 |
| Frank Roos Elke donderdagavond vertrekt
om kwart over zeven een groepje lopers vanaf AVA die niet altijd in een vast
stramien willen lopen. Onder de bezielende leiding van Peter wordt er gecrost
door bosjes en singels, langs maaipaden en ook wel eens op plekken waar niemand
ooit komt… Peter weet overal de weg en brengt zijn groepje altijd weer veilig
terug. De Dravers en Vrijbuiters noemen ze zich, daarvoor de Kneuzengroep en
daarvoor mocht het helemaal geen naam hebben. Gezelligheid is troef, maar ook
snoeiharde versnellingen worden op zijn tijd niet geschuwd. Het groepje bestaat uit een
bont gezelschap waarbij, naast Peter, ook Frank R. vaste klant is. Waar de
vrolijke krullenbol (zoals hij zich in zijn stukjes zelf graag omschrijft)
dinsdags nog een strakke discipline hanteert als hij een B-groep begeleid gaat
dat donderdags compleet overboord. De gesprekken gaan overal en vooral nergens
over en de aanwijzingen van coach Peter worden stelselmatig in de wind
geslagen. Eigenlijk hoor je hem de hele tijd boven alles uit, dus luisteren
wordt dan ook moeilijk. Compensatiegedrag voor zijn verantwoordelijke baan bij
Estinea zullen we maar zeggen. Onlangs was Frank R. echter
zomaar een week niet aanwezig, zonder opgave van reden. Enige ongerustheid leek
op zijn plaats, maar na even speuren op de sociale media bij de kids bleken
Frank en zijn Anita al 25 jaar getrouwd te zijn. Afgelopen donderdag werd er uiteraard
gefeliciteerd en belangstellend gevraagd hoe Anita het al die tijd volgehouden
had. Na enig nadenken en tellen kwam Frank tot de conclusie dat hij zoveel
professioneel buiten de deur geslapen had dat het huwelijk misschien eigenlijk
maar 12 ½ jaar telde. Dat verklaarde natuurlijk veel, zo niet alles. Frank had ook een mooi cadeau
gekregen, een prachtig nieuwe Garmin. Dat kwam goed uit want de oude was door
een smakkerd over een stoeprandje net voor het huis flink gehavend. Net als
zijn telefoon en zijn ego, maar dat terzijde. Hij had het blinkend nieuwe ding
echter niet om op de training want hij kon er nog niet helemaal mee uit de
voeten… De eerste proeftraining had hij nl. het gevoel dat het horloge veel te
weinig aangaf qua afstand en snelheid. Handleiding lezen vond hij natuurlijk
overbodig en via de app op zijn telefoon kon hij ook niets want het scherm
daarvan was zo gehavend dat hij het ook niet fatsoenlijk kon lezen. Na enig overleg met de
trainingsmaatjes kwamen we tot de conclusie dat een dergelijk complexe
trainingscomputer misschien wat hoog gegrepen was voor hem, het verschil tussen
kilometer en mijl verklaarde namelijk veel…. Gelukkig bleek dochter Julia wel
genegen om haar vader even digitaal bij te staan om de instellingen aan te
passen. We verwachten dan ook volgende week een glimmend nieuw horloge om
Franks pols te zien. Niet dat hij zich dan wat aantrekt van wat het ding
aangeeft, maar dat is ook weer een ander verhaal... Andre Bleumink |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten