 | ||
| Eric Hoogerbrug Eindelijk was het voor mij na een jaar weer eens zo ver! Een trailrun/hike met de nodige hoogtemeters en naar mijn herinnering van vorig jaar prachtige natuur. Samen met Linda de Vries en Yvette Heusinkveld hadden we ons opgegeven voor de Trail des Fantomes in La Roche-en-Ardennes. Er was besloten dat we er de dag ervoor heen gingen en daar op het landgoed bij de start te kamperen. Het leek ons ook wel gezellig om tussen andere “trail-zolen” te verblijven om elkaars sterke verhalen en gezelligheid te ervaren. Na aankomst kwamen we erachter dat een geschikt plekje vinden voor de tenten best een uitdaging werd. We hadden namelijk keuzestress waar we ons plekje gingen claimen, aangezien we de volledige oppervlakte van 500 vierkante meter tot onze beschikking hadden. De organisatie had, net als vorig jaar, besloten om er een meerdaags evenement van te maken waardoor het deelnemersveld mooi gespreid van start kon gaan. Één van de corona-maatregelen die wat mij betreft mag blijven in de toekomst. Nadat we de tenten hadden
geïnstalleerd zijn we op zoek gegaan naar een eetgelegenheid die na de heftige
overstromingen wel geopend was en nadat we in het dorp Nisramont een Pizzeria
hadden gespot hebben we de auto teruggebracht en te voet alvast een paar
hoogtemeters gemaakt daar naartoe. Na het nuttigen van uitermate prettige
Italiaanse schijven en wat tarwesmoothies en gefermenteerd druivensap zouden we
“met een klein lusje” terug gaan naar de tenten. Dit werd uiteindelijk een
voorverkenning van een deel van het
parcours, maar dan in tegengestelde richting. Ondanks de steile hellingen en de
kruip-door-sluip-door-stukjes was de glimlach al niet meer van het gezicht te
krijgen! Dat beloofde wat voor de
volgende dag. Na een prima nacht met een nachtelijk concert van de lokale uil
die het bos naast ons tot jachtgebied had verkozen, konden we maandagochtend
officieel vanaf 10:00 uur van start gaan. Maar gezien het feit dat er heel
weinig mensen van start zouden gaan en we beloofden om niemand in de weg te
lopen mochten we gelukkig om 9:00 uur al op pad voor mijn 18km en de 24 km van
de dames. We zouden tot het splitspunt samen oplopen en daar voor onze afstand
verder gaan. Gaandeweg het zware parcours zaten er zoveel klimmetjes die een
behoorlijke aanslag op de kuiten en hamstrings pleegden, sommigen zelfs met
touwen om de afdaling wat veiliger en makkelijker te maken, dat er al snel
stemmen opgingen dat die 18 km misschien voor ons “vlaklanders” eigenlijk al
meer dan genoeg zou zijn. Met het voornemen om dan volgend jaar terug te komen
om dan gezamenlijk de 24 km te gaan doen werd bij het keuzepunt de knoop
doorgehakt en de 18 km route door alle drie gevolgd. We hebben de volle bijna 5 uur
(inclusief krentenbol-lunch na de eerste beek oversteek) alleen maar genoten.
Van de hellingen die soms echt steil omhoog gingen, de doorwadingen van de
beek, de bossen en de magistrale vergezichten. Ook de ontmoetingen met andere
lopers waren een leuke afwisseling onderweg. Trailrunners maken toch wat
makkelijker even een kort praatje onderweg. Je gaat over het algemeen niet voor
een Olympische recordtijd. Dit kan gezien het parcours ook niet echt. Even in
perspectief: de snelste dames van zondag op de 42km deden er ruim 7 uur over en
dat waren zeker niet de traagste dames….. Onze complimenten aan de
organisatie van Sportevents.be! De routeaanduiding onderweg was perfect met
pijlen aangegeven en de verzorgingsplaats was prima voorzien van de basic
benodigdheden. De Garmin GPS kon de hele loop in de zak blijven zitten. Als campinggasten mochten we gebruik maken van de douchegelegenheid van het landgoed en daar hebben we dan ook heel dankbaar gebruik van gemaakt voordat we aan de thuisreis begonnen die door het verkeer in Luik en de hoosbui van een uur richting Keulen vooral voor chauffeur Linda een extra uitdaging werd. Na een voedzame Schnitzel mit Pommes und Mayo in het traditionele restaurant Hunxe (ja, die met die trappen) zat het feest er weer op en kunnen we nu nog even nagenieten met de bijbehorende spierpijn. Zoals we al onderweg al besproken hadden: er is een hoop weakness mijn body aan het leaven. Maar het is het voor de volle 100% waard geweest!!
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten