Er zijn 3 type lopers: welk type ben jij?

Ben jij een compensatieloper, prestatieloper of avonturier?

Type I: compensatieloper

Overgewicht. Burn-out. Diabetes type II. Slapeloosheid. Somberte. Mensen die veel zitten en veel stress hebben betalen een hoge prijs. Als je helemaal geen last hebt van welvaartskwaaltjes, hoor je tegenwoordig bij de minderheid. Niet-hardlopers hadden het snel in de gaten: hardlopers hebben minder last van overgewicht, vermoeidheid en somberte.

Dus kwam er een golf aan lopers bij. Lopers die hardlopen inzetten als medicijn tegen welvaartskwaaltjes. Dit zijn compensatielopers Dat deze lopers zich vervolgens ook op (halve) marathons storten, had niemand eind jaren negentig verwacht, maar het gebeurt massaal. De compensatie-loper loopt in de eerste plaats om het effect van lopen op het brein en gezondheid, maar doet wel degelijk mee aan loopevenementen. Eerst als stok achter de deur om écht te blijven lopen, later wordt een type I loper vaak óók een beetje type II. Op verjaardagen zijn dit de lopers die aangesproken worden omdat ze er zo goed uitzien en dan gaat een compensatieloper een warm pleidooi houden voor hardlopen (en gezond eten).

Type II: prestatieloper

Voor een prestatieloper staat de loopprestatie voorop. Snelle tijden. Intervallen op de baan. Een abonnement op tijdschrift Runner’s World. Ze lopen niet hard, ze zijn loper. Het liefst loopt type II voor snellere tijden en een nieuw PR. Een type II van boven de 50 vergelijkt zijn tijden met leeftijdsgenoten of probeert het verval zo klein mogelijk te houden.

Het gaat een type II niet om met zo min mogelijk training een maximaal resultaat te halen, maar het gaat erom hoe je zoveel mogelijk kunt trainen zonder overtraind te raken. Op verjaardagen zoekt een type II loper altijd een andere type II loper op om over tijden en schema’s te praten.

De prestatieloper raadpleegt regelmatig de calculator om tijden en trainingen te vergelijken.

Type III: de avonturier

Dan zijn er ook nog lopers die niet lopen om welvaartskwalen te bestrijden en die zich ook niet interesseren in tijden en afstanden. Het zijn lopers die willen verdwalen. Die willen lopen met vrienden en na afloop bij een kampvuur willen ouwehoeren over vroeger, boeken en avonturen. De bekendste avonturier in Nederland is Hans Koeleman. Hij was type II (tweemaal Olympische Spelen) met een hang naar type III. En nu de loopprestatie niet meer voorop staat neemt Koeleman groepen lopers mee om ’s nachts in het pikkedonker over het strand te lopen. De avond voor de loop wordt er bier gedronken en verhalen verteld.

Op verjaardagen staat een type III vaak in de keuken. Op weg naar de koelkast raakt hij aan praat en het gaat al snel over bijzondere reizen, mooie boeken, bijna-dood-ervaringen en grote liefdes. Hardlopen is slechts één bron van verhalen, maar neemt een bijzondere plek in, in het hart van type III. (bron)