Zo maar een donderdagmiddag loopje in maart

Bij de Bücher-Tanke van Annie Lensink

Omdat we nog steeds niet in groepjes kunnen gaan hardlopen, ga je kijken wat dan de mogelijkheden zijn. Ik heb het geluk dat ik door mijn werk overdag veel vrije tijd heb en er onder mijn hardloop maatjes ook collega’s zitten. Er is er dus vaak wel een mogelijkheid om samen te gaan lopen. Deze middag heb ik afgesproken met Geert om samen een rondje te gaan maken en vooral even bij te kletsten. Rond 13.30 uur ben ik bij Geert en hij stelde voor om richting de Haart te rijden en daar ergens de auto te parkeren. Aangekomen op de school bij de Haart, blijkt de hele parkeerplaats vol te staan. Gaat dan niemand meer op de fiets naar school? We besluiten door te rijden naar het tankstation van Annie Lensink, net over de grens in het Woold. Van daar uit kunnen we ook wel een mooi rondje lopen.

We hebben geen idee, zijn gewoon op pad gegaan en lopen Duitsland in. Bij de eerste afslag gaat het nog goed, maar bij de volgende afslag kijken we elkaar aan. Gaan we links (bekend) of rechts (onbekend) terrein, natuurlijk kiezen we voor het laatste. We hebben alle twee al een leeftijd bereikt, dat iets spannends ook erg prikkelend kan zijn, maar dit even terzijde. Via allerlei bospaadjes, soms vragen we ons af of we er wel door kunnen, komen we bij een bos met een slootje en een smal bruggetje. Ook hier kiezen we weer voor het bruggetje en lopen het bos in. Het lijkt iets op een pad, maar er zijn ook verschillende bruggetjes, waar men oude asbestplaten van een boerenschuur voor heeft gebruikt.

Opeens ziet Geert grenspaal nummer 759b staan, met daarachter een boerderij met een molen in opbouw. Dat moet dat toch weer Nederland zijn, tot die scherpe conclusie komen we. Dus lopen we dwars door het bouwland Nederland weer in. Met toch iets meer rust in ons gaan we verder, maar bij het eerste het beste bos met een wandelpad besluiten we toch om er weer in te gaan. Na enkele paadjes komen we uit op de route van het Achterwooldse klompenpad. Dit pad heeft Geert al een keer gelopen en is dus bekende weg. Maar is dit het nu? Nee want na enkele kilometers op bekend terrein, begint het toch weer te jeuken om eens van het begane pad aftewijken. En ja hoor, na enkele bospaadjes staan we voor een sloot. Het is de beroemde Stortelersbeek, met aardig wat water erin. Wat nu? Volgens mij, kunnen we er wel over springen maar Geert heeft zijn bedenking, want het is toch breder dan dat hij zichzelf toe vertrouwd. Op de juiste plek spring ik er over en als er één schaap over de dam is.....

Ook dit bos heeft eigenlijk geen goed pad en via de bosrand komen we weer uit voor dezelfde beek. We moeten er weer met een flinke sprong over. Geert heb ik daarna geholpen met een lange tak om droog de overkant te halen. Opeens weten we weer waar we zijn en gaan we richting Annie Lensink. Maar of het deze middag in de lucht zit of juist onze overmoed is? We besluiten om nog een extra lusje te maken om zo langs een sloot kant bij de auto terug te komen. Hier aan gekomen heeft een vriendelijke dame bovenstaande foto gemaakt om dit heugelijke feit vast te leggen. Al met al hebben we een mooi rondje gelopen. We zijn gewoon onze neus achter na gelopen en hebben niet echt de vaste paden aangehouden. Dit levert vaak de mooiste routes op, maar zeker ook de mooiste verhalen.

Wim Brinkman

PS. Ik had net vanmiddag mijn nieuwe hardloopschoenen aangedaan, iets wat je nooit moet doen als je met Geert gaat lopen.