Aprils Prachtige Prijzenloop: Groeten uit Toscane

Mark te Brake

De prachtige wedstrijdenreeks, Aprils Prachtige Prijzenreeks, ligt al weer enkele weken achter ons, maar het gros van de deelnemers zal er zeker nog met plezier aan terugdenken. Eindelijk weer kompetitie!

Waar in het geheel niet over werd gesproken is de winnaar, AVA`70-atleet Mark te Brake. Wijselijk natuurlijk van de organisatie om hier over te zwijgen, want voor de absolute nummer 1 van het eindklassement was geen prijs of huldiging gereserveerd. En dat met de wetenschap, dat er vooraf al een flinke prijzentafel gepresenteerd kon worden en er gedurende het evenement zelfs nog verschillende prachtige extra`s werden aangeboden, overigens volledig in lijn met de status van een dergelijk prestigieus evenement. Uiteindelijk vielen er maar liefst 15 deelnemers in de prijzen, maar de winnaar bleef met lege handen achter. Een spoedlobby bij de organisatie leverde wel een vlotte reactie op maar leidde feitelijk niet tot het gehoopte resultaat. Het trio ter Haar, Wevers en Wesselink had zichzelf volkomen terecht op een fijne en zeer gezellige avond getrakteerd en woordvoerder Rinke ter Haar toonde smoel, onttrok zich voor even uit het feestgewoel en reageerde letterlijk en figuurlijk zeer direct: “Luister goed... de verdeling van de prijzentafel was vanaf het begin bekend en als er dan toevallig ook nog eens iets extra`s te vergeven is, dan bepalen wij wie hiervoor in aanmerking komt. Basta!” Het kan niet anders dan dat volle neef Geert zich bij het horen van het relaas van de voorzitter bijkans verslikte in het bier en Bredevoorter Bart van schrik de zak met bitterballen in zijn geheel in de vetpan donderde. Het liet immers aan duidelijkheid niets te wensen over.

Kijk, de talentvolle te Brake zit echt niet op een bekertje te wachten, want daar heeft hij er inmiddels al wel 248 van, maar als gebaar zou een zak appelflappen, een pond Engels drop of een doosje met verschillende soorten koetjesrepen toch best een leuk gebaar zijn geweest. Laten we de prestatie van de winnaar eens een klein beetje analyseren.... De kortste afstand, te weten de 3 kilometer, liep te Brake zeker niet voluit al zal 99,8% van de deelnemers gelijk tekenen voor de gelopen eindtijd. Mark is van huis uit een sociale jongen en voelt zich niet te groot om als haas te fungeren voor wat jonge clubgenoten. En zo geschiedde. Het parcours was niet zo schokkend, want de atletiekbaan van AVA`70 was uitgekozen als route. Dus, 10 rondjes van 300 meter en klaar is de race. Meerdere dapperen wilden graag meeliften op het haaswerk, maar dan moest je toch echt wel van goede huize komen, want er werd kiezelhard op het tartan gelopen. Naast haas, fungeerde te Brake eigenlijk ook als sloper, zo bleek eigenlijk, maar uiteindelijk zoog hij een handvol AVA-janen toch naar hele fijne eindtijden.

Een week later op de 5000 meter werd dezelfde strategie toegepast en Mark fungeerde vooral als magneet voor Tim Mengerink, die de basis legde voor een uitstekend klassement waarin hij uiteindelijk 3e werd en daarmee dus in de prijzen viel. Hij wel! Een prachtige, licht rammelende cabrio uit 1998 wordt voor een weekend het tijdelijke vervoersmiddel van Mengerink. Het is zeker niet ondenkbaar dat Tim op zaterdag de boodschappen van de Jumbo met “het open dakje” zal gaan bezorgen, want dat is natuurlijk wel een beetje stoerder dan de bedrijfsbus van de werkgever. Mengerink heeft fijne ouders, is opgevoed met de juiste normen en waarden en het is daarnaast dan ook een zekerheidje dat hij de zondag reserveert om zijn haas te trakteren op een gezellig dagje uit. Hoe mooi is dat? Ondanks het feit dat Mark op de twee kortste afstanden niet volle bak ging, leidde hij toch in het tussenklassement.

Het sociale in te Brake kwam wederom boven drijven en dus nam hij in het derde weekend, waarin de 10 kilometer moest worden gelopen, een halve snipperdag. Hij liep op 82% van zijn kunnen nog altijd een enorm jaloersmakende tijd, maar liet zijn achtervolgers bewust wat dichterbij komen.

De grand finale, de verschrikkelijk lastige 15 kilometer, moest de beslissing gaan brengen en Mark te Brake had er zin in en wilde gaan vlammen. Het te lopen parcours was met grootse precisie uitgedokterd en het doel was de eindoverwinning. Vanaf de eerste meters liet de koploper er geen gras over groeien en draaide de gaskraan helemaal open. De meefietsende coach, die ook nog eens zijn vader bleek te zijn, moest flink in de beugels om het tempo te kunnen volgen. Eenmaal thuis, sloeg de begeleider snel een drietal glazen water achterover, want uitdroging dreigde. Logisch, want toen het thermohemd werd uitgewrongen, leverde dit bijna een halve emmer vocht op. De missie was echter geslaagd, want Mark te Brake scoorde een geweldige eindtijd van 49,50 minuten. Zeker was wel, dat daar niemand meer in de buurt zou komen. Alles voor de eeuwige roem dus, zo bleek later. 

Toch kwam er een hele mooie beloning voor de geweldige hardloopprestatie van te Brake bij Aprils Prachtige Prijzenloop, zij het uit een totaal andere hoek. Mark mag volgende week immers naar het Italiaanse Toscane afreizen, om zich als masseur te voegen bij de professionele wielerploeg DSM (voorheen Sunweb), die deelneemt aan de GIRO. Twee weken masseren, bidons aangeven, etenszakken sjouwen en vooral genieten van absolute topsport. Mark is zeker niet rancuneus, dus misschien kan de organisatie een ansichtkaartje met de warme groeten uit Toscane wel tegemoet zien..... (FR)