Dravers en Vrijbuiters

Peter Baten

We gaan even terug naar een mooie, winterfrisse donderdagavond, begin januari 2015. Bij het clubhuis van AVA`70 maakt een plukje hardlopers zich rond 19.15 uur klaar voor het maken van een hele fijne duurloop. Wegkapitein Peter Baten ontbrandt zijn koplampje, begroet zijn mede-strijdmakkers bij deze primeur en langzaam vertrekt het clubje in de duisternis. Natuurlijk moest er voor de interne- en externe communicatie een naam komen voor het lopersgezelschap en er werd gekozen voor de geuzentitel: “de Kneuzengroep.” Volgens het Nederlands woordenboek.nl deel 118, is een kneus een klus of sukkel. In ieder geval iemand die weinig goed kan doen. 

Hiermee worden de sportievelingen feitelijk wel een beetje tekortgedaan natuurlijk, maar er zijn wel degelijk een aantal criteria waaraan moet worden voldaan om toe te kunnen treden tot de club. Zo moeten er wel zichtbaar of onzichtbaar wat mankementen aanwezig zijn, die een belemmering kunnen zijn om volle bak te trainen. Dit kan bijvoorbeeld een vervelend baanvirus zijn, waarbij het spierstelsel het na een training en een nacht rust volledig laat afweten. Het kan echter ook een andere vorm van malheur zijn, zowel op het lichamelijke, maar soms ook op het mentale vlak. Daar tegenover staan ook wel een paar huisregels, waaraan de Kneuzengroep moet voldoen. Zo is de stilzwijgende afspraak gemaakt, dat er de nodige variatie in de trainingen moest worden doorgevoerd en er tevens serieuze verbeteringen in zowel het groepsgebeuren, maar ook bij het individu zichtbaar moeten zijn. Zowaar geen misselijke eisen natuurlijk, maar ook wel weer een uitdaging waarmee je Pietje Baten met een gerust hart mee op pad kan sturen. De natuurliefhebber pur sang is dol op bospassages, rulle zandpaden, tempowisselingen en zijn specialiteit …… slootkanten, dus dit zou zeker goed gaan komen. Als je ergens immer sneller en vooral beter en sterker van wordt zijn het deze ingrediënten. 

De goedlachse trainert kon vanaf het begin wekelijks rekenen op uitstekend gezelschap dat vaak varieerde in aantal en kwaliteit, maar de humor was er altijd. De wegkapitein was helemaal in zijn element en ging meer en meer op zoek naar onbekende paadjes en zoog in zijn enthousiasme de kneuzen volledig mee. Het leek er meer en meer op, dat Baten zijn mislukte carrière als padvindertje in wilde halen en de ontdekkingstochten namen af en toe grootse vormen aan.  Daarbij werden de dorpsgrenzen regelmatig overschreden, om daarbij toch vooral de mooie natuur te koesteren en het gestel letterlijk, maar zeker ook lichamelijk te prikkelen. Zo werd er onlangs gelopen in Grolle, waarbij Petertje een gids had ingehuurd. Het was een spraakmakende draafpartij, waarbij er een pad gecreëerd moest worden door okselhoog gras bij een temperatuur van 33,8 graden en een luchtvochtigheid van boven de 90 %. Tuurlijk ga je hier niet harder van lopen, maar je wordt er mentaal wel sterker van. Ook de verschillende uitstapjes over Duits grondgebied worden aan de trouwe volgelingen zonder verdere aankondiging voorgeschoteld, die dikwijls geen flauw benul hebben waar ze rondlopen.

Honderden trainingen zijn er inmiddels afgewerkt door de Kneuzengroep en het niveau werd beter en beter. Want waar de ene kneus zomaar volop in de prijzen viel, een ander promotie afdwong naar de A-selectie, begonnen sommige veteranen aan hij tweede, derde, misschien wel vierde jeugd. Kortom, de wekelijkse draafpartijen wierpen hun vruchten af en het was vooral de uitstekende sfeer die het cement van de groep vormde. Sinds de massale invoering van Strava worden de trainingen van Peter en zijn gevolg nauwkeurig bestudeerd, becommentarieerd en uiteengerafeld. Niet zozeer de prachtige routes zijn onderwerp van gesprek, maar vooral het flinke tempo waarmee de trailrondjes worden afgewerkt zorgen voor tal van reacties.

Nu de Kneuzengroep hun 6,5-jarig bestaan vieren, vond wegkapitein Baten het tijd worden om in een besloten bijeenkomst eens de koppen bij elkaar te gaan steken en met elkaar de koers uit te gaan zetten voor de komende jaren. Hij was er duidelijk nog niet klaar mee, maar wilde de draagkracht bij zijn manschappen gaan toetsen. Het moest een avondvullend programma gaan worden met alles erop en eraan. Zijn vaste trailmaatje voor de weekenden nam het heft in handen en wilde graag de route bepalen. Baten vond het natuurlijk best wel lastig, dat hij deze toch zeker niet onbelangrijke taak al direct uit handen moest geven, maar stemde uiteindelijk in. Toen de gids voor 1 avond de lopers vertelde dat er deze avond, 1 juli jl. “de Olde Boaten-route” op het programma stond, nota bene vernoemd naar de voorvaderen van de trainer, kreeg deze het te zwaar en liet zijn tranen de vrije loop. Het was een rondje Puur genieten met een grote P. Al keuvelend, dravend en af en toe versnellend trok het gezelschap door de fraaie dreven van Dale en vooral Barlo. Natuurlijk kwam het gezelschap compleet na een kilometertje of 11 weer bij het vertrekpunt aan. 

Bij een horecagelegenheid in Het Noorden van Aalten werd er direct begonnen met het verbouwen van het terras, want de homogeniteit in de groep is dermate hoog, dat er een gezellige setting moet worden gecreëerd, waarbij iedereen elkaar recht in de ogen kan kijken, tenminste… in ieder geval aan het begin van de meeting. De koersdirecteur van deze memorabele avond bleek een dubbelrol te hebben, want hij toonde zich ook nog eens een geweldige sponsor van water met een fruitsmaakje, nootjes, broodjes met smeerseltjes en warme hapjes. De avond kon natuurlijk niet meer stuk, dat was al vroeg duidelijk. Nadat iedereen was voorzien van een sapje nam de chef himself het woord en begon met het oprakelen van wat historie. Herkenbaar voor menigeen en de luisteraars hingen aan de lippen van Baten, die aangaf nog flinke plannen te hebben voor de nabije toekomst. Een gewaagde aanname natuurlijk, want er had in het geheel in de groep geen kringgesprek plaatsgevonden over een mogelijke contractverlenging. Afijn, Peter ging zo op in zijn verhaal, dus werden zijn woorden beantwoord met een warm applaus. Het onderlipje van de trainer begon zowaar iets te trillen. 

Dit werd alleen maar erger, toen de nestor van de groep het woord overnam. Hij roemde de wegkapitein om zijn warme betrokkenheid voor zijn discipelen en als dank schonk hij de inmiddels tot tranen toe geroerde meester een smaakvolle attentie. Woorden schoten hem tekort en om Petertje niet helemaal in verlegenheid te brengen nam de p.r-man van de club de microfoon razendsnel over. Lang was er gesoebat over een mogelijke naamswijziging, want de kneuzen waren in de afgelopen jaren uitgegroeid tot een volwassen club atleten, die zowel in trainingen, alsook in wedstrijden hadden aangetoond instaat zijn om boven zichzelf uit te stijgen. Een nieuwe geuzennaam moest nog even door de verschillende instanties getoetst worden, maar uiteindelijk kwam er groen licht. Vanaf 1 juli 21.09 uur jl. is “de Kneuzengroep” verleden tijd en heet het gezelschap vanaf dat moment: Dravers en Vrijbuiters. 

Aan het concept verandert overigens niets, zo werd besloten, dus er zullen wekelijks veel zandpaden en slootkanten op het menu staan. Als trainer van het team mocht Baten een prachtig ontworpen hardloopshirt in ontvangst nemen, waarop het logo prominent aanwezig is. Een jonge vormgever had zijn uiterste best gedaan om er iets moois van te maken en dat was in de ogen van alle aanwezigen volledig geslaagd. Zo trots als een pauw toonde Peter het exemplaar en gelijk al kon de bestellijst erbij gepakt worden. De glazen werden snel gevuld en er werd luidruchtig geproost door de club atleten die het uitstekend naar hun zin had op deze doordeweekse avond. Vol verwachting wordt er uitgekeken naar de nieuwe routes en belevenissen van de Dravers en Vrijbuiters. (FR)