Trainingsloop Viking Experience Rondes

De deelnemers aan de Viking Experience rondes

Naast alle evenementen die wel doorgaan was er afgelopen weekend eentje die die helaas niet doorging. Door te weinig inschrijvingen kon de stoomtrein niet afgehuurd worden en moest de Viking Steamtrail afgezegd worden. Als alternatief besloot ik met een groepje de Viking Experience rondes te gaan lopen op de Veluwezoom/Posbank. Twee of drie rondes van zo’n 10 km lang met behulp van GPS door grofweg hetzelfde gebied als de Steamtrail zou toch ook een mooi loopje zijn.

Via mijn app groepen en Facebook hadden zich meer dan tien liefhebbers opgegeven, AVA-maatjes en leden van de groep waar ik zaterdags regelmatig mee op de Lochemse Berg loop. Een mooi overzichtelijk aantal om mee over de kleine paadjes te rennen. De helft zou twee rondes lopen en een aantal in principe drie, maar dat was afhankelijk van hoe het zou gaan. Helemaal prima, doordat we bij het Paviljoen zouden starten en stoppen was er bovendien ook nog de mogelijkheid om na afloop een lekker bakkie koffie met wat lekker te doen.

Het was nog heel rustig op de parkeerplaats toen we aankwamen. De drukte waar de kranten enige tijd geleden vol van stonden was ver te zoeken. Een paar wandelaars en nog een groepje sporters was zo’n beetje alles wat er te zien was. Nu was het ook niet super mooi weer, maar het was ook zeker niet slecht. Perfect weer om te lopen zelfs, lekker fris en droog. De herfst was al wel wat zichtbaar in het verkleuren van de bladeren, maar lijkt dit jaar wat laat door te zetten.

Het eerste rondje begon rustig. Al kletsend met zijn allen het bos in en even in het ritme komen. Dat ritme vinden was niet makkelijk aangezien de heuvels elkaar snel opvolgden. Op en af, op en af, geen stukje vlak in deze ronde. Wat er wel aan ritme ontstond werd na een paar kilometer al weer onderbroken doordat Ingrid de enkel even flink verzwikte. Na wat krachttermen, die alle wild in de omtrek verjoegen, en een stukje rustig wandelen liepen we weer verder. Het bos lag er goed bij, de paadjes voerden ons door velden met afgestorven varens en paddenstoelen staken overal hun kop boven de grond. Op sommige plekken waren duidelijk sporen te zien van zwijnen maar we zagen eigenlijk helemaal geen wild. Zelfs de hooglanders en de pony’s lieten zich in de eerste ronde niet zien. Wel een kudde schapen, maar dat is natuurlijk geen wild. Heel af en toe zagen we nog wandelaars of een eenzame hardloper, maar verder hadden we het bos helemaal voor ons alleen.

Na een korte pauze bij de auto begonnen we met ronde twee. Hier mochten we een stevig stuk redelijk mul zand overwinnen. Dat dit mulle pad door prachtig heidegebied liep viel sommigen bijna niet meer op door de worsteling met het zand. Helaas was er geen spoortje paars meer te bekennen, maar daardoor eigenlijk ook geen toeristen. We genoten volop van de uitzichten op de toppen (als we eenmaal bovenaan waren) en de afwisseling van heide en bos. Eindelijk kwamen we ook de pony’s tegen en een paar koeien in de buurt van de Carolinahoeve. De befaamde Koningslaan zat er uiteraard in, eigenlijk vele pareltjes natuurgebied.

Heuvelop deden we het inmiddels al wat rustiger aan en de hoogtemeters begonnen wat door te drukken. Maar de sfeer zat er nog goed in. Lekker gemoedelijk kletsend en met volop aandacht voor de mooie natuur maakten we de ronde af. Met de tweede ronde hadden we er ongeveer een halve marathon opzitten, hoewel de diverse horloges het niet eens konden worden over de juiste afstand. Op de parkeerplaats splitste de groep zich in een klein groepje die nog een gedeelte van de derde ronde gingen doen en de rest die het wel goed vond en naar de koffie ging.

Een paar lopers die eigenlijk de derde ronde wilden doen konden de reuk van de koffie niet weerstaan en dus bleven we met drie personen over voor de laatste ronde. Deze gingen we niet helemaal doen, maar met een afkorting zouden we op een kleine 30 km uitkomen en dat was voldoende voor de huidige vorm. Want ook bij ons ging het niet meer vanzelf, zeker het weer opstarten na even rust te hebben gehad was even lastig. Stramme hamstrings werkten niet echt mee. Maar na een paar kilometer over de heide ging dat wel weer.

Om de route af te korten pakten we een prachtig binnendoor paadje door het bos dat uiteindelijk een deel van een MTB route bleek te zijn. Gelukkig kwamen we maar een handjevol fietsers tegen en die waren vriendelijk genoeg. Meer ontzag hadden we voor een wilde zwijnen familie die vlak voor ons besloot over te steken. even afwachten wat er zou gebeuren. Op een meter of twintig afstand bleven ze staan kijken tot ze na een paar minuten knorrend het bos inliepen. Mooie beesten wel, maar ik heb er minder vertrouwen in dan in zo’n Hooglander hoewel die veel groter is.

Uiteindelijk hadden we na ruim 29 km de parkeerplaats weer bereikt en konden we met droge kleren aan even gaan genieten van ons welverdiende bakkie koffie. Het was weer een mooie trainingsloop. Prachtig gebied, leuke groep mensen, wat wil je nog meer. Op naar de volgende trainingsloop, eens kijken waar we dan weer heen gaan. (bron)

Andre Bleumink