 |
| Linda, Gerdy en Arja Er valt nog veel te leren, dat
is wel de conclusie na afloop van de zaterdagmiddag 7 oktober. In een vlaag van
verstandverbijstering heb ik me opgegeven voor de clubkampioenschappen. Samen met Arja en Gerdy gaan we strijden om de
podiumplekken in de categorie V45, we zijn in ieder geval allemaal verzekerd
van een podiumplek. De meerkamp bestaat dit jaar
uit de volgende vijf onderdelen: 100m sprint, kogelstoten, verspringen,
speerwerpen en we sluiten af met een 1000 meter. Iets anders dan wat we normaal
doen op een zaterdagtraining. Maar soms is het goed om even uit je comfortzone
te gaan. Misschien hebben we nog goed verborgen talenten. Onbewust onbekwaam
beginnen we dan ook aan de uitdaging zodat we aan het eind van de middag kunnen
bekijken of we nu bewust onbekwaam of misschien toch bewust bekwaam zijn in de
atletiek onderdelen. Les 1: zorg dat je voor elk
onderdeel andere schoenen hebt! Wij hebben maar 1 paar
hardloopschoenen, nou ja misschien 2, die oude meegerekend. De profs komen aan
met tassen vol schoenen, voor elk onderdeel moet er weer gewisseld worden. Er
zijn er zelfs die bij elk paar schoenen een eigen kledingsetje hebben volledig
afgestemd op de schoenen. Afijn wij staan aan de start
voor de sprint zonder spikes, iet wat ongemakkelijk in de startblokken, want
hoe moet dat eigenlijk en welk been voor? Gelukkig vallen we niet met ons gebit
in de mooie rode baan en komen we van de plek. Onderdeel 1 is gelukt. Les 2: bij de werpnummers goed
schreeuwen, dan komt de oerkracht los! Kogelstoten, thuis van
dochterlief de uitleg gehad zoals zij dit ooit van een jeugdtrainer had
geleerd. Kogel in je ene hand op je sleutelbeen leggen, andere arm naar voren,
op je horloge kijken, gordijn los doen en stoten. En dus hard schreeuwen. En
vooral niet vergeten om achterwaarts uit de ring te stappen want anders is alle
moeite voor niets geweest, want worp ongeldig. Dat laatste in nog het
lastigste. We hebben nog even geprobeerd of we de afstand van de 3 worpen bij
elkaar op mochten tellen, maar de jury was meedogenloos. Verspringen, het lijkt zo
simpel. Je neemt een aanloop en probeert zover mogelijk die zandbak in te
springen. Dat moet lukken. Alle ervaren springers zijn de passen aan het uittellen om maar de
juiste lengte van de aanloop te hebben. Overal staan de schoenen en hoedjes
langs de baan. Wij zien een paar mooie Saucony’s staan en denken daar starten
we om bij de volgende sprong te bedenken, een iets kortere aanloop kan ook wel.
Terugkomend op les 1, nu was een ander paar schoenen best handig geweest.
Overal gaat dat verrekte zand zitten. Dan komen we aan bij het
speerwerpen. Na een korte instructie van Gert Jan hoe we de speer moeten vast
houden en iets met een hamer en een spijker begonnen we aan dit onderdeel. We
hebben de jury niet te moe gemaakt, ze konden mooi vooraan blijven staan. Maar
allemaal een geldige worp kunnen doen. Want ja wat heb je er aan als je loei ver
gooit maar je aanloop toch te hard is en je alsnog voorover valt over de lijn?
Juist: ongeldige worp. Les 3: laat je niet
intimideren door 16-jarige meisjes Het laatste onderdeel is aan
de beurt, de 1000 meter. Dit is iets wat dichter bij ons staat, dat doen we
tenslotte op de baantraining ook regelmatig. In onze serie zijn ook een aantal
16-jarige meiden opgesteld. Na afloop van de Beeklaan-challenge postte een van
deze meiden op Insta: zo vanavond even deze moeders ingemaakt. Eens kijken hoe
deze meiden het op de 1000 meter doen. Het blijkt dat de moeders toch meer van
de lange adem zijn en moeiteloos lieten we deze meiden achter ons. De laatste les en
belangrijkste les: je kunt altijd meer dan je denkt. Ondanks dat we maar een paar
schoenen hadden en onervaren aan de start stonden, hebben we alle onderdelen
met verve doorstaan. Dus volgend jaar weer? Of we dan bewust bekwaam of bewust
onbekwaam aan de start staan? Dan laten we maar in het midden. Gerdy en Arja,
en alle anderen bedankt voor deze gezellige en leerzame middag. Groeten Linda |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten