NK Zilver voor estafette-jongens AVA'70

Zilver op NK voor Ruben, Sven, Tim en Jop

De Nederlandse kampioenschappen voor C-junioren (Nationale C-spelen) zijn voor een handvol atleten van Ava’70 heel succesvol verlopen. In onze hoofdstad komen op zaterdag Esmee Holstein en Tim Houwers in actie. Esmee is een verdraaid goede hoogspringster, dit bewees ze in het verleden al geregeld. Het hoogtepunt was een heel verrassende bronzen medaille op de NK indoor voor C-junioren in 2020. De omstandigheden voor het hoogspringen zijn in Amsterdam bar en boos. De wind steekt behoorlijk de kop op en af en toe valt de lat naar beneden zonder dat er een atleet in de buurt is. Esmee komt ondanks deze pittige omstandigheden dicht bij haar record in de buurt. Ze springt naar een mooie hoogte van 1.45 meter, er zat gewoon even niks meer in. Esmee en haar trainer Mick kijken tevreden terug op de wedstrijd en het optreden op zo’n groot toernooi is al een overwinning op zich. Tim Houwers staat met zijn gloednieuwe spikes aan het vertrek van de 1500m. In de, op papier, sterkst bezette serie neemt hij het op tegen de snelste jongens van Nederland. Tim traint tegenwoordig ook wekelijks op Papendal en hij blijft maar stappen maken. Na een zware race, die niet alleen hard gemaakt wordt door de concurrentie maar ook door de wind, finisht Tim in 4.35,64. Een mooi persoonlijke record en elfde van Nederland. Tekend voor de geweldige mentaliteit van Tim is de ontevredenheid direct naar zijn wedstrijd. Als hij later beseft dat hij nog nooit zo hard heeft gelopen en tot de subtop van Nederland behoort, maakt de ontevredenheid al snel plaats voor blijdschap, iets wat een dag later nog een vervolg krijgt…..

Op zondag is het de beurt aan Ruben Jansen en Sven Meinen (beide 800m) en de jongens van de 4x100m. Ruben en Sven starten in de vierde en snelste serie. Sven vertrekt vanuit de buitenste banen en wordt door de tegenstanders niet in de groep toegelaten, hij moet vechten voor zijn plekje en maakt daardoor wat extra meters. Ook dit hoort bij de 800 meter. Ruben kan vanuit de binnenste baan direct mee in het geweld. 300 meter van de finish gaat de gaskraan helemaal open en lopen de benen bij iedereen volledig vol met melkzuur. Toch kunnen Ruben en Sven hun wagonnetje aanhaken. Ruben wordt in 2..09,67 minuten knap negende en Sven komt als twaalfde over de finish in 2.11,33 minuten. Een ongekend knappe prestatie van dit talentvolle duo.

Met pijn in de poten beginnen Ruben en Sven aan de voorbereiding op het slotstuk van het weekend, de 4x100m estafette. Ook Tim Houwers mag weer komen opdraven en het viertal wordt gecompleteerd door het sierpaard van onze vereniging, Jop Hoftijzer. De jongens zijn gebrand op een prachtige klassering en hebben tevens het clubrecord uit 2004 in hun achterhoofd. Ze staan strakker dan de gemiddelde bezoeker van het Amsterdam Dance Event maar och, wat hebben ze er zin in. TIm neemt de start voor zijn rekening. Na het startschot vliegt hij uit het blok. Met zijn kenmerkende hoge pasritme neemt hij direct de loper voor hem te grazen en geeft het stokje in één vloeiende beweging door aan de langste van het stel, Ruben Jansen. Als hij eenmaal op gang is kun je Usain Bolt heten, maar ook die haalt hem niet meer terug. Met een noodgang stormt hij af op Sven Meinen. Svenj is blijkbaar niet helemaal tevreden over zijn geweldige 800m en neemt voor zichzelf wraak op deze estafette. Je weet niet wat je ziet. Hij gaat zo hard dat het kunststof onder hem begint te roken. De slotloper staat al klaar. “Ja” roept Sven en Jop slingert zijn motor aan. Met de precisie van een Zwitsers uurwerk slaat Sven het stokje bij Jop in zijn handen. In een perfecte stijl, waar heel de tribune met open mond naar zit te kijken, klaart Jop het klusje. Het viertal komt als tweede over de streep! Zilver! Wat een ongekend resultaat. En laten we dan ook nog even naar de klok kijken: 48,95 seconden, ruim anderhalve seconden onder de oude toptijd uit 2004. De blijdschap is onbeschrijflijk. Een fantastisch resultaat voor het kwartet dat er zo keihard voor heeft gewerkt, dik verdiend. Een prachtige afsluiter van een piekfijn weekend. (EW)