Gehampel in de hitte

De groep loopt in de richting het Kleuverspad

Er zijn van die dagen, dat alles net even niet op de plek valt. We schrijven zaterdag 17 juni en de mussen vallen al enkele dagen uit de dakgoot en overal worden de hitte-protocollen uit de kast gehaald. Bij AVA`70 werd besloten om de trainingstijden lichtelijk aan te passen en zo startte de A-B-selectie deze ochtend hun looprondje om half 9. Koersdirecteur was Ingrid van Zolingen en haalde in haar openingswoordje twee zaken aan, die vandaag centraal zouden staan, namelijk een easy tempo en vooral blijven praten. Niet geheel toevallig grootse specialiteiten van haarzelf, maar dit terzijde. Een ijzersterk gezelschap stond in de startblokken om er een hele fijne training van te maken en goedgemutst ging het clubje dravers op pad. De stemming was prima, de vogeltjes die nog leefden zongen het hoogste lied en overal stonden de watersproeiers al te draaien. De temperatuur was nog behoorlijk aangenaam en dat was een mooie meevaller.

Toch moest de groep al na een kilometertje of 2,8 de eerste afvaller genoteerd worden. Wegkapitein Pietje is altijd heel goed bestand tegen de warmte, maar hij blijkt al enige dagen gruwelijk last te hebben van de rondvliegende pollen en het gehoest en geproest werd hem teveel en hij nam het wijze besluit om terug te keren naar de thuishaven. Nauwelijks twee kilometer verder was het volgende voorval. Triathlete Mirjam Lammers vleide ten aarde. Dit verliep eigenlijk dermate soepel en ze stond zo snel weer op haar ranke benen, dat velen het niet eens hebben meegekregen. De schade was vrij beperkt op het lichamelijke vlak, maar emotionele narigheid volgt nog wel eens in een later stadium, dus we blijven haar zeker monitoren. Het begon inmiddels al gloeperds warm te worden en Andre Balke, niet bestand tegen extreme weersomstandigheden koos zijn eigen pad en tempo. Overigens zonder dit mee te delen, dus tot enorme verbazing van velen, stiefelde de krachtpatser ineens aan de andere zijde van het spoor glimlachend voorbij.

Het verwerken van dit soort strapatsen is er niet bij, want bij de beklimming van de Loohuisbosheuvel, was het alweer raak. Of eigenlijk mis. Niemand minder dan Siep van Schepen loste zijn ankers en stuiterde serieus voor de vlakte. Op onwaarschijnlijke wijze wist hij echter zijn val te breken en kwam zijn in 1976 behaald gele band met judo hem ineens akelig goed van pas. Maar poh…. Siepie had serieuze schaafwonden en er ontstond al snel bosgruiseczeem. Gelukkig is de altijd goedlachse draver een taaie en bikkelharde, dus ging hij snel verder, waar hij gebleven was, namelijk het oprakelen van sterke verhalen. En net als je dan denkt dat het meeste gehampel achter de rug is, lazert de volgende voor de grond. Lienke te Brake zag een 2 centimeterdunne boomwortel over het hoofd en smakte met geweld tegen het zand. Het was een flinke dreun en ze bleef ook nog even liggen en dat was zeker niet om uit te rusten. Langzaam kwam ze overeind en had zand op het lijf van kop tot enkel. Foi, wat zag ze dr uut… Afijn, een kleine poetsbeurt later kon de tocht hervat worden.

Het bleef natuurlijk best spannend tot het einde, maar tot opluchting van het hele keurkorps bleef het hierbij. Op het AVA`70-terras werd de schade opgemaakt en volgde de nazorg. Zuster van Zolingen speelde voor gediplomeerde verpleegster en ging eens flink met de kan ontsmettingsmiddel rond. Niemand weet precies wat het is geweest, maar zeker is dat van Schepen zijn onderbeen nooit meer hoeft te harsen, want daar groeit nooit meer wat. Opvallend genoeg waren er veel meer schadegevalletjes, want de muggen hadden ook nog eens toegeslagen, de brandnetels zijn her en der langer dan verwacht en tegen overstekende distels is ook geen loper goed bestand. Onder de douche volgde nog een hele flinke tekencontrole, maar tot op heden is niet gebleken dat hier nog vervolgschade is opgelopen. Al met al is er op deze zaterdagmorgen veel vocht verloren, maar ook is de bloedspiegel hier en daar wat gedaald. Het gehampel in de hitte, heeft in ieder geval de nodige gespreksstof opgeleverd en toen moest het nog 10.00 uur worden. Wat een dag……. (FR)