donderdag 4 mei 2023

Scholtenpad 5e etappe: Miste en Bredevoort

Frank, Theo en Geert
De 8 dagwandelingen van het Scholtenpad zijn tussen de 19 en 23 km lang, voeren door de fraaie buurtschappen van Winterswijk en gaan zoveel mogelijk over onverharde paden. Het gaat om 7 rondwandelingen en één wandeling van station naar station. Het doet het stadje Bredevoort aan en verder de buurtschappen rond Winterswijk zoals Woold, Kotten, Corle, Ratum, Brinkheurne, Miste, Huppel en het dorp Meddo. Daarnaast ook de kerkdorpen Vragender en Lievelde in de gemeente Oost Gelre. We willen proberen om ieder kwartaal één van deze tochten te gaan lopen.

Scholtenpad 5e etappe Miste en Bredevoort: donderdag 4 mei 2023 (22.7 km)

Lentekriebels

Soms kunnen dingen zo lekker samenvallen en dit gebeurde bijvoorbeeld op 4 mei jl. We hadden onze 5e etappe gepland van het Scholtenpad en nu wil het toeval, dat juist op deze dag de zon geweldig haar best deed en het zowaar de eerste echte “korte boksendag” was dit jaar. Logisch natuurlijk dat de stemming in de auto op weg naar het startpunt al geweldig was. Even na 10 voor half negen stonden we op de parkeerplaats bij de watermolen van Berenschot klaar voor vertrek. Het moet gezegd… alles wat onderuit de opgerolde broekspijpjes kwam, zou zeker niet in de prijzen vallen. Foi, wat een melkflessen… Afijn, het protocol wees een traject van dik 23 kilometer aan, dus er was geen tijd te verliezen…...

Het was lekker rustig op de eerste 400 meter, maar daarna werden we direct overvallen door een zwerm zwarte Wooldse steekvliegen. Een totaal onverwachtse aanval, die nergens aangekondigd stond. Nauwelijks van de schrik bekomen was het al tijd voor het volgende hoogtepunt, want er stond op 10 voor 12 in het weiland een ree te grazen, maar die hield gelijk op toen het Aaltense trio voorbij kwam sloffen. Schrikken deed het beestje eigenlijk nauwelijks, maar toch hadden we het idee, dat onze beentjes in de gaten liepen. Inmiddels waren de eerste kilometers al voorbij, toen er alweer een kleine discussie ontstond die voor enige opschudding zorgde.

Niet echt goed zichtbaar, stond een tweetal naar ons te gluren. Theo, vogelspotter bij uitstek, was overduidelijk: twee ganzen, hoog op de poten. Geert en Frank lachten zich een kriek natuurlijk, maar konden eigenlijk ook niet aangeven, wat het dan wel moest zijn. Het bewoog ietskes, maar dat leverde ook al niet direct bruikbare informatie op. Om niet gelijk in de beginfase gezeik te hebben, kreeg Theo maar het voordeel van de twijfel. Temeer hij zo onnoemelijk in dit soort discussies kan blijven hangen. Inmiddels werd Corle al bijna aangetikt, toen ons van voren een jonge hinde tegemoet kan lopen. Als hardlopers pur sang, kijk je dat al snel naar de loophouding, de armbewegingen of de knie-inzet. De oudste van het stel, zat echter vooral naar de moves van het shirt te kijken en merkte op, dat het hardlooptalentje waarschijnlijk zo uit bed kwam, want alles danste los in de wei. Natuurlijk een opmerking waar de nestor de lachers wel op zijn hand kreeg.

Inmiddels kregen we hoog bezoek, want de koekoek meldde zich. Het is altijd lastig te achterhalen waar het geroep exact vandaan komt, maar de begroeting aan ons adres was luid en duidelijk. Het beessie hield ons wel goed in de smiezen, want hij of zij bleef maar roepen. Inmiddels was de Slingeplas bereikt en dat is toch voor een natuurliefhebber puur genieten. De waterplas staat boordevol en een keur aan watervogels liet zich zien en horen. De waterpret is enorm en dat is duidelijk te horen.

Om de historische kennis wat op te krikken, wordt het vestingstadje Bredevoort volledig doorkruist. Met name Geert blijkt een schat aan historische kennis te bezitten en als de helft van wat hij uitkraamde op waarheid berust, is dit een enorme verbreding van informatie voor de volgelingen van deze dag. Geert kennende, heeft hij altijd een rijke fantasie, maar als je zo weinig van geschiedenis weet als Frank, geloof je alles en iedereen, dus zelfs Wevers. Al lopende kregen we alle drie toch sterk de indruk, dat we grote gedeeltes van de route al eerder hadden gezien, dan wel gelopen. Best aannemelijk natuurlijk, want de Haart werd bereikt en als vervente dravers, behoort dit fraaie stukje Aalten toch wel tot de favoriete trajecten.

Hoogste tijd voor (weer) een pauze en al smikkelend en smullend werden de laatste nieuwtjes en berichten op facebook gedeeld. De klok wees inmiddels aan dat de middag zijn intrede had gedaan en duidelijk was, dat de 20 graden eindelijk weer eens werd aangetikt. De beentjes begonnen zowaar al iets bij te kleuren en de stemming was en bleef opperbest met nog enkele kilometers voor de boeg. Duidelijk was al dat ook deze etappe nauwelijks problemen opleverde voor het wandelende trio en dat er nog zeker geen slet zat op het gestel. Met name Theo voelt zich als een vis in het water, maar dat is natuurlijk ook wel logisch gezien zijn verleden als stoere padvinder. Hij kan zo onwies genieten van al het moois dat de natuur te bieden heeft, dat hij opvallend vaak met de zakdoek door de ogen wrijft. Hoe mooi is dat?

De 5e etappe werd afgesloten met het mooie aantal van 23,23 kilometer (heel iets verlopen) op de teller en dik 5,5 uur genieten op een mooie donderdag in mei!              

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum

vorige etappes

Geen opmerkingen:

Een reactie posten