AVA`70 B-selectie zomeravondetappe - deel 9

De groep wordt op de gevoelige plaat vastgelegd door trainer Marco van Rijs

Grenzeloos juweeltje

Je hebt van die avonden, dat alles dik mee zit en dinsdag 15 augustus jl. was er zo eentje. Er stond voor de B-selectie van AVA`70 een hele fijne zomeravondetappe op het programma en de 9e in de reeks. Weg van de vertrouwde roots en op locatie een mooie duurloop afwerken is het programma, waar trainer Marco van Rijs al jaren erg veel punten mee scoort. Deze prachtige zonnige avond moest het allemaal in het Zwillbrocker Venn gaan gebeuren. Op de grens van Nederland en Duitsland, ter hoogte van Groenlo ligt dit schitterend mooie natuurreservaat. Om er te kunnen komen had de goedlachse coach de route beschreven en verduidelijkt met foto`s. Om niets aan het toeval over te laten, had hij toegezegd een zichtbaar AVA`70-bord ter herkenning te plaatsen. Hoe gek kun je het maken? Voor Paula Verwaaijen was dit allemaal nog niet goed genoeg. Zonder haar vertrouwde Tom-Tom besloot ze vanaf Lichtenvoorde zomaar de eerste beste auto te gaan bumperkleven, in de hoop dat dit haar op de gewenste locatie zou brengen. Ze had geluk en bijna juichend stapte ze op de parkeerplek uit haar zwarte bolide. Ook Mart Slotboom stapte inmiddels uit de auto en had zijn ID-kaart in de hand, die hij trots aan iedereen toonde. De fanatieke jeugdtrainer komt niet zo vaak in het buitenland en laat dan in dat geval niets aan het toeval over. Je zult toch maar controle krijgen en niets bij je hebben, zo zal hij gedacht hebben. Inmiddels waren er al meerdere atleten gearriveerd, toen er ook een gammele bak aan kwam ronken met een mountainbike achterop. FC Barlo stapte uit het voertuig en het tweetal had de kop al drijfnat, want in 1978 waren de barrels nog niet uitgerust met een airco.

Net toen van Rijs met zijn welkomstwoord wilde starten, rammelde zijn I-phone. Niemand minder dan Ria Hunting kon het vertrekpunt niet vinden en was totaal in paniek en hyperventileerde bijkans. De coach sprak de atlete vaderlijk toe, stelde de hardloopster eerst op haar gemak en gaf aan om haar tegemoet te fietsen. De verbijsterde atleten die al klaar stonden om te gaan draven achterlatend, sprong hij op zijn mountainbike. Afijn, met Ria aan boord en 8 minuten later dan gepland, ging de ijzersterke groep van start. Blakend van het zelfvertrouwen, namen Geert en Theo direct de koppositie in handen en stonden deze ook niet meer af. Het illustere duo kent overal de weg, tenminste dat zeggen ze, dus liet de rest het er maar op aan komen. Al slingerend ging het gezelschap van Duits grondgebied met een omtrekkende beweging richting het thuisland en genoot van de prachtige natuur. Peter Ligterink was zo verrukt over de fraaie omgeving dat hij van puur genot de grond kuste. De groep hield even stil bij dit bijzondere schouwspel, maar al snel werd de route vervolgd. Opvallend was het feit dat Linda Scholten zich achter de kop van het pelotonnetje had genesteld. Normaliter moet ze helemaal niets hebben van warmte, laat staan hitte, maar de allround sportvrouw had net een fietshoogtestage in Frankrijk afgewerkt en gebuffeld in zeer zwoele omstandigheden. Het heeft haar zichtbaar goed gedaan, want ze liep fluitend mee. Hoe mooi is dat?

Bijzonder was het feit dat Wim “de Sloffert” Rensink ook zijn patta`s had aangetrokken om deze zomeravondetappe te ervaren. Hij zou immers de dag daarna zijn televisiedebuut gaan maken bij omroep Gelderland, dat op bezoek zou komen in zijn Dale. Van enige nervositeit, was echter in het geheel geen sprake en daarom genoot hij dubbel en dwars van de flora en fauna. Tal van dieren werden gepasseerd of liepen zelf in de weg. Ganzen hoorde je, een ree stond te kijken, een eekhoorntje kroop in de boom, konijnen liepen rustig over ons parcours en duizenden muggen dansten op het water. De beste gids aan boord bleek overigens niet de trainer te zijn, maar Rik Delsing, die een boekje open deed over de geschiedenis van het reservaat, de Leemputten en wat al niet meer. Hij ging eeuwen terug in de tijd, toen een enkeling over het water bleek te kunnen lopen en in deze contreien het waterfietsen een populaire manier van verplaatsen bleek te zijn. De kilometers volgden elkaar inmiddels al lekker op en waar hier en daar een fotootje werd gemaakt en het laatste nieuws werd doorgenomen, zorgde Gerjo Wevers er voor dat alles op de camera werd vastgelegd. De goedlachse man van staal zorgt altijd voor mooie beelden, waar later door Marco van Rijs studie naar wordt gedaan en met name wordt gelet op houding, pasfrequentie en de knie-inzet. Zo heeft de coach gelijk weer oefenstof.

Het mooiste van de avond was duidelijk bewaard voor het laatst, toen bij het open water de vogelkolonie werd bestudeerd. En verdomd…. Terug van weggeweest… de flamingo. Niet één of twee exemplaren, maar veel meer. Genieten met een hoofdletter G dus. In het spothok stonden ook enkele cameramensen met lenzen van een meter lengte en de doorsnede van een frisbee, dus dan heb je het wel over echte professionals. Toen de rest van de groep al weer was vertrokken voor de afsluitende 908 meter, kreeg Frank een niet zo erg aardige opmerking van de fotografen naar zijn hoofd geslingerd. Zo gaven ze bijvoorbeeld aan, dat wij toch geen echte hardlopers waren en ook al helemaal geen verstand van vogels hadden. Met die tweede opmerking hadden ze misschien een punt, maar om tot de conclusie te komen, dat de selectie van Marco zeker niet tot serieuze atleten gerekend kunnen worden… Dan ga je toch wel erg ver. Roos was des duivels en snauwde de cameralui toe of ze wel konden zwemmen? Een toevallig passerende toerist kon nog net ingrijpen en stuurde de overspannen draver maar weer op pad richting de finish.

Na een kleine 10 kilometer natuurschoon werd deze voorlaatste zomer-etappe afgesloten met alleen maar zwetende en lachende gezichten. Het afscheid kwam nabij, maar niet voordat trainer Marco luidkeels werd toegezongen door zijn volgelingen, vanwege zijn 51e of 54e verjaardag. Langzaam werden de ogen van de emotionele Barloër steeds vochtiger en hij wist na het 3e couplet niet hoe snel hij weer in zijn bolide moest stappen. Hoe mooi is dat?

Het was voor de aanwezigen van de AVA`70 B-selectie weer een gedenkwaardige avond in het Zwillbrocker Venn en reken er maar op, zijn ze ook bij de laatste editie van de zomeravondloop van 2023 weer van de partij zijn….. (FR)