Uit de oude doos: Enschede Marathon 75 jaar

Om als Nederlander mee te mogen doen, moest je een tijd onder de 3 uur hebben gelopen!

Vandaag staat de Enschede Marathon op de kalender. 12.000 deelnemers, waaronder 1600 op de hele marathon, vieren dan 75 jaar Enschede Marathon. Sinds de eerste editie in 1947 is er veel veranderd. Over hoe het vroeger ging vertelt Rinus Groen uit Apeldoorn, hij neemt ons mee naar de editie van 1979. Een editie met een voor hem bijzondere afloop.

1979 was het jaar dat Rinus Groen, op 23-jarige leeftijd, voor de eerste keer deelnam aan de Enschede Marathon. ‘De marathon werd toen één keer per 2 jaar verlopen en gold ook als Nederlands kampioenschap. Om als Nederlander mee te mogen doen, moest je een tijd onder de 3 uur hebben gelopen en binnen de 3 uur en 15 minuten kunnen finishen. Ik had 3 keer onder de 3 uur gelopen en mocht dus starten. Start en finish waren toen in het Diekman stadion van Enschede’, vertelt Groen.

In Enschede liepen in die tijd de beste lopers van de wereld, buitenlandse lopers liepen op uitnodiging. Allen moesten zij vooraf een gezondheidsverklaring met de wedstrijdarts doornemen. Voor de start moest iedereen zich opstellen op het middenveld achter de vlag van zijn land en werd het Wilhelmus gespeeld. Daarna werden alle lopers naar het startpunt op de sintelbaan geleid en volgde het startschot. In 1979 ruim 42 kilometer hardlopen, in een tijd waarin ontwikkeling van sportkleding en schoeisel nog in de kinderschoenen stonden. Onderweg waren er verzorgingsposten met slechts water, sinaasappel en banaan. Alleen in de dorpen die onderweg gepasseerd werden stond publiek. Tot 1980 liepen er geen vrouwen mee.

Groen: ‘Veel kan ik me niet meer herinneren van mijn eerste deelname, maar wat in mijn geheugen gebrand staat is het 35 kilometer punt. Dat moest binnen de 2 uur en 30 minuten gepasseerd zijn. Ik passeerde dat punt net binnen die tijd, maar achter mij reed een rode dubbeldekker bus dwars op de weg en zo werden de lopers die te laat waren daar uit de wedstrijd genomen. Er waren lopers die zelfs onder de bus doorkropen om te kunnen finishen. Maar met de woorden: "Uw nummer is genoteerd, u bent gediskwalificeerd", berusten ze in hun lot.’

Maar Rinus Groen mocht zijn marathon vervolgen en liep zelfs korte tijd als laatste. Net voor het stadion haalde hij toch een andere loper in en besloot samen met hem als hekkensluiter de marathon uit te lopen. ‘In het stadion aangekomen gaf deze loper me een duwtje en zei: ‘Jij bent nog jong, ga jij maar.’ Luid toegejuicht door het vele publiek in het stadion versnelde ik en kwam als één na laatste binnen in 3 uur en 7 minuten. Pas later hoorde ik dat de rode lantaarnprijs een kleurentelevisie was. Of hij dat wist zal voor mij altijd een vraag blijven.’ (bron)