Verslag van de Steamtrail in Dieren

Eric voor de stoomtrein

Afgelopen zaterdag, Steamtrail dag! 

Dit evenement georganiseerd door Viking outdoor met als boegbeeld Peter Taai, en gesteund door een team van geweldige en enthousiaste vrijwilligers heb ik nu zelf ook eindelijk kunnen lopen. Na een aantal jaren van niet kunnen meedoen ivm andere evenementen, afspraken en blessure-gedoe had ik me opgegeven voor een “veilige” 15km. 

Maarrrrrr, Eric zou Eric niet zijn als dat verstandige en veilige (je moet je reputatie tenslotte wel hoog houden….) twee weken voor de start niet overboord zou worden gegooid en ik toch maar een mailtje naar de organisatie heb gestuurd of ik nog kon switchen naar de 25km. Dit was geen enkel probleem, dus zaterdagochtend om 8:15 uur in de auto op weg naar Dieren om dit evenement te gaan ervaren. 

De ontvangst was zoals gewend bij deze organisatie weer enthousiast en goed georganiseerd. Klokslag 10:00 uur zou de trein vertrekken en iedereen ging ruim op tijd richting de stoomtrein van de “Veluwsche Stoomtrein Maatschappij” om daar nog de nodige foto’s te maken van deze indrukwekkende locomotief. Nadat iedereen een plekje in de rijtuigen had gevonden ging het op weg. Van het geluid van de loc kreeg je binnen niet veel mee door het kletsen van de passagiers, iedereen kletst met elkaar ook al heb je elkaar nog nooit gezien. Heerlijk ongedwongen zoals het er bij trailruns  eigenlijk altijd wel aan toe gaat. Ook was ik door een paar mede lopers weer gespot op de foto op de bus van de organisatie.

Na 25 minuten was het de beurt aan de lopers van de 15 kilometer om de trein te verlaten en hun weg terug naar Dieren aan te gaan vangen. Na nog eens 25 minuten mochten de lopers van de 25 en 35 km de trein in Beekbergen verlaten om na de toespraak van Peter op weg te gaan. 

Na een onontkoombaar stukje asfalt mochten  we het bos in. Opvallend was dat tot een kilometer of 10 het deelnemersveld nog redelijk bij elkaar bleef. Daarna werden er door de diverse groepjes een eet/drink/plas pauze ingelast of foto momenten gepakt. Er was ook genoeg te zien onderweg. De hei was prachtig van kleur, mooie doorkijkjes tussen de bomen en zelfs een schaapskudde waar je tussendoor liep. Het landschap wisselde continu af en het ging over van asfalt paadjes naar mul zand, bosgrond, keien paden en (zand)heuvels. Wat wel opviel was dat je soms het idee had dat het al herfst was doordat de bomen al hun blad laten vallen door de droogte. Dit alles onder een (in het begin heerlijk, maar later “bolleheite”) warme zon. 

Uiteraard was ik weer iets te voortvarend van start gegaan. Maar ja, het gaat zo lekker….  En rond de 14km begon de twijfel toe te slaan of ik wel de goede keus had gemaakt voor de 25km. Mijn benen wilden voor geen meter meer, maar toen iemand mij inhaalde en zei dat het “vals plat” wel lang aanhield kwam het besef dat het waarschijnlijk daar aan lag. Dus onderweg een paar keer rustig gewandeld en genoten van de omgeving. En na bij de verzorgingspost even rustig de tijd te hebben genomen ging het een stuk beter. Tot kort voor de finish mijn hamstrings en kuiten het eigenlijk wel mooi geweest vonden en ik zelfs 500 meter voor de finish nog even moest wandelen om kramp te voorkomen. 

Na de finish werd je ontvangen door een ehbo’er met een gigantische koe-bel en Peter die de lopers feliciteerde met een high five en compliment met je prestatie. Daarna nog even gerelaxed in het gras naast de finish met een Radler en weer moe maar voldaan terug naar de achterhoek. Moet wel zeggen dat ik erg blij was met de cruise control in de auto en kramp dreigde elke keer als ik de koppeling in moest trappen. Al met al weer een vinkje bij een trail die nog op de verlanglijst stond en weer een stap dichterbij de Taunus Trail in januari. (bron)

Eric Hoogerbrug