Genieten met een Hoofdletter G
Ik kijk wat verschrikt om me
heen, wat was dat voor geluid en waar ben ik? Het duurt even voor ik besef dat
het geluid van mijn wekker afkomstig is en dat ik in mijn slaapzak in een
vakantiehuisje te Eksel in België lig. Maar waarom doe ik dit? De luidde wekker
geeft 6:00 uur aan en buiten is het nog pikkedonker. Een paar dagen geleden ben
ik 55 jaar geworden, op deze leeftijd mag een mens op zondag toch wel lekker
uitslapen? Zeker op vakantie?
Gisteren Mathieu van der Poel
op magistrale wijze zijn eerste veldrit van het seizoen zien rijden. En hoe,
hij won met overmacht. Bij de dames was het wel spannend. De jonge Fem van
Empel moest alles uit de kast halen om de ervaren Lucinda Brand voor te blijven.
Zo wonnen beide wereldkampioenen hun wedstrijd. Prachtig om bij aanwezig te
zijn!
Nu had ik bedacht dat sport
kijken mooi is, maar zelf sporten nog mooier! Zo iets na zessen in de ochtend
denk ik daar anders over, maar ik heb me ingeschreven voor de Mijnentocht van
Heusden-Zolder naar Beringen. Een 22km lange trail over de Terrils van uiteraard
Heusden-Zolder en Beringen. Om als laatste ook het Mountainbikepark in Beringen
aan te doen. Venijnige heuvels, een ware aanslag op de kuiten en bovenbenen.
Na een stevig ontbijt mijn hardloopkleding
aangedaan, sporttas gepakt en over een verlaten vakantiepark naar de auto
gelopen. Deze bracht me naar finishplaats Beringen, waar ik na 1,5km inlopen de
zeer warme bus naar startplaats Heusen-Zolder nam. Hier was het al flink druk,
maar ik had al snel mijn startnummer te pakken. Na enkele oefeningen en afgifte
van mijn sporttas viel het startschot al.
Eerst door het Mijn-kracht gebouw
en wat smalle paadjes naar de eerste Terril. Doordat ik niet vooraan was
gestart ging het heel kalm tot zelfs af en toe stilstaan. Later bleek ik na de
eerste Terril nog net bij de eerste 100 te lopen, van de 450 deelnemers. Hierna
was het na de eerste verzorgingspost ruim 10km min of meer vlak. Wel door een
bosrijke omgeving met hier en daar modder en helaas een lang stuk asfalt. Na de
tweede verzorgingspost begon al vrij snel de tweede Terril sectie. Anderhalve kilometer
klimmen eindigend met een trap van 93 treden! Mijn bovenbenen explodeerden!
Ongetwijfeld was het uitzicht boven wonderschoon, maar ik moest door! Bovendien
was het heiig, er viel helaas weinig te zien. Wat ook helaas was, was dat ik
via dezelfde helse trap weer naar beneden moest. Ook de rest van de afdaling
ging wat moeizaam. Na 1km vlak, kreeg ik de laatste beklimming voor de kiezen,
het Mountainbikepark.
Hier wordt ook de jaarlijkse
veldrit van Beringen gehouden. Laurens Sweeck viel dit jaar lelijk in een
afdaling en Inge van der Heijden durfde daar nauwelijks naar beneden te rijden.
Ik was blij met mijn trailschoenen en stoof door de modder naar boven. Dit is
toch genieten! Na een lange afdaling en een doortocht door het Be-Mine centrum
van Beringen passeerde ik na 1:52:26 uur moe maar zeer voldaan als 46ste
de finish.
Toen wist ik ook weer waarom
ik dit deed! Dit was alweer de vijfde keer in zeven jaar tijd dat ik het jaar
afsloot met een trail in België. Heerlijk door de bossen rennen met wat hoogte
verschil! De één noemt het lekker buiten spelen, een ander vind er niets aan,
ik geniet! Ik ben dan geen van Empel of een van der Poel en al helemaal geen
wereldkampioen, maar op mijn eigen manier voelt Dijkslag zich ook een kampioen!
Sportieve groeten en de beste
wensen voor 2024 van Gerrit
Mijn held
BeantwoordenVerwijderen