Column: Erwin’s zin en onzin - deel 230

Luuk (2e van rechts) toen hij in 2022 de Marathon met zijn vader en broers liep

Luuk gaat op herhaling in Rotterdam 

“Nee, nee Ilse, nu is het mooi geweest. Ik heb onder die drie uur gelopen, ik raak steeds geblesseerd en ik heb je ook een toezegging gedaan, de komende jaren geen marathon meer. Beloofd is beloofd. Een man een man, een woord een woord. Nu is het tijd voor ons gezinnetje” Een kleine tien maanden na dit serieuze gesprek bereidt Luuk te Brake zich voor op zijn vierde marathon. “Ik heb er weer zin an!”

Schaterlachend, zoals alleen Luuk kan schaterlachen, hobbelt hij over het industrieterrein. Waarschijnlijk heeft Mark Geesink een racistische grap gemaakt of Annemarie Arentsen een onnozele opmerking, wat het precies is weet ik niet, maar bij Luuk lopen de tranen over de wangen. Hij is in grootse vorm en dan is die nog vrolijker dan normaal, bij het irritante af. De schoffelkoning van Aalten-Hoog heeft zijn plannen nog niet aan het grote publiek gepresenteerd, maar als je hem recht in zijn ogen kijkt, weet je voldoende. Deze blije geit – die op de basisschool ook nooit voor zich kon houden wie hij had getrokken voor Sinterklaas – heeft zo’n voorhoofd waar je direct alles van af kunt lezen. De trainingsomvang van de laatste weken verraden overigens ook alles, Te Brake is op oorlogspad. “Neu, het hoeft allemaal niet zo hard dit keer, maar die tijd van Theo Stronks ligt trouwens wel voor het grijpen.”

Of die het thuisfront al heeft ingelicht is de vraag. “Dat moet ik bij Ilse altijd rustig brengen. Ik zeg wel dat het een idee van Evelien Hillen is, die vindt ze leuk, dan kom ik er wel mee weg.” Op zondag 14 april heeft Luuk te Brake wederom een glansrol in ‘de mooiste’, dan weten jullie het alvast.