beginnen!”). Na een kleine 2 uur en 3 kwartier lopen waren we weer thuis. Met een köpken koffie en een stroopwafel hebben we deze mooie morgen afgesproken. Samen 30 km lief en leed gedeeld, erg waardevol. We hebben dan ook afgesproken dat we in het vervolg bij mekaar op de verjaardag komen, als dat allemaal weer mag. Volgende week dus nog niet vrienden!

Nu ga ik de komende weken kalm an doen. Het geeft een goed gevoel dat deze 30 km goed te doen was. Die 12 km erbij moet ook wel lukken. Taperen heet dat geloof ik. Ik zal er eens op googelen. De laatste zondag voor dé marathon heb ik nog een genuuglijk duurloopje gepland met fijne hardloopmaten voor de laatste tips & trics.

Even tussendoor: ik kreeg vrijdag een mailtje van het hotel dat ik geboekt had:

- “Nog 3 weken dan is het zover, dan heten we u van harte welkom! Wilt u uw bezoek personifiëren? Klik dan op deze button! Misschien een fiets huren voor een dagje Domburg?”.

- “Domburg?”, dacht ik: “Hebben ze op Ameland ook een Domburg?”. Bleek dat ik niet hotel Bos en Duinzicht op Ameland had geboekt maar Bos en Duin in West-Kapelle, Zeeland! Dus ik bellen naar Bos en Duinzicht op Ameland:

- “Nee, helaas meneer, we zijn tot 1 maart gesloten. Zoals de meeste hotels hier…”.

- “Het zal toch niet!”, dacht ik. Dus ik de VVV bellen:

- “Wat zoekt u voor accommodatie meneer?”

- “Graag iets luxes. Iets met een jacuzzi of zo.”

- “Dan heeft u geluk dat Bos en Duinzicht gesloten is meneer. Dat is niet bepaald een luxe hotel. Maar gelukkig heb ik nog wel wat adresjes voor u…”

Oef, gelukkig maar. Ook deze onverwachte ontwikkeling weer getackeld. Dus ik een 2^e luxe hotel geboekt. Met bad, de jacuzzi’s waren op. Het mag wat kosten. Die boeking in Zeeland moet ik maar omzetten naar een voucher of zo. He’w nog wat te kleppen in het voorjaar.

Nou, ik ga nog even nagenieten van de mooie loop. Roy, Wim en Jaap, bedankt voor jullie support! En Geert, bedankt voor het natje en het droogje, de intenties waren goed! 

Rinke ter Haar

Samen kwamen we de 30 kilometer goed door