Geweldige prestatie Mirjam Lammers op hele triatlon van Almere

Binnen 12 uur komt Mirjam over de finish!

Raceverslag Hele triathlon Challenge Almere – Amsterdam - 12 september 2021

Om 05:00 uur gaat de wekker. Ik spring uit bed. Eindelijk het is raceday! Jeroen en Isa zijn ook al wakker. Ik ga ontbijten en daarna plakt Jeroen de tattoos op mijn onderarmen en een op mijn kuit. Ik pak mijn spullen en we gaan vanuit ons huisje in Biddinghuizen naar Almere. Dochter Isa en hond Dex gaan ook mee. In Almere aangekomen is er eerst nog een controle of de tattoos goed geplakt zijn, de enkelband om is en of ik mijn Nederlandse trisuit wel aan heb. Ik doe namelijk via de triathlonbond met het WK in mijn agegroup mee. Dan mag ik naar mijn fiets. Ik plaats de bidons en check nog even goed in welke rij de fiets staat. Het is druk met atleten en zo in de schemer heerst er een magische sfeer. Snel ga ik nog even de wisseltent is om mijn tassen te checken en om mijn voeding voor het hardlopen in de runbag te doen.

De start

Langzaam loopt het startvak voor de dames vol. Om 08:00 uur wordt er gestart met een rolling start. Elke 10 seconden starten dan 4 deelnemers. Dat is fijn want hierdoor geen gevecht in het water. En dan ineens een paar minuten over acht is het mijn beurt. Het gaat nu echt gebeuren!

3,8 km zwemmen

Zwemmen is niet mijn sterkste onderdeel. Maar het is wel lang, 3,8 km, verdeeld over 2 rondes. Ik probeer lekker in mijn slag te komen en goed te navigeren. Het zou zonde zijn om teveel meters te zwemmen. Dit lukt aardig. Aan het einde van de eerste ronde gaat het door de golfslag lastig. Maar voor dat ik het weet zit ik in de tweede ronde. Ik blijf gewoon rustig doorzwemmen en dan aan het eind van de tweede ronde mag ik naar de finish. Maar wat duurt het lang. Ook hier weer last van die golfslag. En dan eindelijk ben ik er. Binnen 1:30 uur. Dat is voor mij een prima tijd. Ik klim het water uit, ren over de registratiemat en zoek mijn tassen in de wisseltent.

Wissel 1

Zo snel mogelijk probeer ik mijn wetsuit uit te doen en trek mijn sokken en fietsschoenen aan. Doe mijn helm en zonnebril op en mijn startnummerband om. Daarna ren ik naar mijn fiets, dat is nog best een eind. Ik pak mijn fiets en ren naar het startpunt van het fietsen. Pas over de registratiebalk mag er gefietst worden.

180 km fietsen

Als ik op de fiets zit denk ik YES het zwemmen zit er op en nu ga ik lekker 6 uur fietsen. Het eerste stuk gaat over het fietspad, daarna langs het Gooimeer en nog een heen en weertje om uiteindelijk aan de 180 km te komen. De eerste 20 km kom ik er maar moeilijk in. Mijn hartslag is te hoog en ik kan niet mijn ritme vinden.

Totdat ik op de dijk bij het IJsselmeer ben. Hier gaat het lekker, de wind mee en ik kom tot rust. Ook de hartslag zit nu in de gewenste zone. Ik kijk om mij heen en geniet van het fietsen. Het is mistig en de Oostvaarder Plassen hebben daardoor iets magisch. Ik hou mij netjes aan het voedingsplan; elke 20 minuten een slok gel en af en toe een halve reep. Ik word ingehaald door andere deelnemers en soms haal ik zelf iemand in.

Voordat ik het weet zit de eerste 45 km er op en fiets ik via de Polder weer terug naar Almere. Oei hier merk ik wel meer van de wind. Gewoon rustig doorfietsen. Na 90 km ga ik de tweede ronde in. Ik fiets nog steeds lekker. Weer langs de dijk van het IJsselmeer en terug door de polder. De wind staat nu iets anders waardoor ik in de polder minder tegenwind heb. Bij 160 km wordt het toch wat zwaarder. Bij het Gooimeer wind tegen en ik zie mijn tempo zakken. Maakt niet uit gewoon rustig doortrappen. Voor mijn gevoel duurt het lang voordat ik de afslag naar het centrum van Almere in kan. Ik heb zin om te gaan lopen. Ik ben zo benieuwd hoe dat voelt. Eindelijk zie ik de afslag en dan gaan de laatste kilometers in. En dan ben ik er. Net voor de balk stap ik af.

Wissel 2

Na het afstappen loop ik naar mijn plek waar ik mijn fiets terug hang. Ik doe mijn schoenen uit en ren op mijn sokken naar de wisseltent. Snel doe ik mijn fietsspullen in de tas en trek schone sokken en mijn schoenen aan. Pet op en voeding mee. Voor dat ik het weet ben ik op het loop parcours.

42 km hardlopen

Ik loop over de registratiemat en mijn tijd voor de marathon gaat in. Het eerste stuk over de Esplanada gaat een beetje omhoog en er staan veel mensen! Binnen de 1^e km zie ik ook mijn coach Bernard Hilferink. Hij vraagt hoe het gaat en ik zeg goed! Hij rent een stukje mee en zegt ‘het is gewoon een lange duurloop’. Niks meer en niks minder. Ik hou van lange duurlopen want dan hoef ik niet zo hard te lopen. Dus loop ik in een rustig tempo door. Even schiet er door mijn hoofd dat het wel 6 rondes van 7 km zijn en dat dat toch wel erg ver is. Snel zit ik met mijn gedachten weer in het hier en nu. Ik loop lekker en de kilometers vliegen voorbij. Ik loop op de goede hartslag en neem elke 20 minuten een slok gel. En wat staan er veel mensen aan de kant. En ze roepen steeds ‘Lammers!’ wat ga je goed en het ziet er goed uit! Toch wel leuk een trisuit met mijn naam er op. Dan zie ik een groep meiden met een bord waar ik heel erg om moet lachen ‘Smile if you peed on your bike’. Haha.

In het tweede rondje denk ik holy shit ik loop gewoon een marathon en dit heb ik nog niet eerder gedaan. En ik heb ook al 180 km gefietst en een heel eind gezwommen. Even word ik er emotioneel van maar al snel heb ik weer een lach op mijn gezicht.

In de derde ronde krijg ik toch last van kramp in mijn zij of buik? Mijn lijf is klaar met al die gelletjes. Gelukkig zie ik Bernard en hij zegt dat ik cola moet gaan drinken. Dus dat is wat ik doe, ik ga aan de cola. En dan ben ik op de helft, nu nog 21 km. Ik ben vooral benieuwd wanneer het echt zwaar gaat worden. Maar ook het 4^e en 5^e rondje loop ik de kilometers gewoon weg. En ik loop nog steeds op cola. Ik zie Bernard weer en zeg dat het nog goed gaat maar wel langzamer. Hij zegt gewoon door gaan en niet op de tijd letten dat is niet belangrijk. En dan gaat de 6^e en laatste ronde in. Deze is zwaar. Maar ik weet nu zeker dat ik de finish ga halen. Ik zie steeds meer deelnemers wandelen. Zelf wandel ik even bij de drankposten. Zo’n 400 meter voor de finish zie ik Bernard weer en hij roept dat als ik even goed doorren ik nog binnen de 12 uur finish. Huh? Binnen de 12 uur, klopt dat wel? Ik mijn gedachten zou ik rond 12:15 uur finishen. Maar mijn tijden op mijn horloge kloppen niet helemaal en ik kan ook niet meer rekenen. Hij roept ‘JA, doorrennen!’

De finish

Dus ik zet nog even een ‘sprintje’ in en dan zie ik de finish. Wauw ik ben er. Het is gelukt! De man die mij opvangt zegt, gefeliciteerd en mooi binnen de 12 uur. Nee echt? En dan zie ik het op het bord, ik ben gefinisht in 11:58 uur. Later zie ik dat ik de marathon in 4:16 uur heb gelopen. Het verval viel dus wel mee. Ik krijg een mega grote medaille en finishershirt. Er is een heel buffet met eten maar ik hoef niks. Voor de vorm neem ik een bekertje water en  een tucje. Haal dan snel mijn tassen en fiets op. Buiten het evenemententerrein staan Jeroen, Isa en hond Dex mij op te wachten. Ze zijn superblij en trots op mij! En ik ben trots op hen. Zij hebben mij in de weg naar de triathlon zo goed gesteund dat ik alle trainingen kon doen. Met hun steun, het schema van coach Bernard en mijn eigen sterke focus is het vandaag gelukt.

Weer terug in ons huisje ga ik eerst lekker in bad. Als ik beneden kom staat er allemaal lekkers op tafel. Maar ik heb nog niet zo’n trek. Ik pak mijn telefoon en zie dat die ontploft is met appjes. Wauw wat hebben er veel mensen meegeleefd. Ik word er stil van. Langzaam komt het besef wat ik gedaan heb. Ik ben gefinisht op een hele triatlon, een droom die is uitgekomen!

Mirjam Lammers