Met een glimlach op het
gezicht ontwaak ik deze derde kerstdag. Mijn 20:30 pr op de 5km imaginair
zwevend tegen het plafond aan. Nog een vrije dag en ik hoef helemaal niks.
Zoals elke ochtend kijk ik eerst even op de site van Geert om de laatste
hardloopnieuwtjes tot me te nemen. Rob Jansen heeft weer prachtige foto’s
gemaakt van de Keiloop en mijn verslag staat ook netjes online. Nog even kijken
of er nog veranderingen zijn bij de uitslagen van de 7-Bultenloop en ik kan aan
het ontbijt.
Door een tot nu toe beperkt
aantal deelnemers stond ik tot voor kort nog fier boven maar tot mijn grote
schrik was ik vanochtend opeens twee plekken in de ranglijst gezakt. Gelukkig
had ik het derde segment nog niet op tempo gelopen dus ik wist dat ik daar nog
iets goed kon maken. Nu was alleen de vraag wanneer ik dat segment op tempo zou
gaan lopen.
Met de Keiloop nog in de benen
maar de oudejaarcross in Vorden nog in het vooruitzicht zou het dan ergens deze
week moeten. Even rekenen leerde dat ik het derde segment niet helemaal voluit
hoefde te lopen om de eerste plek weer terug te pakken. Het weer buiten was
drama dus al snel besloot ik het vanmorgen maar gelijk even af te vinken.
Ik hobbelde binnendoor naar de
Bolwerkweg wat vanaf mijn huis al snel 4 kilometers is. Het was even zoeken
naar het 10km bordje en vanaf dat moment zette ik een 4:30/km tempo in.
Uiteindelijk liep ik het segment in 21:34 en stond daarmee weer trots bovenaan.
Op de Markt zag ik dat een
aantal hardlopers zich aan het verzamelen was voor de te late kerst, te vroege
nieuwjaarsloop. Ik probeerde ze nog stiekem te ontlopen maar helaas werd ik
door Arendsoog Wim Brinkman opgemerkt. Die had de andere wachtenden al naar de
overkapping van de horeca verwezen want Aalten werd toevallig weer eens
aangedaan door een buitje.
Een praatje kon ik natuurlijk
altijd even doen en zo stond ik compleet doorweekt gezellig te keuvelen met de
elite van de Aaltense hardloopcultuur. Als beginnend hardloper hou ik mijn oren
en ogen natuurlijk goed open. De tips en trucs die je op zulke momenten hoort
zijn onbetaalbaar. Neem alleen een Gerrit Dijkslag, online niks over zijn
trainingen te vinden, maar vandaag gewoon aanspreekbaar. Alleen met hem praat
je al over 45 jaar hardloopervaring.
Ik opperde nog het loopje twee
uur uit te stellen omdat het dan droog zou worden maar het schijnt dat Geert
Wevers heel slecht tegen verandering kan dus dat was geen optie. Na al deze
gezelligheid wilde ik thuis het bad opzoeken maar toen werd ik geheel onvrijwillig
blootgesteld aan de AVA groepsdruk. Dankzij mijn sterke karakter kon ik het
weerstaan totdat Theo mij vaderlijk toesprak. Het was goed voor mij en ik moest
maar gewoon even meelopen. Theo kon ik natuurlijk niet weigeren.
Ondertussen vond ik het wel
eens tijd om te beginnen, ik was immers al behoorlijk nat geregend en iedereen
zat maar een beetje te dralen. Maar we konden nog niet vertrekken, ook niet na
een driedubbele koppentelling door Geert, redundant ook nog eens uitgevoerd
door Rinke. Nee, Rinke ter Haar moest nog een kerstboodschap uitspreken en de
route documenteren.
Vandaag stond er een kerstboom
op het programma. Eentje met heuse stam en takken. En omdat het allemaal ook
een beetje spannend moest zijn waren er ook nog een paar slootkantjes in de
route opgenomen. Je verwacht van een architect een vooruitziende blik maar bij
de planning van een kerstloopje in het ondergelopen buitengebied was die blik
ver te zoeken. Slootkantjes!
Na een lange toespraak mochten
we dan eindelijk beginnen. Het tempo was schappelijk en al snel togen we
zuidwaarts richting de Bodendijk. Eenmaal voorbij de oude Albert Heijn pakten
we een plantsoentje mee. Voor Theo was dit allemaal nieuw terrein. Eenmaal
buiten de bebouwde kom delegeerde Rinke ons de slootkanten op. Het water
bulderde naar beneden en in de rug van Gabriƫlle doorstond ik deze beproeving.
Al snel bleek de wegcommissaris wat minder overwicht te hebben dan gedacht,
want de helft van de groep weigerde pertinent de slootkant te pakken en liep
over een verhard fietspad de Bodendijk omhoog.
Na enkele keren links dat
rechts bleek te zijn en vice versa vervolgden we onze weg op de Kiefteweg
richting Duitse grens. Binnen de groep wisselde het tempo een klein beetje
waardoor je telkens leuke gesprekken hebt met steeds weer nieuwe mensen. Zo kwam
ik op een gegeven moment naast een heel belangrijke avajaan te lopen. Ik
begreep van hem dat hij vorig jaar met overmacht de oudejaarsquiz bij Ava had
gewonnen en dat hij daarbij Roy Mengerink als teamgenoot had gehad. Maar dat
zelfs zonder Roy een eclatante overwinning voor hem geen probleem was geweest.
Op het hardloopfront was hij nog maar een jaartje bezig maar hij liep al heel
keurige tijden. De 7-bultenloop moest nog even gelopen worden maar de
streeftijd daar was voor hem 1:15. Ik weet het niet helemaal zeker maar volgens
mij heb ik gesproken met Siep van Schepen.
Vanaf de Kiefteweg liepen we
langs de grens richting Hemden om daar het stammetje aan de boom te lopen.
Daarna de Damheideweg in waarbij er halverwege paniek ontstond omdat opeens
twee dames ons ontvallen waren. De hele groep kwam tot stilstand, lichte paniek
hier en daar in de ogen, tot drie ridderlijke heren de kwijtgeraakte dames
terug naar de veilige groep brachten.
Vanaf daar mochten we
eindelijk weer richting huis maar helaas was het leed nog niet geleden. Op enig
moment stuurde Rinke de meefietsers rechtdoor en mochten de loopslaven de meest
drassige slootkanten van de dag doorwaden. Op plekken tot het kruis in de
modder mochten we met zijn allen deze hindernis nemen. Gelukkig kwamen we snel
op de Kappertweg uit en gingen nu echt richting huis. Via de Bocholtsestraatweg
en de Dijkstraat kwamen we eindelijk weer op vertrouwd terrein.
Van een nazit is het bij mij
niet gekomen, doorweekt en wel wilde ik nu graag gaan genieten van een warm bad
en met mij had volgens mij het merendeel dit idee. Maar, het was een
supergezellig en leuk loopje en uiteindelijk hebben we samen een prachtige kerstboom
gelopen. Chapeau voor de organisatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten