Verslag van de Slangenburgtrail in IJzevoorde

Andre, Bianca en Angelique bij de parkeerplaats van kasteel Slangenburg

Kasteel de Slangenburg en het omliggende landgoed is een verborgen pareltje onder de rook van Doetinchem. Survivalgroep Jan in ’t Touw organiseert tegenwoordig de Slangenburgtrail en ook dit jaar was ik weer van de partij. In de voorbereiding voor de 40 km trail van de DEO loop hadden Angelique, Bianca en ik het snode plan om eerst even een rondje extra te lopen en meteen daarna de 21 km te doen. Rik zou eerst ook mee maar was zo verkouden dat hij zich beperkte tot de 21 km. Ook een flink aantal AVA, LVG en zaterdagmorgengroep Barchem loopvrienden hadden zich opgegeven voor de verschillende afstanden.

’s Morgens vroeg kregen we nog een mailtje van de organisatie dat de parkeerplek anders was geworden, maar wij waren zo vroeg aanwezig dat zelfs de organisatie er nog niet was. Dus konden we mooi op het parkeerplaatsje van de Pokkershutte zelf parkeren. Dichterbij kan niet…. Het was stralend weer, maar wel flink koud. Het kwik kwam maar net boven nul en er stond een windje dus voelde het dik onder nul. Voor het eerst de winteruitrusting weer aan. Lange broek, windjack, extra laagjes, buffs, van alles werd er uit de tassen getoverd voor de start van onze proloog.

We liepen alvast een stuk van de route, de lintjes hingen er toch al. Ik had voor de zekerheid wel mijn handheld bij me, want op een gegeven moment moesten we toch afsnijden om op tijd bij de start te zijn. Na een paar minuten bibberen begon ik al wat warmer te worden, maar het was nogal een verschil of je in de zon en uit de wind liep of juist vol in de wind en in de schaduw. De jasjes bleven dan ook gewoon aan, hooguit af en toe de rits los. We liepen heerlijk te genieten met zijn drieën. Af en toe passeerden we wat wandelaars, maar verder was het stil in het buitengebied.

Uiteindelijk waren we na een dik uur en 11 km op de teller weer terug bij de Pokkershutte. Inmiddels was het daar al een stuk drukker, hoewel het nog lang niet vol was. Een gezellige sfeer hing er al en onze loopmaatjes waren er inmiddels ook al. Nog heel even het windjack wisselen voor een mouwloos windstoppertje omdat het toch wat warmer was geworden en toen was het al bijna weer tijd om te starten. Er zou gestart worden in groepjes per vijf minuten. Tijd was niet belangrijk en een podium was er ook niet, dus om niet te koud te worden liepen we met zijn drietjes al vast weer weg.

Of het nu kwam omdat de wedstrijd nu begonnen was of doordat er nu meer lopers waren weet ik niet, maar het tempo lag nu iets hoger. Mijn schuld overigens, maar de dames klaagden (nog) niet. Het eerste stuk hadden we natuurlijk al gezien, maar was wel zo mooi dat dat niet vervelend was. Pas na een km of vijf kregen we nieuw terrein onder de voeten. Het bos lag er trouwens prachtig bij in de ochtend zon. Nog volop herfstblad aan de bomen en op de grond, een plaatje gewoon. Af en toe werden we ingehaald door snellere lopers die later gestart waren, maar we zagen niet heel veel lopers.

Net voor het tien km punt was de verzorgingspost. De dames van de post stonden behoorlijk te vernikkelen, maar ze deden het zichtbaar met plezier. Dat gold overigens voor alle posten die her en der in het bos en veld stonden om ons de goede kant op te wijzen. Ik had wel een beetje met ze te doen, uit ervaring weet ik hoe koud je het kunt krijgen als je ergens op een post staat in de winter. Vanaf hier kwamen we ook regelmatig lopers van de kortere afstanden achterop (of we werden er door ingehaald), dus werd het wat levendiger op de route.

De tweede helft van de route werd het lopen wat moeizamer, niet gek natuurlijk als je een proloog doet. Maar we konden het ritme nog aardig vasthouden en we lieten vooral de moed niet zakken. Af en toe een grap uitwisselen met andere lopers en steeds blijven genieten van het bos. Qua ondergrond was het vrij makkelijk lopen, goed begaanbare paden en heel weinig modder. Dat maakte het natuurlijk een stuk makkelijker om in het ritme te blijven.

Toch nog onverwacht snel waren we weer bij de finish. Inclusief de proloog hadden we ruim 30 km gelopen. Niet eens echt langzaam, dat geeft de burger moed…. Het douchewater was zelfs nog warm en dat was wel heel lekker. Ook lekker was de goedgevulde erwtensoep die gewoon bij de inschrijfprijs inbegrepen was. Lekker bakkie soep en gezellig even nakletsen. Heerlijk om zo een evenement af te sluiten met je loopvrienden. Ik denk dat we volgend jaar gewoon weer aan de start staan.