Gerrit Dijkslag |
Het zal jullie vast niet
ontgaan zijn dat ik 799 wedstrijden heb hardgelopen. Vorig jaar zou de door
onze eigen AVA’70 jeugd georganiseerde Track en Field Run de 800ste moeten
worden. Net daarvoor raakte ik geblesseerd en wat er verder met de hardloopkalender
gebeurde is helaas maar al te bekend. Er werden in 2020 nog wel een paar
baanwedstrijden en wedstrijden met gefaseerde starts georganiseerd, maar mede
door mijn blessure voelde dat niet echt lekker en werd het vizier op 2021
gericht.
Helaas werd het het eerste
half jaar niet beter en behalve een wedstrijd waarbij je je moest laten testen,
was de kalender wederom leeg. Voor september biedt deze wat meer reden tot
vreugde, zo staat onze eigen Kramp Run er nog op en heb ik me al ingeschreven
voor de Posbankloop en de Diepe Hel. De laatste persconferentie van het kabinet
doet helaas de ergste optimist ook weer twijfelen.
Zo bekeken kon die 800ste
wedstrijd nog best wel eens een tijdje duren. Ondertussen was ik qua trainingen
weer een goed eind op weg na mijn blessure, maar door een kleine terugval moest
ik wel de test wedstrijd op Sportpark Zuid afzeggen. Wat werd daar hard en goed
gelopen! Met weemoed stond ik langs de kant, wat moet dat lekker voelen, gewoon
een wedstrijdje kunnen lopen!
Gelukkig bleek de terugval mee
te vallen en ook fysio Mark zag geen ernstige kwalen, behalve een hevig
verlangen die jubileum wedstrijd eindelijk te lopen. Na de training weer
opgepakt te hebben, ging dat verrassend snel weer de goede kant op, nauwelijks
tot geen last, nog geen tempowerk, maar al wel weer het uur vol gemaakt. Een
week later zou ik voor mijn werk naar Italië afreizen, hier zou ook een weekend
in vallen. De zaterdag zou waarschijnlijk aan werk besteed moeten worden, maar
als alles meezat, waren we op de zondag vrij om te doen wat we willen. Mijn
collega’s wisten toen nog niet dat ik op het internet aan het speuren ben
geweest naar wedstrijden in de buurt van Reggio Emilia. Eerder durfde ik hier
nog niet aan te denken, maar nu dacht ik er klaar voor te zijn. Geen knallende
tijd, maar gewoon genieten dat ik weer een wedstrijd kon lopen en eindelijk
deze mijlpaal kan aftikken. Laten er in het bewuste weekend nog twee
wedstrijden in de regio zijn ook! De eerste viel af, op vrijdagavond waren we
vast niet op tijd in Bologna, om mij aan de start te krijgen. De wedstrijd op
zondagochtend zag er beter uit. Maar dan ook alleen maar omdat die op zondag
was, verder had deze alles wat een eerste wedstrijd na 16 maanden en veel
blessureleed niet moest hebben. Lengte 15km, hoogteverschil 300 meter in de
eerste 5km, die zondag zou het bij de start al 25 graden zijn, ik moest een
licentie nummer overhandigen en een medisch attest. Verder ging deze wedstrijd
van Scandiano naar Castellarano en was er in verband met covid geen vervoer
terug. Dit betekende dat ik mijn collega’s nodig had om me naar Scandiano te
laten brengen en me in Castellarano weer op te halen.
Gelukkig heb ik fantastische
collega’s, dus dat kwam goed, de KNAU zorgde ook voor een licentiebewijs en
begeleidende brief in het Engels. Dat ik door het ontbreken van het medisch
attest waarschijnlijk niet in de uitslagen voor zou komen, was een kleine
teleurstelling, maar het startnummer zou voor me klaarliggen!
Zondagochtend, met mondkapje
voor haal ik mijn startnummer op en na toiletbezoek, inlopen en wat oefeningen
begeef ik me zenuwachtig naar het startvak. Tweehonderd afgetrainde en
regelmatig wedstijdlopende Italianen omringen mij, wel of niet voorzien van
mondkapje. Na het plotselinge startschot begeven we ons op weg naar
Castellarano. Mondkapje in de achterzak en daar gaan dan, mijn 800ste wedstrijd
is begonnen! Gelukkig ken ik het hoogteprofiel en weet dat de eerste 5km
moordend zijn, 300 meter hoogteverschil via schitterende haarspeldbochten en
prachtige vergezichten. Maar wel slopend als je te hard van start gaat.
Inhoudend klim ik dan ook naar boven en heb zo al de tijd om onderweg te
genieten. Van het feit dat ik weer een wedstrijd loop, dat ik weer in de
heuvels ren, dat ik in Italië loop, dat de omgeving prachtig is! Ondertussen is
het al aardig warm aan het worden en is de eerste verzorgingspost op 4km erg
welkom. Een kilometer verder wordt het hoogste punt van vandaag bereikt en de
komende 5km gaan redelijk op en af. In volle vaart komen een aantal atleten en
atletes me voorbijgesneld. De opgaande kant van de heuvel ging ik hun voorbij,
maar nu nemen zij het voortouw. Zodra de weg weer iets omhooggaat, is de
volgorde weer andersom. Dit scenario herhaalt zich een aantal keren. Heerlijk
dat wedstrijdelement! Na 10km duiken we de diepte in, nu zal er weinig meer
geklommen hoeven worden. Daardoor gaat ook mijn tempo in de afdaling omhoog en
komt niemand mij meer voorbij. Sterker nog, in mijn euforie gaat de deze
antidaler nog enkele atleten voorbij en lijkt het wel of ik de berg afvlieg.
Vlak voor de finish staan mijn collega’s mij enthousiast op te wachten en
dender ik na 1:16:02 uur de eindstreep over.
Dit was mijn meest onverwachte
wedstrijd, ook mijn meest relaxte en waarschijnlijk mijn best ingedeelde. Wat
heb ik dit gemist, wat gaaf om mijn jubileum wedstrijd in deze mooie omgeving
te mogen lopen en zodoende weer heerlijk wat hoogte meters weg te tikken!
Ik hoop dat het niet weer 16
maanden duurt voordat ik weer een wedstrijd kan lopen, maar die 800ste is er
eindelijk van gekomen en deze geweldige ervaring pakt niemand mij meer af.
Willem en Robbert, ontzettend
bedankt voor de begeleiding, zonder jullie had ik nog steeds op 799 gestaan!
Wedstrijdgroetjes van
wedstrijd atleet en nog steeds berggeit Gerrit
Groeten Gerrit
Van harte Gerrit!!! Superleuk om te lezen dat het je gelukt is.
BeantwoordenVerwijderenDank voor de link Gerrit, leuk om te lezen en wat een mijlpaal! op naar de volgende als je die niet al gehad hebt, succes!
BeantwoordenVerwijderen