Geweldige prestatie Mirjam Lammers op Ironman in Hamburg

Mirjam Lammers

De Ironman vanaf de zijlijn 

Afgelopen weekend met Mirjam Lammers mee geweest naar Hamburg, waar zij op zondag de IRONMAN ging doen. Ik was ter opluistering, ondersteuning, tasjesdrager en supporter het hele weekend mee. Vrijdagmorgen na de koffie en het afscheid van de mannen zijn we vertrokken naar Hamburg waar we rond 16 uur na een extra rondje door de stad ons hotel vonden. Na incheck, de koffers en fiets naar de kamer gebracht op de vijfde verdieping. Toen de stad in, zodat Mirjam zich kon registeren. Even zoeken, niks leek er nog op dat hier over 2 dagen een groot evenement zou plaatsvinden. Maar uiteindelijk vonden we de incheck tent. Een mooie rugtas rijker en de tasjes voor de spullen tijdens de wedstrijd en de startnummers en stickers, konden we op naar de pasta party. 

Op tijd naar bed en de zaterdag rustig besteden. Na heerlijk ontbijt terug naar de kamer. Terwijl ik rustig een boek kon lezen, was Mirjam druk om alle tasjes te vullen met de juiste spullen. Na de middag weer richting de stad om de fiets en de tasjes klaar te zetten in de wisselzone. De wisselzone was opgebouwd maar op de dranghekken na die al klaar stonden om rond gezet te worden nog steeds niet het idee dat hier morgen een IRONMAN ging plaatsvinden. Ergens nog wat gegeten, Mirjam uiteraard weer pasta en terug naar het hotel. Op tijd op bed. Na  een oude Amerikaanse film, nagesynchroniseerd in het Duits, te hebben gekeken, ging de tv en lamp uit. 

Zondagmorgen om 4.20u gaat de wekker. Ik ga naar beneden naar de receptie om das fruhstuck box op te halen. Echter de beste man van de receptie weet nergens van en nee ze hebben kein brutchen. Gelukkig hebben we nog 2 krentenbollen, met enige moeite en een flesje water werkt Mirjam deze weg. Tegen 5 uur lopen we weg bij t hotel. Het uitgaanspubliek zwalkt nog over straat en de zwervers slapen nog in de portieken. De bidons met gelletjes en water worden op de fiets geplaatst, bandjes gecheckt, wetsuit wordt aangewrongen (daarom vind ik zwemmen niks) en ze is er klaar voor. Haar IRONMAN! 

Om half zeven begint de rolling start. Mirjam gaat om 7 uur het water in. Ik ga terug naar het hotel om te ontbijten. Anderhalf uur denkt ze er over te doen, dus zorg ik dat ik met een uur weer terug ben. En ja hoor na 1 uur en 20 minuten komt ze vrolijk het water uitgerend. Op naar de wisselzone om de fiets te pakken. En wat voor wisselzone, die is wel een km lang. Maar goed dat ik de hardloopschoenen aan heb, ren er langs op om op tijd te zijn als ze op de fiets springt. Dat lukt. Op naar 180 km fietsen. Het zijn 2 lussen van 90 km. Op km punt 18 ga ik staan om haar aan te moedigen. Het parcours gaat voor ons hotel langs. Dus zorg dat ik op tijd ben om haar bij km 88 en 105 opnieuw aan te moedigen. Dan is het wachten tot ze binnenkomt van het fietsen. Tijd voor mijn lunch op een bankje, in de schaduw werk ik mijn koffie met broodjes weg terwijl ik vast begin met dit verslag. Op tijd naar de finish van het fietsen. Netjes volgens schema komt ze binnen. Nog 1 onderdeel te gaan. Maar eerst weer door de ellenlange wisselzone. Dus sprintje voor mij om op tijd bij de start van het loopgedeelte te zijn. Weer gelukt. 

Lachend begint ze aan haar marathon. Ik ben nu al trots. 4 rondes moet ze lopen. Bij de 9 km zie ik haar, ze lacht…. Maar niet van harte. Bij 10 km stopt ze even bij me. Zwaar, ik weet niet of ik het ga halen zegt ze. Ik zeg rustig verder gaan en ze dribbelt al weer verder. Bij de doorkomst van ronde 2 zie ik dat ze zich herpakt heeft. De duimpjes gaan omhoog. Uitlopen dat gaat ze doen. Ze heeft het zwaar maar bij doorkomst ronde drie zegt ze: maar uitlopen ga ik hem. Ik ga naar de finish toe, wat een spektakel. De rode loper is al uitgerold. Nu wachten op Mirjam. Dan hapert de tracker, waar blijft nou die doorkomst tijd van de 40.2 km? Daar had ze toch al moeten zijn? Net als ik denk, het zou toch niet, komt ze er aan met een grote glimlach. Ze heeft het gewoon gefixt. En dan klinken de magische woorden door de speaker: Mirjam Lammers, you are an IRONMAN!! 

Wat een superprestatie, zo trots!! Na even gezeten te hebben, halen we de fiets en tassen weer op. Op terugweg naar hotel haal ik een menuutje bij de MacDonalds voor haar die ze op de hotel kamer smakelijk naar binnen schrokt. Ik geloof dat ze de hele nacht klaarwakker is geweest, nog vol van de adrenaline. Maandag springt ze uit bed alsof ze niks bijzonders heeft gedaan. Dus wat die mensen die een hele marathon hebben gelopen nou klagen, over alles doet zeer en kan geen trap op- of afkomen, je moet gewoon eerst 3,8 km zwemmen en 180 km fietsen en dan pas aan de marathon beginnen. Mirjam, ik heb genoten van dit weekend, gaaf om erbij te mogen zijn. Topper! 

Linda Scholten