Verslag van de 15e late Kerst te vroege Nieuwjaarsloop

Het prachtige statieportret

Tradities moet je vooral koesteren, daar zijn we in coronatijd wel achter gekomen. Je mist het pas, als het er niet is… Gelukkig kon dit jaar de Late Kerst, Vroege Nieuwjaarsloop weer doorgaan en deze trainingsloop is voor velen een lekker sportief momentje tussen de verplichte feestdagen in.

De verzamellocatie was aan de Blekkinkhofweg en op het moment dat je dit te horen krijgt, kun je gelijk Google Maps er wel bij pakken, want dit leg je niet zomaar even uit. Echter, de boerderij van de familie Derksen, die als gastheer en dame fungeren, vormt als het ware de poort van het Woold. We hebben het dan dus gelijk over één van de mooiste natuurstukjes van Nederland. Als hardloper, wandelaar en mountainbiker is het hier puur smullen geblazen. Dik 30 dravertjes gaven act de présence en het gezelschap kende vele kleuren en smaken en dat is natuurlijk altijd leuk en gezellig. Er kon een keus gemaakt worden uit een korte variant van 8 kilometer of een extra lus, zodat de lengte met 4168 meter uitgebreid werd.

Na het statieportret, waarvoor sommigen hun uiterste best deden om zich zo voordelig mogelijk af te laten drukken, ging het peloton op pad. Typisch Wooldse paden als de Bosweg, Heurntjesweg en de Kreilweg werden aangedaan. Puur natuur met overal het gekwetter van vogels en getrippel van konijnen en hazen. Je moet hier overigens wel oog voor hebben, want goed uitkijken waar je loopt is eigenlijk wel een eerste vereiste. Een overstekende boomwortel of een laag hangende tak kan je uit het niets zomaar een hoop malheur op gaan leveren. De gekleurde sliert lopers slingerde zich gestaag door het Wooldse land en bij het 6 kilometerpunt valt de club uiteen. Een bewuste keuze overigens, waar elke deelnemer zelf verantwoordelijk voor was. 

Pure nostalgie en een prachtig stukje geschiedenis is natuurlijk de passage van de Oude Bocholtsebaan gevolgd door de Droppersweg, die is vernoemd naar de gelijknamige Scholtenboer, die hier in de 16^e eeuw grootgrondbezitter was. Het verhaal wil dat in het hoofdverblijf van de roodharige, stoere eigenaar het allereerste bordeel van Nederland was gevestigd. Uiteraard is dit nergens terug te vinden in de geschiedenisboeken, want het zou gelijk een smet zijn op het blazoen van Neerlands mooiste buitengebied. 

De stal kwam langzaam maar zeker weer in zicht en dus werd er nog snel even een hijs aan het tempo gegeven om de score op Strava ook kwa tijd nog even op te leuken. Op het erf was het al best gezellig en dat was zeker het geval in de grote schuur, die dienst deed als kleedkamer, vergaderruimte, evaluatiehol en clubhuis. Multifunctioneel dus en het aanbod op de tafels was hier volledig op aangepast. Koffie, thee, appelcake, chocotaart, bosbessenvlaai, witte broodjes, krentenbollen…. Noem het of het was er. Gezeten op bankjes of ne bolle holt, werd er nog gezellig nagekeuveld over deze bijzonder fraaie Late Kerst, Vroege Nieuwjaarsloop. Draven en slenteren door het Woold is weer een absolute aanrader gebleken. (FR)