 |
| Gerdy Hoornenborg Hardlopen: Een parallel met
het leven? 13 nov 2021 Boekeldercross: Ik
schrijf als bijschrift op Strava bij mijn 10 km-run: glad parcours, lekkerder
gelopen dan vorige week, maar slechtere tijd. Stiekem baal ik toch een beetje,
want tijdens mijn race had ik eindelijk weer een beetje het gevoel dat mijn
beentjes weer bijna de oude zijn na mijn toffe marathon drie weken geleden.
Eigenlijk voelt het als: “operatie geslaagd, maar patiënt overleden”. Concluderend dat het niet aan mijn
inzet lag, benen ook niet, de supermotiverende aanmoedigingen van Avajanen ook
niet. En toch bleef de beloning uit. Ik kan natuurlijk de regen die vannacht
viel de schuld geven, omdat het parcours daardoor superzwaar was of mijn
ingeschatte Haas GW die deze week ook niet zijn beste aanloop had en helaas
achter me bleef lopen. Tja.. Sometimes you win, sometimes you lose. Nog zo’n situatie: Zoonlief die
vandaag na zijn twee kilometer op de Boekeldercross huilend in mijn armen valt,
omdat hij zich helemaal over de flos had gesprint aan het eind. En ik denk
ach.. Moet hij al verplicht meedoen aan de Boekeldercross (doordat tie lid is
van AVA’70 en ik vind dat hij dat aan zijn stand verplicht is) en dan moet hij
ook nog de eindsprint inzetten omdat zijn zus, buurmeisje en mama langs de kant
staan te aanmoedigen… Zegt zoonlief net 5 minuten geleden tegen mij (lekker liggend op
de bank in zijn onesy): “Ik ben blijer dan blij dat ik toch maar ff 10.00 min
heb gelopen, mama!!”. Kortom: Soms moet je diep gaan om te bereiken waar je in
geloofd. Helaas komt er aan de Boekeldercross
vandaag al een eind…Mijn deja vu van eerdere corona fasen komt weer naar boven.
Ik denk aan zo’n 1.5 jaar geleden: Kijk je uit naar en train je toe naar een
marathon en is het volgende moment de werkelijkheid anders door een lockdown. Wat
gebeurt er bij mij? Een zwaar moment van teleurstelling, mindset bijstellen en
weer een nieuw doel stellen. Zo ook vandaag: want stiekem was mijn plan voor
vandaag en volgende week om die Boekeldercrosscompetitie als tweede dame 40+ te
eindigen met ruime achterstand op donderdagavond loopvriendin Annemarie. Tjonge
jonge… wat zit die in een lift zeg! Heerlijk om te zien hoe ze zichzelf iedere
week verbeterd!. Jan te Brake junior spreek ik
na afloop van mijn loopje bij de finish vandaag: Jan zegt: “Wat mooi dat we
toch maar mooi Rotterdam mochten lopen hé”. Ik knik, want die ervaring neemt
niemand ons af. Net zoals vandaag. Fantastische entourage, fijn publiek,
enthousiaste vrijwilligers en gewoon lekker mogen rennen. Uiteindelijk gaat het
om mooie herinneringen samen maken, toch écht wel vele malen belangrijker dan
een pr of podiumplaats. Ps. Ik zeg overigens niet dat
een pr niet belangrijk is. Rotterdam i’ll be back! Gerdy Hoornenborg |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten